Wikipedia

Diane von Fürstenberg

Diane von Fürstenberg (właśc. Diane Simone Michele Halfin) znana też jako DVF (ur. 31 grudnia 1946 w Brukseli) – belgijska projektantka mody żydowskiego pochodzenia. Założycielka i prezeska firmy noszącej jej imię, najbardziej znana z projektu kultowej kopertowej sukienki, którą stworzyła w 1974[1][2][3][4].

Diane von Fürstenberg
Diane Simone Michele Halfin
Ilustracja
Diane von Fürstenberg w 2012
Data i miejsce urodzenia

31 grudnia 1946
Bruksela

Zawód, zajęcie

projektantka mody

Multimedia w Wikimedia Commons

Wczesne lata edytuj

Urodziła się w żydowskiej rodzinie[5]. Jej ojciec, Leon Halfin, wyemigrował do Belgii w 1929 z Kiszyniowa, a później szukał schronienia przed nazistami w Szwajcarii[6]. Matka, Liliane Nahmias, urodzona w Grecji, została schwytana przez nazistów, gdyż była członkinią ruchu oporu podczas II wojny światowej. Ocalała z Holokaustu[7][8]. Diane często mówi o wpływie matki na jej życie, podziwia ją za odwagę. Mówi, że nauczyła ją patrzeć tylko na pozytywne rzeczy, bez względu na to, co się dzieje[9].

Diane von Fürstenberg uczęszczała do szkoły z internatem w Oxfordshire[10], następnie studiowała na uniwersytecie w Madrycie, po czym przeniosła się na Uniwersytet Genewski, by studiować ekonomię[11]. Po kilku latach wyjechała do Paryża, gdzie pracowała jako asystentka agenta fotografa mody Alberta Koskiego. Później, we Włoszech, odbywała praktykę u producenta tekstyliów Angelo Ferretti. Tam zaczęła się jej przygoda z modą[3]. To tutaj zaprojektowała i wyprodukowała swoje pierwsze jedwabne sukienki.

W 1969 przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie wyprodukowała własną linię dżersejowych sukienek[12].

Kariera i marka edytuj

W 1970 Fürstenberg zaczęła projektować ubrania dla kobiet. Mówiła później: Chciałam być kimś swoim, a nie zwykłą małą dziewczynką, która wyszła za mąż[13].

Po przeprowadzce do Nowego Jorku Fürstenberg poznała znaną redaktorkę Vogue, Dianę Vreeland, która uznała jej projekty za absolutnie rewelacyjne. Nazwisko Fürstenberg pojawiło się w programie New York Fashion Week[3].

W 1974 wprowadziła na rynek dzianinową „sukienkę kopertową” z dżerseju, która stała się ikoniczna[4]. Egzemplarz znajduje się w kolekcji Costume Institute w Metropolitan Museum of Art[14][15]. Dwa lata później, w związku z sukcesem, Fürstenberg znalazła się na okładce magazynu Newsweek[16]. Artykuł opisywał ją jako najbardziej atrakcyjną kobietę od czasu Coco Chanel. Wprowadziła na rynek linię kosmetyków i pierwszy zapach "Tatiana" nazwany na cześć córki[17]. "The New York Times" podał, że do 1979 roczna sprzedaż detaliczna firmy Fürstenberg wyniosła 150 milionów dolarów (równowartość 528 milionów dolarów w 2019)[3].

W 1985 Fürstenberg przeniosła się do Paryża, gdzie założyła francuskojęzyczne wydawnictwo Salvy. Otworzyła szereg innych biznesów, w tym linię kosmetyków i zakupów w domu (1991). W 1992 zarobiła 1,2 miliona dolarów (równowartość 2,2 miliona dolarów w 2019) na kolekcji Silk Assets. Wynik osiągnięto w dwie godziny[17].

