Christof Innerhofer

włoski narciarz alpejczyk

Christof Innerhofer (ur. 17 grudnia 1984 r. w Bruneck) – włoski narciarz alpejski, dwukrotny medalista olimpijski oraz trzykrotny medalista mistrzostw świata.

Christof Innerhofer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1984
Bruneck

Klub

G.S. Fiamme Gialle

Wzrost

186 cm

Debiut w PŚ

12.11 2006, Levi
(DNF1 – slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

10.12 2006, Reiteralm (24. – superkombinacja)

Pierwsze podium w PŚ

28.12 2008, Bormio
(1. – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
srebro Soczi 2014 Zjazd
brąz Soczi 2014 Superkombinacja
Mistrzostwa świata
złoto Ga-Pa 2011 Supergigant
srebro Ga-Pa 2011 Superkombinacja
brąz Ga-Pa 2011 Zjazd
Puchar Świata (Superkombinacja)
2. miejsce
2010/2011
Strona internetowa

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się 29 listopada 1999 roku w San Vigilio, gdzie w zawodach FIS Race zajął 52. miejsce w slalomie. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 12 listopada 2006 roku w Levi, gdzie nie ukończył pierwszego przejazdu slalomu. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 10 grudnia 2006 roku w Reiteralm, zajmując 24. miejsce w superkombinacji. Nieco ponad dwa lata później, 28 grudnia 2008 roku w Bormio, po raz pierwszy stanął na podium zawodów PŚ od razu zwyciężając w zjeździe (wystartował wtedy z nr 1). Do tego momentu jego najlepszym wynikiem była czwarta lokata w supergigancie w Beaver Creek trzy tygodnie wcześniej. W kolejnych sezonach jeszcze parokrotnie plasował się w czołowej trójce zawodów, w tym w sezonie 2012/2013 odnosząc trzy zwycięstwa. Ogólnie najlepiej wypadł jednak w sezonie 2010/2011, kiedy był ósmy w klasyfikacji generalnej i zjazdu oraz drugi w klasyfikacji superkombinacji (wyprzedził go tylko Chorwat Ivica Kostelić).

W 2007 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Åre, gdzie zajął 38. miejsce w zjeździe, a rywalizacji w superkombinacji nie ukończył. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Val d’Isère, gdzie był bardzo blisko medalu w supergigancie. Ostatecznie jednak walkę o podium przegrał z Norwegiem Akselem Lundem Svindalem o 0,05 s i zajął czwarte miejsce. Na tych samych mistrzostwach był też dziesiąty w zjeździe i czternasty w superkombinacji. W 2010 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Vancouver dwukrotnie znajdując się w pierwszej dziesiątce: w supergigancie był szósty a w superkombinacji ósmy. Największe sukcesy osiągnął podczas mistrzostw świata w Ga-Pa, gdzie wystartował w trzech konkurencjach i zdobył trzy medale. Zwyciężył tam w supergigancie, był drugi w superkombinacji oraz trzeci w zjeździe. Z mistrzostw świata w Schladming w 2013 roku wrócił bez medalu; jego najlepszym wynikiem było siódme miejsce w supergigancie. Brał także udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku i już w pierwszym starcie, biegu zjazdowym, zdobył srebrny medal. Rozdzielił tam na podium Austriaka Matthiasa Mayera i Norwega Kjetila Jansruda. Następnie zajął trzecie miejsce w kombinacji, przegrywając tylko z Sandro Vilettą ze Szwajcarii i Ivicą Kosteliciem. Na tych samych igrzyskach wystartował również w supergigancie, ale nie ukończył rywalizacji.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas zawodów Strata Zwycięzca
19. 15 lutego 2010   Whistler Zjazd 1:55,58 +1,27   Didier Defago
6. 19 lutego 2010   Whistler Supergigant 1:30,73 +0,39   Aksel Lund Svindal
8. 21 lutego 2010   Whistler Superkombinacja 2:46,45 +1,53   Bode Miller
2.  9 lutego 2014   Krasnaja Polana Zjazd 2:06,23 +0,06   Matthias Mayer
3.  14 lutego 2014   Krasnaja Polana Superkombinacja 2:45,67 +0,47   Sandro Viletta
DNF 16 lutego 2014   Krasnaja Polana Supergigant 1:18,14 -   Kjetil Jansrud
14. 13 lutego 2018   Pjongczang Superkombinacja 2:06,52 +3,23   Marcel Hirscher
17. 15 lutego 2018   Pjongczang Zjazd 1:40,25 +1,98   Aksel Lund Svindal
16. 16 lutego 2018   Pjongczang Supergigant 1:24,44 +1,46   Matthias Mayer
DNF 7 lutego 2022   Pekin Zjazd 1:42,69 -   Beat Feuz
DNF 8 lutego 2022   Pekin Supergigant 1:19,94 -   Matthias Mayer
10. 10 lutego 2022   Pekin Superkombinacja 2:31,43 +4,37   Johannes Strolz

