Daria Saville

australijska i rosyjska tenisistka

Daria Saville (z domu Darja Alieksiejewna Gawriłowa, ros. Дарья Алексеевна Гаврилова; ur. 5 marca 1994 w Moskwie) – australijska tenisistka występująca do 2014 roku w barwach Rosji, triumfatorka juniorskiego US Open w singlu, juniorskiego French Open w deblu oraz złota medalistka igrzysk olimpijskich młodzieży, zdobywczyni Pucharu Hopmana w 2016 roku.

Daria Saville
Ilustracja
Państwo

 Australia

Data i miejsce urodzenia

5 marca 1994
Moskwa

Wzrost

166 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Jay Gooding

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1 WTA, 4 ITF

Najwyżej w rankingu

20 (28 sierpnia 2017)

Australian Open

4R (2016, 2017)

Roland Garros

3R (2018, 2022)

Wimbledon

3R (2018)

US Open

2R (2017, 2018, 2023)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

3 WTA, 2 ITF

Najwyżej w rankingu

45 (25 września 2017)

Australian Open

2R (2019, 2024)

Roland Garros

3R (2017)

Wimbledon

3R (2016)

US Open

3R (2017)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie młodzieży
złoto Singapur 2010 gra pojedyncza

W grudniu 2021 roku jej mężem został tenisista Luke Saville[1].

Kariera tenisowa edytuj

2010 edytuj

Reprezentowała Rosję podczas Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2010 w Singapurze. Zdobyła tam złoty medal, a w finale pokonała Chinkę Zheng Saisai 2:6, 6:2, 6:0.

Podczas juniorskiego US Open pokonała Lauren Davis, Caroline Price, Tang Haochen, Robin Anderson oraz Sloane Stephens. W finale wygrała z Juliję Putincewą 6:3, 6:2. Był to jej pierwszy wielkoszlemowy tytuł. W grze podwójnej, grając wraz z Iriną Chromaczewą doszły do półfinału, gdzie przegrały z późniejszymi triumfatorkami całej imprezy – Timeą Babos i Sloane Stephens.

Podczas Kremlin Cup, dzięki otrzymanej „dzikiej karcie”, po raz pierwszy w karierze zagrała w turnieju głównym imprezy WTA. Przegrała z Ukrainką Aloną Bondarenko 5:7, 1:6.

Podczas turnieju ITF w Albuquerque doszła do drugiej rundy, gdzie przegrała z Kathrin Wörle 5:7, 1:6. Na koniec 2010 roku zagrała w Orange Bowl. Odpadła w ćwierćfinale, przegrywając z Lauren Davis 2:6, 0:6.

2011 edytuj

Rok 2011 rozpoczęła turniejem Loy Yang Traralgon International w Australii. Przegrała w 1/2 finału z Monicą Puig 2:6, 3:6. Podczas Australian Open odpadła w pierwszej rundzie, po przegranej z Kanami Tsuji 4:6, 3:6. W grze podwójnej grała wraz z Margaritą Gasparian. Rosjanki odpadły w ćwierćfinale, po przegranym spotkaniu z Eri Hozumi i Miyu Kato. W marcu doszła do finału turnieju ITF w Moskwie, w którym uległa Ludmyle Kiczenok. Trzy tygodnie później odniosła swój pierwszy triumf w imprezie cyklu ITF – w Antalyi.

Otrzymała dziką kartę do turnieju kwalifikacyjnego podczas wielkoszlemowego US Open. W pierwszym meczu przegrała z Kurumi Narą 2:6, 4:6.

2012 edytuj

W lutym dotarła do półfinału imprezy z cyklu ITF w Moskwie, w którym przegrała 2:6, 1:6 z Anniką Beck. W parze z Iriną Chromaczewą zdobyła tytuł deblowy w Chiasso. Dwa tygodnie później grała w finale turnieju o puli nagród 25 000 $ w Moskwie, w którym przegrała z Margaritą Gasparian.

