Czarny Kopiniak
Czarny Kopiniak (słow. Čierny kopiniak, Čierna kopa[1]) – wybitna turnia w północno-zachodniej grani Czarnego Szczytu w słowackiej części Tatr Wysokich, będącej fragmentem grani głównej Tatr Wysokich. Na południowym wschodzie graniczy z Czarnym Grzebieniem, od którego odgranicza go Czarny Karb, natomiast na północnym zachodzie od Czarnych Czub i masywu Kołowego Szczytu oddzielony jest Czarną Przełęczą. Jest to jedyna samodzielna turnia na odcinku między Czarną Przełęczą a Czarnym Szczytem, położona w jednej trzeciej jego wysokości[2].
 Czarny Kopiniak wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′24,8″N 20°12′01,1″E/49,206889 20,200306
| |
Południowo-zachodnie stoki grani opadają w kierunku Czarnego Bańdziocha – górnego piętra Doliny Czarnej Jaworowej – stosunkowo urwistą, choć niewysoką ścianą. W jej dolnych fragmentach położona jest lewa część Niżniego Szymkowego Ogrodu. Po stronie północno-wschodniej z Czarnego Kopiniaka opada stroma ściana do Danielowego Cmentarzyska w Dolinie Jastrzębiej[2].
Na Czarnego Kopiniaka nie prowadzą żadne szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników jest nieco trudna (I w skali UIAA) i wiedzie południowo-zachodnią granią z Czarnej Przełęczy. Wejście od strony Czarnego Karbu jest łatwiejsze (0+), ale mniej dogodne[2].
Pierwsze wejścia:
- letnie – Alfred Martin i przewodnik Johann Franz senior, 16 lipca 1907 r.,
- zimowe – Adam Karpiński i Konstanty Narkiewicz-Jodko, 4 kwietnia 1928 r.[2]
Przypisy edytuj
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-09-15].
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 150–151. ISBN 83-217-2472-8.