Raszko Madżarow

Raszko Madżarow
Data i miejsce urodzenia	14 czerwca 1874 ; Kopriwsztica
Data śmierci	12 października 1943
	Minister rolnictwa
Okres	od 21 czerwca 1918; do 17 października 1918
Poprzednik	Petyr Dinczew
Następca	Andrej Lapczew
	Minister sprawiedliwości
Okres	od 29 stycznia 1924; do 3 listopada 1924
Poprzednik	Janko Stojanczow
Następca	Cwjatko Boboszewski
	Minister kolei, poczt i telegrafów
Okres	od 3 listopada 1924; do 4 stycznia 1926
Poprzednik	Janaki Mołłow
Następca	Kimon Georgiew
	Multimedia w Wikimedia Commons

Raszko Projczew Madżarow (bułg. Рашко Пройчев Маджаров; ur. 14 czerwca 1874 w Kopriwszticy, zm. 12 października 1943 w Sofii^[1]) – bułgarski polityk i prawnik, minister sprawiedliwości (1924), deputowany do Zwyczajnego Zgromadzenia Narodowego 14. (1908–1911), 15. (1911–1913), 16. (1913), 17. (1914–1919), 18. (1919–1920), 19. (1920–1923), 20. (1923), 21. (1923–1927), 22. (1927–1931), 23. (1931–1934) i 24. (1938-1939) kadencji^[1].

Życiorys edytuj

Pochodził z zamożnej rodziny kupieckiej z Kopriwszticy, był synem Projczo Madżarowa i Mariji z d. Karawełowej (siostry Lubena i Petko Karawełowa). Po ukończeniu gimnazjum w Sofii Raszko Madżarow studiował prawo w Sankt Petersburgu, Paryżu i w Lyonie^[1]. Od 1905 pracował jako adwokat w Sofii i działał w ruchu spółdzielczym^[1]. W latach 1908–1911 zasiadał w radzie miejskiej Sofii. W 1908 zwyciężył w wyborach do Zgromadzenia Narodowego, mandat deputowanego sprawował przez dziesięć kadencji.

W czerwcu 1918 stanął na czele resortu rolnictwa, sprawując ten urząd do października 1918. W 1923 objął na kilka miesięcy resort sprawiedliwości, odpowiadał za przygotowanie kontrowersyjnej ustawy o ochronie państwa (Закон за защита на държавата). W latach 1924–1925 i 1928-1930 kierował resortem kolei, poczt i telegrafów^[1].

Do końca życia działał w ruchu spółdzielczym i w ruchu turystycznym. Zmarł w Sofii, pochowany w Kopriwszticy^[1]. W 70. rocznicę śmierci Madżarowa odsłonięto w Kopriwszticy poświęconą mu tablicę pamiątkową, doceniając jego wkład w rozwój sieci wodociągowej w mieście^[2].

Był żonaty (żona Cwetanka), miał córkę.

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 272–273. ISBN 978-954-430-603-8.
↑ Открита бе паметна плоча на Рашко Маджаров – първият залесител. kambana.net. [dostęp 2020-11-11]. (bułg.).

Bibliografia edytuj

Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 272–273. ISBN 978-954-430-603-8.

[Taszew-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 272–273. ISBN 978-954-430-603-8.

[kambana-2] Открита бе паметна плоча на Рашко Маджаров – първият залесител. kambana.net. [dostęp 2020-11-11]. (bułg.).

[1]

[2]