Ponowne otwarcie firmy to rok 1997. Fürstenberg wprowadziła na rynek sukienkę kopertową, która zyskała popularność w kolejnym pokoleniu kobiet. W 1998 opublikowała wspomnienia zatytułowane Diane: A Signature Life. W 2004 wprowadziła kolekcję biżuterii DVF by H. Sterna, a także szale i stroje plażowe. W 2006 została wybrana na przewodniczącą Rady Projektantów Mody Ameryki (Council of Fashion Designers of America). Nadal zajmuje to stanowisko. W 2008 odsłonięto gwiazdę jej poświęconą w Alei Sław na Seventh Avenue[3].

W 2009 w Manezh, jednej z największych publicznych przestrzeni wystawienniczych w Moskwie, otwarto wielkoformatową wystawę retrospektywną zatytułowaną Diane von Furstenberg: podróż sukni. Kuratorem był André Leon Talley. Wystawa przyciągnęła uwagę mediów. W 2010 została pokazana w São Paulo, a rok później w Pace Gallery w Pekinie[18].

W 2010 Fürstenberg została nagrodzona złotym medalem na dorocznej Gali Złotego Medalu Instytutu Królowej Zofii. W 2011 wprowadziła kolekcję przedmiotów do mieszkań i charakterystyczny zapach DIANE[19].

W 2012 we współpracy z GapKids i CURRENT / ELLIOTT wypuściła swoją pierwszą kolekcję dla dzieci[20][21].

Jej ubrania nosiło wiele celebrytów, w tym księżna Cambridge, Gwyneth Paltrow, Kate Beckinsale, Madonna, Jessica Alba, Susan Sarandon, Priyanka Chopra Jonas, Jennifer Lopez i Whitney Houston[22].

W 2014 Fürstenberg dołączyła do kampanii Ban Bossy jako rzeczniczka ról przywódczych wśród dziewcząt[23][24][25].

W 2018 jej marka zakazała używania moheru po tym, jak ekspozycja PETA wykazała, że pracownicy firmy okaleczają i zabijają kozy, aby go zdobyć[26]. Zakazała użycia futer, angory i egzotycznych skór w jej przyszłych kolekcjach[27].

W dniu 28 lutego 2020 Fürstenberg otrzymała tytuł Chevalier de la Légion d'honneur za wkład w modę, działania na rzecz przywództwa kobiet i filantropię. Nagrodę podczas ceremonii w siedzibie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Francji na Quai d'Orsay wręczyła Christine Lagarde, prezeska Europejskiego Banku Centralnego[28].

Filantropia edytuj

Fürstenberg jest dyrektorką rodzinnej fundacji Diller – von Fürstenberg, która wspiera organizacje non-profit w zakresie budowania społeczności, edukacji, praw człowieka, sztuki, zdrowia i środowiska. W 2010 fundacja stworzyła Nagrodę DVF, wręczaną corocznie czterem kobietom, które wykazują się przywództwem, siłą i odwagą w zaangażowaniu w sprawy kobiet. W 2011 fundacja przeznaczyła 20 milionów dolarów na High Line, park liniowy szlak greenway i szlak kolejowy utworzony na dawnej bocznicy kolejowej w Manhattanie[29].

Fürstenberg zasiada w zarządzie Vital Voices, kobiecej organizacji. Była jedną z szefowych grupy wcielających w życie projekt dotyczący przyszłości nowojorskiego przemysłu modowego, przygotowany dla burmistrza Nowego Jorku Michaela Bloomberga przez New York City Economic Development Corporation[30].

W 2016 zaprojektowała koszule na potrzeby kampanii prezydenckiej Hillary Clinton[31][32].

W 2019 uruchomiła podcast #InCharge, dostępny wyłącznie na Spotify, w celu wzmocnienia pozycji kobiet. Gościniami podcastu były m.in. Kris Jenner, Karlie Kloss i Priyanka Chopra Jonas[33]. Ta ostatnia w 2019 zaprosiła Fürstenberg do programu If I Could Tell You Just One Thing[34].

Popkultura edytuj

W 2014 w Ovation TV pojawił się film dokumentalny The Fashion Fund o konkursie CFDA / Vogue Fashion Fund. Diane wystąpiła u boku Anny Wintour[35].

