W szóstej edycji Copa Libertadores udział wzięło 10 klubów – spośród państw zrzeszonych w CONMEBOL zabrakło reprezentanta Kolumbii. Zwycięzcą drugi raz z rzędu został klub z Argentyny – CA Independiente. W finale drużyna argentyńska, tak jak przed rokiem, musiała zmierzyć się z klubem urugwajskim. Tym razem jednak był to CA Peñarol, który wyeliminował w półfinale Santos FC z królem futbolu Pelé w składzie.
W turnieju udział wzięły dwa kluby z Argentyny, gdyż obok broniącego tytułu Independiente wystąpił mistrz Argentyny Boca Juniors. Oba zespoły argentyńskie starły się w półfinale, gdzie po trzech zaciętych meczach awansowali obrońcy tytułu.
walkower dla CA Peñarol z powodu nielegalnego gracza w drużynie Galicia Caracas (Roberto Leopardi); był to ostatni bezbramkowy walkower w Copa Libertadores – począwszy od tej edycji za walkower miano przyznawać nie tylko punkty, ale i bramki (2:0); dotąd walkower wyłącznie rozumiano jako wynik 0:0 i 2 punkty dla zwycięzcy (czyli nie przyznawano żadnej bramki)
Poniższa tabela ma charakter statystyczny. O kolejności decyduje na pierwszym miejscu osiągnięty etap rozgrywek, a dopiero potem dorobek bramkowo-punktowy. W przypadku klubów, które odpadły w rozgrywkach grupowych o kolejności decyduje najpierw miejsce w tabeli grupy, a dopiero potem liczba zdobytych punktów i bilans bramkowy.
Deportivo Quito – 
Club The Strongest 0:1
Boca Juniors 1:2
Club Universidad de Chile – 
Santos FC 1:5
Universitario de Deportes – 
Galicia Caracas – 
Club Guaraní 1:2
CA Peñarol 0:0 walkower