Chryzant (Rietiwcew)

Chryzant, imię świeckie: Władimir Nikołajewicz Rietiwcew (ur. 1832 w Esce, zm. 1883 w Połtawie) – rosyjski biskup prawosławny.

Chryzant

Władimir Rietiwcew
Biskup niżnonowogrodzki i arzamaski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia	1832 Eska
Data i miejsce śmierci	1883 Połtawa
Biskup niżnonowogrodzki i arzamaski
Okres sprawowania	1877-1879
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	eparchia połtawska
Śluby zakonne	29 września 1857
Diakonat	30 września 1857
Prezbiterat	3 października 1857
Chirotonia biskupia	29 grudnia 1874

Życiorys

Był synem kapłana prawosławnego. Ukończył seminarium duchowne w Twerze. W 1856 uzyskał dyplom Moskiewskiej Akademii Duchownej i został zatrudniony jako wykładowca Pisma Świętego w seminarium duchownym w Kostromie. W 1857 uzyskał tytuł magistra nauk teologicznych. 29 września 1857 złożył wieczyste śluby mnisze, dzień później przyjął święcenia diakońskie, zaś 3 października tego samego roku - kapłańskie. Od 1858 wykładał w Kazańskiej Akademii Duchownej w katedrze teologii ogólnej. Od 1860 zasiadał w komitecie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego odpowiedzialnym za przekład Biblii na współczesny język rosyjski. W 1865 otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego. Pionier rosyjskiego religioznawstwa.

W tym samym roku został przeniesiony do Petersburskiej Akademii Duchownej, gdzie pracował w katerze teologii moralnej. Jego przeniesienie dokonało się z inicjatywy rektora Akademii Petersburskiej, archimandryty Jana (Sokołowa). W 1866 otrzymał godność archimandryty, został inspektorem Petersburskiej Akademii Duchownej i kierownikiem katedry teologii dogmatycznej. Od 1869 był rektorem Akademii.

29 grudnia 1874 miała miejsce jego chirotonia na biskupa astrachańskiego i jenotajewskiego. W eparchii powołał do życia oficjalny organ prasowy, kontynuował również pracę naukową; w 1876, za całokształt pracy duszpasterskiej w Astrachaniu otrzymał Order św. Anny I stopnia. W roku następnym został przeniesiony na katedrę niżnonowogrodzką i arzamaską.

W 1879, wskutek dwóch udarów mózgu, stracił władzę nad prawą połową ciała. Poprosił wówczas o przeniesienie w stan spoczynku. Jego prośba została zaakceptowana. Duchownego skierowano do monasteru Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Połtawie. W 1883 doznał trzeciego udaru, który stał się przyczyną jego śmierci.

Bibliografia

• Хрисанф (Ретивцев)