W czerwcu, w parze z Iriną Chromaczewą, zdobyła tytuł mistrzyni w grze podwójnej dziewcząt podczas paryskiego French Open. Dwa tygodnie później, po przejściu kwalifikacji w ’s-Hertogenbosch, zagrała w swoim drugim w turnieju głównym imprezy WTA i odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w tego typu turnieju pokonując w pierwszej rundzie 6:1, 6:2 Yaninę Wickmayer, w drugiej ulegając 5:7, 6:7(4) Kirsten Flipkens. W tym samym miesiącu zagrała w juniorskim turnieju londyńskiego Wimbledonu, jednak przegrała w pierwszej rundzie 5:7, 6:4, 6:8 z Marcelą Zacarías. Odpadła w drugiej rundzie kwalifikacji w Baku. Ten sam wynik powtórzyła podczas imprez w Seulu, Osace i Moskwie. Dotarła do półfinału turnieju cyklu ITF w Traralgon, w którym przegrała 5:7, 5:7 z Ashleigh Barty. Ten sam wynik uzyskała dwa tygodnie później w Bendigo – tym razem uległa Olivii Rogowskiej 6:1, 4:6, 4:6.

2013 edytuj

Sezon 2013 rozpoczęła od kwalifikacji turnieju w Brisbane. W pierwszej rundzie pokonała 6:2, 6:3 Marianę Duque Mariño, a w drugim meczu uległa Vanii King 6:7(0), 7:6(6), 2:6. W Hobart ponownie spotkała się z Marianą Duque Mariño, z którą tym razem przegrała 3:6, 4:6.

Startowała w turnieju kwalifikacyjnym Australian Open. Pokonała w nich Stephanie Vogt, Eugenie Bouchard oraz Zhou Yimiao i awansowała do turnieju głównego. W swoim pierwszym wielkoszlemowym spotkaniu turnieju głównego, pokonała Lauren Davis 6:3, 6:7(2), 6:4. W drugim pojedynku zmierzyła się z Łesią Curenko, z którą prowadziła w pierwszym secie 4:0, lecz ostatecznie przegrała całe spotkanie 5:7, 3:6. Na turnieju w Ad-Dausze wystąpiła w eliminacjach, w których pokonała Kristinę Barrois i uległa Tadeji Majerič. Wystąpiła jednak w turnieju jako szczęśliwa przegrana. W pierwszej rundzie wygrała z Anabel Mediną Garrigues 4:6, 6:3, 6:3. W kolejnym meczu przegrała z Sereną Williams 2:6, 1:6.

Następny start w turnieju głównym cyklu WTA Tour zanotowała w Monterrey. Uległa wtedy w pierwszej rundzie singla Terezie Mrdežie 4:6, 2:6, a w deblu awansowała do ćwierćfinału. W Oeiras przegrała w pierwszej rundzie gry podwójnej. W kwalifikacjach do French Open awansowała do trzeciej rundy, w eliminacjach do Wimbledonu zanotowała pierwszą rundę, a w turnieju kwalifikacyjnym do US Open przegrała w drugiej rundzie.

W Baku i Tokio osiągnęła pierwszą rundę singla, zaś w Taszkencie pierwszą rundę debla.

2014 edytuj

W sezonie 2014 osiągnęła pierwszą rundę gry podwójnej w Stanford i drugą rundę gry pojedynczej w Tokio. W kwalifikacjach do US Open, reprezentując Australię, osiągnęła drugą rundę.

2015 edytuj

W Brisbane i Sydney osiągnęła drugie rundy. Podczas Australian Open przegrywała w pierwszym meczu singla i debla, a w mikście dotarła do drugiej rundy. Następnie zanotowała kolejno: pierwszą rundę w Dosze, drugą w Indian Wells oraz czwartą w Miami. W turnieju w Rzymie rozgrywanym na nawierzchni ceglanej osiągnęła półfinał, przegrywając w nim z Mariją Szarapową. W drugim meczu French Open skreczowała.

Na nawierzchni trawiastej w Eastbourne mecz ćwierćfinałowy przeciw Sloane Stephens oddała walkowerem. Na Wimbledonie nie wygrała meczu. Rosjanka w lipcu wygrała pierwszy deblowy turniej rangi WTA Tour. W Stambule w parze z Eliną Switoliną (jako debel zastępujący) pokonały w ostatnim spotkaniu Çağlę Büyükakçay i Jelenę Janković 5:7, 6:1, 10–4.

W Toronto osiągnęła trzecią rundę, w Cincinnati – drugą, podczas US Open nie wygrała pierwszego spotkania. W Hongkongu zanotowała ćwierćfinał, w którym uległa Jelenie Janković 1:6, 1:6.

2016 edytuj

Na początku sezonu razem z Nickiem Kyrgiosem osiągnęła triumf w rozgrywkach o Puchar Hopmana.

