Cwjatko Boboszewski

Cwjatko Boboszewski
Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1884 ; Wraca
Data śmierci	23 grudnia 1952
	Minister handlu, przemysłu i pracy
Okres	od 9 czerwca 1923; do 3 listopada 1924
Przynależność polityczna	Zjednoczona Partia Narodowo-Postępowa
Poprzednik	Dimityr Zografow
Następca	Dimityr Christow
	Minister sprawiedliwości
Okres	od 3 listopada 1924; do 4 stycznia 1926
Poprzednik	Raszko Madżarow
Następca	Todor Kulew
	Minister handlu, przemysłu i pracy
Okres	od 4 stycznia 1926; do 15 maja 1930
Poprzednik	Dimityr Christow
Następca	Dimityr Miszajkow
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cwjatko Petrow Boboszewski (bułg. Цвятко Петров Бобошевски; ur. 8 sierpnia 1884 we Wracy, zm. 23 grudnia 1952 w Sofii^[1]) – bułgarski polityk i prawnik, działacz Zjednoczonej Partii Narodowo-Postępowej, minister sprawiedliwości (1924–1926), minister handlu, przemysłu i pracy (1923-1924, 1926-1930), deputowany do Zwyczajnego Zgromadzenia Narodowego 21. (1923–1927), 22. (1927–1931) i 23. (1931–1934) kadencji^[1].

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie zamożnego kupca Petara Boboszewskiego z Wracy. Uczył się początkowo we Wracy, a następnie w sofijskiej szkole dla chłopców. Po ukończeniu studiów prawniczych w Paryżu w 1906 powrócił do Wracy, gdzie pracował w wyuczonym zawodzie^[1].

Działał w Partii Narodowej, a od 1920 w Zjednoczonej Partii Narodowo-Postępowej, w której pełnił funkcję sekretarza^[1]. Brał czynny udział w przygotowaniach do zamachu stanu 9 czerwca 1923^[1]. Po przewrocie objął stanowisko ministra handlu, przemysłu i pracy w gabinecie Aleksandra Cankowa. Podobnie jak większość członków jego partii przyłączył się do Porozumienia Demokratycznego. W 1924 objął tekę ministra sprawiedliwości. Był odpowiedzialny za represje wobec komunistów po zamachu bombowym w Cerkwi Świętej Niedzieli w 1925, w którym zginął jego brat Spas^[2]. W 1926 powrócił do resortu handlu, przemysłu i pracy w gabinecie Andreja Lapczewa^[1].

W 1934 wspierał zamach stanu, by następnie objąć funkcję prezesa państwowego banku hipotecznego^[1]. W okresie II wojny światowej był przeciwnikiem współpracy Bułgarii z Niemcami. Po przewrocie komunistycznym 9 września 1944 objął stanowisko regenta (wraz z Wenelinem Ganewem i Todorem Pawłowem), działając w imieniu małoletniego Symeona II. Funkcję tę pełnił do zniesienia monarchii we wrześniu 1946, współpracując blisko z władzami komunistycznymi^[1]. Zmarł w 1952 w Sofii.

Był żonaty (żona Jona z d. Moszanowa), miał dwie córki. Był odznaczony francuską Legią Honorową. W 2011 we Wracy odsłonięto popiersie Boboszewskiego^[3].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 111-112. ISBN 978-954-430-603-8.
↑ Цвятко Бобошевски - царският регент, харесван и от комунистите. old.segabg.com. [dostęp 2020-09-09]. (bułg.).
↑ Издигнаха барелеф на Цвятко Бобошевски. dariknews.bg. [dostęp 2020-09-09]. (bułg.).

Bibliografia edytuj

Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 111-112. ISBN 978-954-430-603-8.

[Taszew-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 111-112. ISBN 978-954-430-603-8.

[segabg-2] Цвятко Бобошевски - царският регент, харесван и от комунистите. old.segabg.com. [dostęp 2020-09-09]. (bułg.).

[darik-3] Издигнаха барелеф на Цвятко Бобошевски. dariknews.bg. [dostęp 2020-09-09]. (bułg.).

[1]

[2]

[3]