Boczniak białożółty
Boczniak białożółty (Pleurotus dryinus (Pers.) P. Kumm.) – gatunek grzybów z rodziny boczniakowatych (Pleurotaceae)[1].
.JPG)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
boczniak białożółty |
| Nazwa systematyczna | |
| Pleurotus dryinus (Pers.) P. Kumm. Führ. Pilzk. (Zwickau): 101 (1871) | |
.JPG)
Systematyka i nazewnictwo edytuj
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pleurotus, Pleurotaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1800 r. Christian Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus dryinus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1871 r. Paul Kummer, przenosząc go do rodzaju Pleurotus[1].
Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 1999 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako bedłka drewna, boczniak dębowy, boczniak korowaty[2].
- Agaricus acerinus Fr. 1838
- Agaricus albertinii Fr. 1821
- Agaricus corticatus Fr. 1815
- Agaricus corticatus W. Saunders & W.G. Sm. 1870
- Agaricus dryinus Pers. 1800
- Agaricus dryinus Pers. 1800, subsp. dryinus
- Agaricus dryinus Pers. 1800, var. dryinus
- Agaricus spongiosus Fr. 1836
- Armillaria corticata (Fr.) P. Karst. 1879
- Armillaria dryina (Pers.) J. Schröt. 1889
- Dendrosarcus acerinus (Fr.) Kuntze 1898
- Dendrosarcus albertinii (Fr.) Kuntze 1898
- Dendrosarcus corticatus (Fr.) Kuntze 1898
- Dendrosarcus spongiosus (Fr.) Kuntze 1898
- Lentinus integer Reichert Engler’s Bot. Jahrb. 1921
- Lentinus underwoodii Peck 1896
- Lentodiopsis dryina (Pers.) Kreisel 1977
- Pleurotus acerinus (Fr.) Gillet 1876
- Pleurotus albertinii Fr. 1821
- Pleurotus corticatus (Fr.) P. Kumm. 1871
- Pleurotus corticatus subsp. tephrotrichus (Fr.) Sacc. 1887
- Pleurotus corticatus var. albertinii (Fr.) Rea 1922
- Pleurotus corticatus var. tephrotrichus (Fr.) Gillet 1876
- Pleurotus spongiosus (Fr.) Sacc. 1887
Morfologia edytuj
U młodych okazów wypukły, szybko jednak rozpostarty[4]. Średnica 6–10 cm, barwy białej lub bladoszarej, filcowato-włóknisty lub łuseczkowaty, z błoniastymi szczątkami osłony na brzegu (zwłaszcza u młodych owocników)[5].
Rzadkie, przy trzonie rozwidlone, zbiegające na trzon. Początkowo są arwy białawe, potem żółknące[5][4].
Wysokość 1–3 cm, grubość 1 cm, przeważnie umiejscowiony ekscentrycznie względem kapelusza. Jest białawy i aksamitnie filcowaty, początkowo również z błoniastymi szczątkami osłony. Posiada nietrwały pierścień[5][4].
Białawy, żółknący, łykowaty[4].
Biały. Zarodniki o średnicy 9–13 × 3–4 µm[5].
- Gatunki podobne
- boczniak ostrygowaty (Pleurotus ostreatus), u którego nie występują pozostałości osłony i nie ma żółknącego miąższu. Jadalny.
- boczniak topolowy (Pleurotus calyptratus), który jednak ma gładki kapelusz.
Występowanie i siedlisko edytuj
Występuje w Ameryce Północnej i Środkowej, Europie i Azji[6]. W Polsce dość częsty, w pismiennictwie naukowym opisano liczne jego stanowiska na obszarze całego kraju[2].
Rośnie w różnego typu lasach, parkach, przy drogach i na samotnych drzewach, zarówno na wsiach, jak i w miastach. Rozwija się zarówno na martwych, jak i żywych drzewach (głównie na uszkodzonych). Zasiedla pniaki i pnie drzew liściastych, rzadziej iglastych (w szczególności jodłę). Jednoroczne owocniki wytwarza od lipca do października[2]. Najczęściej spotykany jest na bukach i dębach[4].
Znaczenie edytuj
Saprotrof i pasożyt[2], przez większość zagranicznych autorów uważany jest za grzyb jadalny[7][8][9][10], jednak niektórzy uznają go za niejadalnego[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-03-05] (ang.).
- ↑ a b c d Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2013-04-15] (ang.).
- ↑ a b c d e Till R.Lohmeyer, Ute Kũnkele, Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie, Warszawa, 2006, ISBN 83-85444-65-3.
- ↑ a b c d e Ewald Gerhardt: Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik. s. 218. ISBN 83-7404-513-2.
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2015-12-16].
- ↑ Pleurotus dryinus, Veiled Oyster mushroom [online], www.first-nature.com [dostęp 2020-01-13].
- ↑ Ladislav Hagara, Ottova Encyklopedie Hub, 2014.
- ↑ Nahuby.sk – Atlas húb – Pleurotus dryinus – hliva dubová – hlíva dubová [online], www.nahuby.sk [dostęp 2020-01-13].
- ↑ Pleurotus dryinus, the veiled oyster mushroom [online], Crazy About Mushrooms Blog, 20 lipca 2015 [dostęp 2020-01-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-13].