Bogusław Kunc
Bogusław Kunc (ur. 1 października 1889 w Suwałkach, zm. 3 marca 1969 w Detroit) – pułkownik administracji Wojska Polskiego.
 pułkownik administracji
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 października 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 marca 1969 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
32 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
komendant Junackich Hufców Pracy |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 1 października 1889 w Suwałkach, w rodzinie Piotra (1850–1911), piwowara[1], i Lucyny (Lucjanny) ze Żmijewskich (1865–1932). Ukończył siedmioklasową Szkołę Handlową w Suwałkach[1]. W 1911 roku służył w 31. pułku piechoty Obrony Krajowej w Cieszynie. Absolwent Pierwszej Szkoły Oficerskiej w Stróży (1913), po ukończeniu której otrzymał z rąk Józefa Piłsudskiego znak oficerski „Parasol”. Był jednym z pierwszych oficerów Związku Walki Czynnej. W konspiracji używał pseudonimu „Kordian”.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 380. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W 1923 roku pełnił służbę w 32 pułku piechoty w Modlinie na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy batalionu sztabowego[2]. W październiku 1923 roku został przydzielony do Departamentu I Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[3][4].
Z dniem 25 lutego 1925 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 16 batalionu granicznego w Sienkiewiczach[5]. 12 kwietnia 1927 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 41. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W październiku 1927 roku został przeniesiony na stanowisko dowódcy 29 batalionu odwodowego w Suwałkach. Pełniąc służbę w Korpusie Ochrony Pogranicza pozostawał oficerem nadetatowym 32 pułku piechoty[6].
24 lipca 1928 roku został wyznaczony na stanowisko komendanta Korpusu Kadetów Nr 2 w Chełmnie[7]. Obowiązki komendanta korpusu kadetów pełnił przez kolejnych 93 miesięcy aż do jego rozwiązania[8]. 2 czerwca 1936 roku został komendantem głównym Junackich Hufców Pracy. Służbę na tym stanowisku pełnił do września 1939 roku[9]. Na stopień pułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 1. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[10][11].
Podczas kampanii wrześniowej 1939 dostał się do niemieckiej niewoli. Osadzony w Oflagu VI E Dorsten (numer jeńca: 25). Potem przebywał jeszcze w Oflagu VI B Dössel[12].
Po II wojnie światowej przebywał na emigracji w Stanach Zjednoczonych. Był działaczem piłsudczykowskim w Detroit.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości (20 stycznia 1931)[13]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928)[14][15]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[16]
- Srebrny Krzyż Zasługi (29 października 1926)[17]
- Znak oficerski „Parasol”
- Honorowa Odznaka Związku Szlachty Zagrodowej (styczeń 1939)[18]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 218, 403.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 66 z 16 października 1923 roku, s. 707.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 203, 347.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 397.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 118, 167.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 236.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 21, 809.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 445.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 417.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 286.
- ↑ Bogusław Kunc – ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 2022-06-22].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 402. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 50.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.
- ↑ M.P. z 1926 r. nr 252, poz. 706 „za zasługi położone około zabezpieczenia granic Państwa”.
- ↑ Honorowa Odznaka Związku Szlachty Zagrodowej. „Wschód”. Nr 114, s. 4, 22 stycznia 1939.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Maciej Kwaśniewski: Pierwsza Szkoła Oficerska w Stróży lipiec – sierpień 1913. Szkoła niepodległej Polski. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2017, s. 27. ISBN 978-83-8098-351-9.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-06-17].