Wikipedia

Dariusz Kaczorowski

polski fizyk

Dariusz Andrzej Kaczorowski (ur. 15 września 1959 we Wrocławiu) – polski fizyk, profesor nauk fizycznych[1], członek korespondent Polskiej Akademii Nauk, profesor zwyczajny w Instytucie Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych im. Włodzimierza Trzebiatowskiego Polskiej Akademii Nauk (INTiBS PAN) we Wrocławiu. Specjalizuje się w eksperymentalnych badaniach materii skondensowanej, a w szczególności badaniach zjawisk współistnienia nadprzewodnictwa i magnetyzmu w układach z silnymi korelacjami elektronowymi oraz fizyce materii topologicznej.

Dariusz Kaczorowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 września 1959
Wrocław

profesor nauk fizycznych
Specjalność: fizyka ciała stałego
Alma Mater

Politechnika Wrocławska

Doktorat

1988 – nauki fizyczne
Instytut Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych im. Włodzimierza Trzebiatowskiego Polskiej Akademii Nauk

Habilitacja

1997 – nauki fizyczne
Instytut Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych im. Włodzimierza Trzebiatowskiego Polskiej Akademii Nauk

Profesura

2005

Polska Akademia Nauk
Status

członek korespondent

Funkcja Jednostka PAN

członek
Komitetu Fizyki PAN

profesor zwyczajny
instytut naukowy

Instytut Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych im. Włodzimierza Trzebiatowskiego Polskiej Akademii Nauk

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Jest autorem trzech kilkusetstronicowych monografii encyklopedycznych (Springer Verlag)[2] oraz ponad 560 oryginalnych artykułów naukowych w uznanych czasopismach z listy filadelfijskiej[3]. Wśród nich są liczne prace w czasopismach z najwyższym czynnikiem wpływu w obszarze fizyki ciała stałego (Nature Commun., Proc. Nat. Acad. Sci. USA, Nano Lett., Phys. Rev. X, Phys. Rev. Lett., Phys. Rev. B). Jego publikacje uzyskały dotąd ponad 6400 cytowań; indeks Hirscha h = 34 (dane wg Web of Science z dnia 01.02.2023)[4]. Należy do grona 2% najczęściej cytowanych naukowców ze wszystkich dziedzin naukowych na świecie (Uniwersytet Stanforda, 2020, 2022).[5] Swoje wyniki naukowe prezentował na ponad 150 międzynarodowych konferencjach naukowych zorganizowanych w kraju i za granicą. Wygłosił ponad 40 wykładów na zaproszenie na ważnych konferencjach naukowych, w tym liczne wykłady plenarne. Przewodniczył siedmiu międzynarodowym konferencjom naukowym oraz współorganizował 15 innych międzynarodowych konferencji, warsztatów i szkół naukowych. Jest członkiem ponad 50 komitetów doradczych lub programowych najważniejszych międzynarodowych konferencji naukowych z obszaru magnetyzmu, nadprzewodnictwa i niskich temperatur.

Życiorys edytuj

Studia wyższe magisterskie ukończył w 1983 r. na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej uzyskując tytuł zawodowy inżyniera elektronika[1]. W latach 1983–1987 odbył studia doktoranckie w INTiBS PAN, zakończone w roku 1988 uzyskaniem stopnia doktora nauk fizycznych[1]. W roku 1997 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk fizycznych, a w roku 2005 tytuł naukowy profesora nauk fizycznych[1]. Swoją karierę zawodową związał głównie z INTiBS PAN, gdzie był zatrudniony kolejno jako starszy asystent (1987-1988), adiunkt (1988-1998), docent (1998-2005), a wreszcie profesor zwyczajny (od 2005)[1]. W latach 2015–2016 był zatrudniony na etacie profesora zwyczajnego w Międzynarodowym Laboratorium Silnych Pól Magnetycznych i Niskich Temperatur we Wrocławiu. W latach 2018-2022 pracował na części etatu profesora zwyczajnego w Instytucie Fizyki Molekularnej PAN w Poznaniu[1].

Odbył szereg długoterminowych staży naukowych za granicą (Politechnika ETH w Zurychu, Politechnika w Darmstadt, Uniwersytet we Frankfurcie n/Menem, Uniwersytet w Münster, Uniwersytet Wiedeński, Instytut Maxa Plancka Fizyki Chemicznej Ciała Stałego w Dreźnie)[6], w tym jako stypendysta Fundacji im. Alexandra von Humboldta (1990-1991) oraz Programu im. Lise Meitner (1995-1996)[7]. W roku 2005 pracował jako profesor wizytujący w Centrum KYOKUGEN Uniwersytetu w Osace. Zrealizował wiele krótkich pobytów badawczych (wykłady, konsultacje, badania naukowe) w kilkunastu zagranicznych centrach naukowo-badawczych (Europa, RPA, Japonia). Będąc w kraju prowadzi intensywną współpracę naukową z uczonymi z wielu renomowanych ośrodków akademickich na świecie.

