Długouch
Długouch[2] (Otonycteris) – rodzaj ssaków z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).
| Otonycteris | |||
| W. Peters, 1859[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – długouch pustynny (O. hemprichii) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
długouch | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Otonycteris hemprichii W. Peters, 1859 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Zasięg występowania edytuj
Rodzaj obejmuje dwa żyjące współcześnie gatunki występujące w północnej Afryce, na Półwyspie Arabskim oraz w zachodnio-południowej i południowej Azji[3][4][5].
Morfologia edytuj
Długość ciała (bez ogona) 57–86 mm, długość ogona 40–65 mm, długość ucha 30–43,4 mm, długość tylnej stopy 9–14 mm, długość przedramienia 50–70 mm; masa ciała 18–19 g[4][6].
Systematyka edytuj
Rodzaj zdefiniował w 1859 roku niemiecki zoolog Wilhelm Peters w artykule poświęconym nietoperzom opublikowanym na łamach Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin[1]. Na gatunek typowy Peters wyznaczył (oznaczenie monotypowe) długoucha pustynnego (O. hemprichii).
Etymologia edytuj
Otonycteris: gr. ους ous, ωτος ōtos ‘ucho’; νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos ‘nietoperz’[7].
Podział systematyczny edytuj
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[8][6][3][2]:
- Otonycteris hemprichii W. Peters, 1859 – długouch pustynny
- Otonycteris leucophaea (Severtzov, 1873)
Opisano również wymarły gatunek z miocenu dzisiejszej Ukrainy[9]:
- Otonycteris rummeli Rosina, 2015
Przypisy edytuj
- ↑ a b W.C.H. Peters. Neue Beiträge zur Kenntniss der Chiropteren. „Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin”. Aus dem Jahre 1859, s. 223, 1860. (niem.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 122. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 246. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b R. Moratelli, C. Burgin, V. Cláudio, R. Novaes, A. López-Baucells & R. Haslauer: Family Vespertilionidae (Vesper Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 870–871. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Otonycteris. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-03-05]. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 547. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 489, 1904. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
- ↑ V.V. Rosina. First Neogene Otonycteris (Chiroptera: Vespertilionidae) from Ukraine: its biostratigraphic and paleogeographic significance. „Palaeovertebrata”. 39 (1), s. 2, 2015. DOI: 10.18563/pv.39.1.e2. (ang.).