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas zawodów Strata Zwycięzca
DSQ 8 lutego 2007   Åre Superkombinacja 2:28,99 -   Daniel Albrecht
38. 11 lutego 2007   Åre Zjazd 1:48,30 +3,62   Aksel Lund Svindal
4. 4 lutego 2009   Val d’Isère Supergigant 1:20,48 +1,07   Didier Cuche
10. 7 lutego 2009   Val d’Isère Zjazd 2:08,62 +1,61   John Kucera
15. 9 lutego 2009   Val d’Isère Superkombinacja 2:27,37 +4,37   Aksel Lund Svindal
1.  9 lutego 2011   Ga-Pa Supergigant 1:38,31 - -
3.  12 lutego 2011   Ga-Pa Zjazd 1:59,17 +0,76   Erik Guay
2.  14 lutego 2011   Ga-Pa Superkombinacja 2:54,51 +1,01   Aksel Lund Svindal
7. 6 lutego 2013   Schladming Supergigant 1:24,91 +1,09   Ted Ligety
14. 9 lutego 2013   Schladming Zjazd 2:03,27 +2,08   Aksel Lund Svindal
DNF2 11 lutego 2013   Schladming Superkombinacja 2:59,37 -   Ted Ligety
18. 5 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Supergigant 1:15,68 +1,34   Hannes Reichelt
24. 7 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Zjazd 1:43,18 +2,12   Patrick Küng
18. 8 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Superkombinacja 2:36,10 +2,20   Marcel Hirscher
4. 6 lutego 2019   Åre Supergigant 1:24,25 +0,35   Dominik Paris
11. 9 lutego 2019   Åre Zjazd 1:19,98 +0,99   Kjetil Jansrud
DNF2 11 lutego 2019   Åre Superkombinacja 1:47,71 -   Alexis Pinturault
23. 11 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Supergigant 1:19,41 +2,22   Vincent Kriechmayr
6. 14 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Zjazd 1:37,79 +0,90   Vincent Kriechmayr
14. 15 lutego 2021   Cortina d’Ampezzo Superkombinacja 2:05,86 +5,64   Marco Schwarz

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Bormio28 grudnia 2008 (zjazd)
  2.   Bansko26 lutego 2011 (superkombinacja)
  3.   Schladming15 marca 2012 (supergigant)
  4.   Beaver Creek30 listopada 2012 (zjazd)
  5.   Wengen19 stycznia 2013 (zjazd)
  6.   Ga-Pa23 lutego 2013 (zjazd)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach edytuj

  1.   Sestriere22 lutego 2009 (superkombinacja) – 3. miejsce[a]
  2.   Åre12 marca 2009 (supergigant) – 3. miejsce
  3.   Bormio29 grudnia 2010 (zjazd) – 3. miejsce
  4.   Wengen14 stycznia 2012 (zjazd) – 3. miejsce
  5.   Kitzbühel25 stycznia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
  6.   Lenzerheide12 marca 2014 (zjazd) – 2. miejsce[b]
  7.   Jeongseon7 lutego 2016 (supergigant) – 2. miejsce
  8.   Kitzbühel20 stycznia 2017 (supergigant) – 2. miejsce
  9.   Åre15 marca 2018 (supergigant) – 2. miejsce
  10.   Lake Louise24 listopada 2018 (zjazd) – 2. miejsce
  11.   Val Gardena14 grudnia 2018 (supergigant) – 2. miejsce
  12.   Bormio28 grudnia 2018 (zjazd) – 2. miejsce
  • W sumie (6 zwycięstw, 7 drugich i 5 trzech miejsc).

Uwagi edytuj

  1. ex aequo z Carlo Janką.
  2. ex aequo z Tedem Ligetym.

Bibliografia edytuj