W INTiBS PAN pełnił szereg funkcji kierowniczych: Pełnomocnika Dyrektora Instytutu ds. Współpracy Naukowej z Zagranicą (1998-2002), Głównego Koordynatora Europejskiego Centrum Doskonałości (2002-2005)[8], Kierownika Zakładu Magnetyków (2005-2010), Zastępcy Dyrektora Instytutu ds. Naukowych (2011-2017), Kierownika Oddziału Magnetyków INTiBS PAN (2008-2022).[9]. Od 1 stycznia 2023 pełni funkcję Dyrektora INTiBS PAN.[9]

Jest członkiem z wyboru wielu ciał kolegialnych. Od roku 1997 zasiada w Radzie Naukowej INTiBS PAN[10], od roku 2019 jest członkiem Rady Naukowej IFM PAN,[11] a od roku 2023 jest członkiem Rady Naukowej Instytutu Fizyki PAN.[12] Od roku 2012 jest członkiem Komitetu Fizyki PAN[13]. W tym samym roku został powołany w skład panelu ekspertów Narodowego Centrum Nauki[14]. W latach 2019-2022 był członkiem Rady Doskonałości Naukowej I kadencji[15]. Od 2022 jest członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk.[16]

Przez dwie kadencje (2005-2011) reprezentował środowiska naukowe krajów Środkowej i Wschodniej Europy w Komisji ds. Magnetyzmu Międzynarodowej Unii Fizyki Czystej i Stosowanej (IUPAP). Od roku 2017 pełni funkcję członka stowarzyszonego Komisji ds. Niskich Temperatur IUPAP[17] oraz Komisji ds. Magnetyzmu IUPAP[18]. W latach 2002–2002 był członkiem panelu naukowego Berlińskiego Centrum Rozpraszania Neutronów przy Instytucie Hahna i Meitner w Berlinie, a latach 2015–2016 pracował w międzynarodowym komitecie doradczym Laboratorium Magnetyzmu i Niskich Temperatur Uniwersytetu Karola w Pradze. Od roku 2016 jest członkiem międzynarodowego komitetu doradczego konsorcjum Institut-Laue-Langevin – Republika Czeska[19] oraz członkiem międzynarodowego komitetu doradczego Laboratorium Wzrostu Materiałów i Pomiarów Uniwersytetu Karola w Pradze i Instytutu Fizyki Czeskiej Akademii Nauk.[20] Od roku 2015 reprezentuje INTiBS PAN w European Integrated Center for the Development of New Metallic Alloys and Compounds[21]. W roku 2018 został powołany w skład panelu ekspertów laboratorium ACTUSLAB Wspólnego Centrum Badawczego JRC w Karlsruhe[22].

Kierował 5 własnymi projektami badawczymi finansowanymi przez Komitet Badań Naukowych (KBN), Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego (MNiSW), Narodowe Centrum Nauki (NCN), w tym projektem MAESTRO NCN (2016-2021)[23], oraz 2 projektami promotorskimi (MNiSW). Był głównym wykonawcą w 8 innych grantach badawczych (KBN, MNiSW, NCN). Był krajowym koordynatorem badawczego projektu sieciowego Europejskiego Programu Współpracy w Dziedzinie Badań Naukowo-Technicznych COST (2005-2009)[24]. Koordynował międzynarodowe projekty sieciowe zrealizowane w ramach programów ramowych Unii Europejskiej oraz kilkanaście projektów bilateralnych (Francja, Niemcy, Austria, Portugalia, Słowacja, Ukraina, Rosja, Rep. Płd. Afryki, Indie, Japonia). Był pomysłodawcą i współuczestnikiem kilkudziesięciu eksperymentów przeprowadzonych w europejskich ośrodkach neutronograficznych i synchrotronowych.

Jest recenzentem projektów badawczych na zlecenie krajowych (NCN, MNiSW, Fundacja na rzecz Nauki Polskiej) i zagranicznych (Komisja Europejska, National Science Foundation – USA, National Research Foundation – RPA, Czech Science Foundation) agencji grantowych. Recenzuje prace zgłaszane do kilkunastu indeksowanych czasopism naukowych o zasięgu światowym. Jest autorem wielu recenzji opracowań naukowych i opinii awansowych wydawanych na zlecenie podmiotów krajowych i zagranicznych (Austria, Ukraina, Indie, RPA).

Za swoje osiągnięcia naukowe otrzymał Nagrodę Sekretarza PAN (1980), Nagrodę Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii PAN (1998), Medal Journees des Actinides (2019), Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2020)[25], Nagrodę im. Wojciecha Rubinowicza Polskiego Towarzystwa Fizycznego (2020)[26], Polską Nagrodę Inteligentnego Rozwoju (2020)[27]. W roku 2017, został odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej oraz wspieranie międzynarodowej współpracy naukowej.”[28]

Należy do European Rare-Earth and Actinide Society (od 2007)[29], Materials Research Society (od 2013)[30], Polskiego Towarzystwa Fizycznego (od 2014).

