Bitwa pod Seres (1205)
Bitwa pod Seres (bułarski: Битка при Сяр) miała miejsce w czerwcu 1205 roku w pobliżu miasta Seres leżącego na terenie współczesnej Grecji. W bitwie walczyły ze sobą wojska bułgarskie i łacińskie, zakończyła się zdecydowanym zwycięstwem Bułgarów.
| Wojny bułgarsko-łacińskie | |||
 Cesarstwo Łacińskie i jego sąsiedzie | |||
| Czas |
czerwiec 1205 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium |
współczesna Grecja | ||
| Przyczyna | |||
| Wynik |
wygrana Bułgarii | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Grecji  | |||
| 41°04′59,8800″N 23°33′00,0000″E/41,083300 23,550000 | |||
Tło edytuj
Po zwycięstwie sił bułgarskich pod Adrianopolem uzyskali oni kontrolę nad większą częścią Tracji poza kilkoma większymi miastami, które cesarz Kałojan planował zdobyć. W czerwcu 1205 roku wyruszył na czele swych wojsk na południowy zachód, przenosząc działania wojenne na tereny znajdujące się pod kontrolą Bonifacego z Montferratu, króla Tessalonikii i wasala Konstantynopola.
Bitwa edytuj
Pierwszym większym ośrodkiem miejskim na drodze wojsk Kałojana było Seres. Łacinnicy na wieść o nadciągającym wrogu zdecydowali się stawić mu czoła w otwartym polu. Gdy jednak doszło do bezpośredniego starcia zostali szybko rozbici i zmuszeni do ucieczki. Gdy wycofywali się do Seres ścigający ich Bułgarzy również przekroczyli mury przejmując, po krótkich walkach kontrolę nad całym miastem z wyjątkiem cytadeli, gdzie schroniło się rycerstwo i żołnierze. Obydwie strony podjęły negocjacje a Kałojan obiecał łacinnikom, iż jeśli poddadzą się bez walki i opuszczą twierdzę to pozwoli im bezpiecznie dotrzeć do granicy bułgarsko- węgierskiej. Oblężeni przystali na te warunki, gdy jednak opuszczali cytadelę otoczyły ich wojska bułgarskie. Rycerzy wymordowano, natomiast żołnierzy niższego stanu oszczędzono.
Następstwa edytuj
Pasmo sukcesów kampanii z 1205 roku uwieńczyło zdobycie Filipopolis, którego mieszkańcy prosili bułgarskiego cesarza o przybycie i objęcie rządów. Była tam jednak także całkiem spora grupa możnych wrogich Bułgarom. Liderem tej frakcji był Aleksy Aspietos. Po ostatecznym zdobyciu miasta Kałojan rozkazał zniszczyć opozycję a Aspietos został powieszony. Mimo licznych sukcesów bułgarskiego cara wojna ciągle trwała, rok później doszło do kolejnej bitwy z krzyżowcami, tym razem pod Rusion.
Bibliografia edytuj
- Йордан Андреев, Милчо Лалков, Българските ханове и царе, Велико Търново, 1996.