Historia występów wielkoszlemowych edytuj

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej edytuj

  Rosja   Australia
Turniej 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 2R A 1R 4R 4R 2R 1R A 2R 1R A 1R 0 / 9 9 – 9
French Open A A A Q3 A 2R 1R 1R 3R 1R 2R A 3R A 0 / 7 6 – 7
Wimbledon A A A Q1 A 1R 2R 1R 3R 1R NH A 1R 1R 0 / 7 3 – 7
US Open A Q1 A Q2 Q2 1R 1R 2R 2R 1R A A 1R 2R 0 / 7 3 – 7
Ranking na koniec roku 515 383 215 144 233 36 25 25 38 237 446 419 53 206 0 / 30 21 – 30

Występy w grze podwójnej edytuj

  Rosja   Australia
Turniej 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A 1R 1R 1R 1R 2R A 1R A A 2R 0 / 7 2 – 7
French Open A A A A A A 1R 3R 1R A A A A A 0 / 3 2 – 3
Wimbledon A A A A A 1R 3R A 1R A NH A 1R 2R 0 / 5 3 – 5
US Open A A A A A 1R 2R 3R 1R A A A 2R 2R 0 / 6 5 – 6
Ranking na koniec roku 833 477 537 398 173 90 55 118 148 564 153 168 0 / 21 12 – 21

Występy w grze mieszanej edytuj

  Rosja   Australia
Turniej 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A 2R 1R 1R A A A A 1R A 1R 0 / 5 1 – 5
French Open A A A A A A 1R A A A NH A A A 0 / 1 0 – 1
Wimbledon A A A A A A A 1R 1R A NH A A A 0 / 2 0 – 2
US Open A A A A A 2R A A A A NH A A A 0 / 1 1 – 1
0 / 8 2 – 8

Finały turniejów WTA edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 5 (1–4) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 22 października 2016 Moskwa Twarda (hala)   Swietłana Kuzniecowa 2:6, 1:6
Finalistka 2. 27 maja 2017 Strasburg Ceglana   Samantha Stosur 7:5, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 1. 26 sierpnia 2017 New Haven Twarda   Dominika Cibulková 4:6, 6:3, 6:4
Finalistka 3. 15 października 2017 Hongkong Twarda   Anastasija Pawluczenkowa 7:5, 3:6, 6:7(3)
Finalistka 4. 27 sierpnia 2022 Grandby Twarda   Darja Kasatkina 4:6, 4:6

Gra podwójna 5 (3–2) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 26 lipca 2015 Stambuł Twarda   Elina Switolina   Çağla Büyükakçay
  Jelena Janković
5:7, 6:1, 10–4
Finalistka 1. 22 października 2016 Moskwa Twarda (hala)   Darja Kasatkina   Andrea Hlaváčková
  Lucie Hradecká
6:4, 0:6, 7–10
Finalistka 2. 23 września 2017 Tokio Twarda   Darja Kasatkina   Andreja Klepač
  María José Martínez Sánchez
3:6, 2:6
Zwyciężczyni 2. 25 maja 2019 Strasburg Ceglana   Ellen Perez   Duan Yingying
  Han Xinyun
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 3. 21 maja 2022 Strasburg Ceglana   Nicole Melichar-Martinez   Lucie Hradecká
  Sania Mirza
5:7, 7:5, 10–6

Wygrane turnieje rangi ITF edytuj

Gra pojedyncza edytuj

Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 17/04/2011   Antalya ITF 10 000 ziemna   Ksenia Łykina 6:4, 4:6, 6:2
2. 12/10/2014   Bangkok ITF 25 000 twarda   Sabina Sharipova 7:6(4), 6:3
3. 08/02/2015   Burnie ITF 50 000 twarda   Irina Falconi 7:5, 7:5
4. 15/02/2015   Launceston ITF 50 000 twarda   Tereza Mrdeža 6:1, 6:2

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych edytuj

Gra pojedyncza (2) edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 2009   French Open Ziemna   Kristina Mladenovic 3:6, 2:6
Zwyciężczyni 2010   US Open Twarda   Julija Putincewa 6:3, 6:2

Gra podwójna (1) edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 2012   French Open Ziemna   Irina Chromaczowa   Montserrat González
  Beatriz Haddad Maia
4:6, 6:4, 10–8

Przypisy edytuj

  1. Łukasz Iwanek: Iga Świątek wie, z kim zagra w Adelajdzie. Rywalka miesiąc temu zmieniła stan cywilny. Sportowe Fakty, 2022-01-03. [dostęp 2022-01-03]. (pol.).

Bibliografia edytuj