Brona (góra)
Brona (402 m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Bardzkich.
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
402[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°29′59,82″N 16°44′00,14″E/50,499950 16,733372
| |
Położenie i opis edytuj
Wzniesienie położone jest w północno-zachodniej części Grzbietu Wschodniego Gór Bardzkich, nad Przełomem Bardzkim, na południowy wschód od Barda, w bezpośrednim sąsiedztwie Bardzkiej Góry[1].
Wzniesienie o kształcie kopca z niewyraźnie zaznaczonym wierzchołkiem i stromymi zboczami, wznosi się nad Przełomem Nysy Kłodzkiej, po jego południowej stronie[1]. Wzniesienie wydzielają krótkie strome doliny potoków górskich, od wschodu od Bardzkiej Góry oddziela dolina Srebrnika a od zachodu od Tunelowej Góry dolina Węglówki. Góra wyrasta w zachodnim odgałęzieniu odchodzącym od Bardzkiej Góry i opadającym w stronę Barda[1]. Góra w stronę Srebrnika opada stromym Srebrnym Zboczem, zboczem północnym opada w stronę Barda dochodząc do Nysy Kłodzkiej, zbocze południowe na krótkim odcinku nieznacznie opada tworząc małe siodło, a po paru metrach podnosi się w stronę wzniesienia Kozioł. Góra zbudowana jest z dolnokarbońskich szarogłazów, zlepieńców i łupków ilastych struktury bardzkiej[1]. Wzniesienie w całości porośnięte jest lasem świerkowo-bukowo-dębowym, z domieszką innych gatunków drzew[1]. Wokół szczytu przebiega kilka dróg leśnych. Na północnym zboczu góry wznoszą się zabudowania klasztoru ss. urszulanek[1]. U zachodniego podnóża góry w dolinie Srebrnika położone są zabudowania Barda przy ulicy Krakowskiej. Zachodnim zboczem powyżej potoku trawersuje "Długa Droga" droga leśna.
Historia edytuj
W 1884 r. powyżej klasztoru na terenie ówczesnego parku leśnego urządzono punkt widokowy „Piękny Widok” (niem. Schöne Aussicht), który obok Kalwarii stanowił najbardziej uczęszczane miejsce w okolicy miasta[1]. Roztacza się z niego widok na miasto i okolicę oraz na fragment Przedgórza Sudeckiego, widoczne poprzez wylot Przełomu Bardzkiego. Dodatkową atrakcję stanowiła gospoda wzniesiona ze specjalnego rodzaju wodoodpornego kartonu, produkowanego w bardzkiej papierni[1]. Obecnie ścieżki spacerowe są już słabo czytelne, a wokół tarasu podrosły drzewa. Miejsce dawnego punktu widokowego nadal zachowało charakter dzikiego parku leśnego, obejmującego zbocza góry. Obecnie punkt widokowy znajduje się na zakręcie szerokiej drogi leśnej, prowadzącej z Barda do Źródła Marii[1]. Z dawnego punktu widokowego zachowała się barierka ograniczająca taras widokowy. Miejsce to jest nadal atrakcyjne widokowo, ale mniej popularne, ponieważ omijają je szlaki turystyczne[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 72. ISBN 83-85773-04-5.
Bibliografia edytuj
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, ISBN 83-85773-04-5.
- Góry Bardzkie, mapa w skali 1:40 000, Wydawnictwo "Plan", Wrocław 2008, ISBN 978-83-61092-37-7.