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f Prof. dr hab. inż. Dariusz Kaczorowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-09-11].
  2. ↑ Dariusz Kaczorowski – monografie w Springer Verlag; https://www.springer.com/gp/search?query=Dariusz+Kaczorowski&submit=Wy%C5%9Blij+zapytanie.
  3. ↑ Dariusz Kaczorowski – Google Scholar [online], scholar.google.pl [dostęp 2020-08-30].
  4. ↑ Dariusz Kaczorowski, Web of Knowledge; [online].
  5. ↑ John P.A. Ioannidis, September 2022 data-update for "Updated science-wide author databases of standardized citation indicators", t. 5, 3 listopada 2022, DOI: 10.17632/btchxktzyw.5 [dostęp 2023-02-19] (ang.).
  6. ↑ Max Planck Institute for Chemical Physics of Solids [online], www.cpfs.mpg.de [dostęp 2020-10-25] (ang.).
  7. ↑ Meitner Programme [online], www.fwf.ac.at [dostęp 2020-10-25].
  8. ↑ CELTAM; https://cordis.europa.eu/project/id/G5MA-CT-2002-04032/pl.
  9. ↑ a b Dyrekcja – Dyrekcja Instytutu – Biuletyn Informacji Publicznej Instytut Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych im. Włodzimierza Trzebiatowskiego Polskiej Akademii Nauk [online], bip.intibs.pl [dostęp 2020-10-25].
  10. ↑ Rada Naukowa – Biuletyn Informacji Publicznej Instytut Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych im. Włodzimierza Trzebiatowskiego Polskiej Akademii Nauk [online], bip.intibs.pl [dostęp 2020-10-25].
  11. ↑ Instytut Fizyki Molekularnej PAN – BIP – Rada Naukowa [online], www.ifmpan.poznan.pl [dostęp 2020-10-25].
  12. ↑ Instytut Fizyki PAN [online], www.ifpan.edu.pl [dostęp 2023-02-19].
  13. ↑ Skład [online], komitetfizyki.pan.pl [dostęp 2020-10-25].
  14. ↑ Listy członków zespołów ekspertów oceniających wnioski w konkursach NCN | Narodowe Centrum Nauki [online], www.ncn.gov.pl [dostęp 2020-10-25].
  15. ↑ Rada Doskonałości Naukowej; https://www.rdn.gov.pl/czlonkowie-zespolow-rdn-w-podziale-na-poszczegolne-dyscypliny.zespol-vi-nauk-scislych-i-przyrodniczych.html.
  16. ↑ Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], czlonkowie.pan.pl [dostęp 2022-08-05].
  17. ↑ IUPAP- C5; https://iupap.org/commissions/c5-low-temperature-physics/members/.
  18. ↑ IUPAP – C9; https://iupap.org/commissions/c9-magnetism/members/.
  19. ↑ Research Infrastructure [online], www.illcz.cz [dostęp 2020-10-25].
  20. ↑ MGML – SAC; https://mgml.eu/about/sac.
  21. ↑ European CMetAC – European Integrated Center for the Development of Metallic Alloys & Compounds [online], ecmetac.eu [dostęp 2020-10-25].
  22. ↑ Bruno CATTANEO, FMR, Fuels and Materials Research (ActUsLab) [online], EU Science Hub – European Commission, 13 czerwca 2019 [dostęp 2020-10-25] (ang.).
  23. ↑ Wyszukiwarka projektów finansowanych przez NCN [online], projekty.ncn.gov.pl [dostęp 2020-10-25] (pol.).
  24. ↑ INOE 2000 – COST P16 – Emergent Behaviour in Correlated Matter – ECOM [online], old.inoe.ro [dostęp 2020-10-25].
  25. ↑ Nagrody Ministra Nauki; https://www.gov.pl/web/nauka/gala-nauki-polskiej---kulminacja-obchodow-dnia-nauki-polskiej.
  26. ↑ Nagrody Naukowe PTF; https://www.ptf.net.pl/pl/programy/medal-i-nagrody/nagrody-naukowe-ptf/laureaci-nagrody-naukowej-im-wojciecha-rubinowicza/.
  27. ↑ Polska Nagroda Inteligentnego Rozwoju – Dołącz do grona Laureatów [online], irforum.pl [dostęp 2020-10-25] (pol.).
  28. ↑ Postanowienie nr rej. 77/2017 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 marca 2017 r. o nadaniu orderów [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2020-10-25].
  29. ↑ ERES [online], ereswww.epfl.ch [dostęp 2020-10-25] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-06].
  30. ↑ Materials Research Society (MRS) | Materials science journals, meetings, outreach [online], www.mrs.org [dostęp 2020-10-25].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dariusz_Kaczorowski&oldid=70081535”