W listopadzie 2014 E! Entertaiment rozpoczął nadawanie pierwszego sezonu reality show House of DVF. Uczestnicy programu wykonywali różne zadania i wyzwania w nadziei, że zostaną ambasadorami globalnej marki Fürstenberg[36]. We wrześniu 2015 pojawił się drugi (ostatni) sezon show[37].

Życie prywatne edytuj

W 1956, w czasie studiów w Genewie, poznała księcia Edwarda Egona von Fürstenberg, starszego syna księcia Tassilo zu Fürstenberg z niemieckiego, katolickiego rodu arystokratycznego i członka rodziny włoskich dziedziców Fiata[38]. Wyszła za niego za mąż w 1969 w Nowym Jorku. Była wówczas w ciąży[12][39]. Para miała dwoje dzieci urodzonych w Nowym Jorku, Aleksandra[13] i Tatianę[17].

Małżeństwo Fürstenberga — choć niepopularne wśród rodziny pana młodego, ze względu na żydowskie pochodzenie panny młodej — było uważane za dynastyczne. Po ślubie tytułowano ją Najjaśniejszą Wysokością Księżną Diane z Fürstenbergu. Wszelkie roszczenia do tytułu straciła po separacji z mężem w 1972 i rozwodzie w 1983[40][41]. W 1973 Egon także został projektantem mody[42][43].

W 2001 wyszła za mąż za amerykańskiego potentata medialnego Barry'ego Dillera[13].

Szczegóły jej rodzinnej historii przedstawiono w serialu PBS Finding Your Roots w odcinku pt. „Fashion's Roots” (sezon 6, 13 października 2020)[44].

Przypisy edytuj

  1. ↑ December 31, 1946: Diane von Fürstenberg, Designer of the Wrap Dress, Was Born – Lifetime [online], web.archive.org, 28 grudnia 2018 [dostęp 2021-06-01] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-28].
  2. ↑ W.W.D. Staff, W.W.D. Staff, Diane von Furstenberg RTW Fall 2014 [online], WWD, 9 lutego 2014 [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  3. ↑ a b c d e Diane von Furstenberg – Voguepedia [online], web.archive.org, 8 sierpnia 2012 [dostęp 2021-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-08].
  4. ↑ a b Diane von Furstenberg, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30] (ang.).
  5. ↑ Top 50 most influential Jews 2013: Places 31-40 [online], The Jerusalem Post | JPost.com [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  6. ↑ Diane Von Furstenberg, Honoring My Cousin’s Courage [online], The Forward [dostęp 2021-10-07] (ang.).
  7. ↑ Diane von Furstenberg [online], W Magazine [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  8. ↑ Diane von Furstenberg, Iconic Fashion Designer | MAKERS Video [online], web.archive.org, 21 marca 2014 [dostęp 2021-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-21].
  9. ↑ Diane von Furstenberg » UJA-Federation of New York [online], web.archive.org, 13 listopada 2012 [dostęp 2021-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-13].
  10. ↑ Dipal Acharya, My London: Diane Von Furstenberg [online], www.standard.co.uk, 22 listopada 2018 [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  11. ↑ Bibby Sowray, Diane von Furstenberg [online], British Vogue [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  12. ↑ a b One dress changed Diane von Furstenberg's life – CBS News [online], web.archive.org, 28 czerwca 2012 [dostęp 2021-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-28].
  13. ↑ a b c Joyce Maynard, The Princess Who Is Everywhere, „The New York Times”, 16 lutego 1977, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  14. ↑ Diane von Furstenberg – Timeline – 1974 – Designer Central Collections – Designer Central – In Style [online], web.archive.org, 15 lipca 2009 [dostęp 2021-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2009-07-15].
  15. ↑ Diane von Furstenberg On Wrap Dresses And The Joys Of Aging Gracefully [online], HuffPost, 28 marca 2008 [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  16. ↑ Suzy Menkes, International Herald Tribune, The Charmed Lives and Free Spirit of Diane Von Furstenberg : It's a Wrap:The Image of an Era, „The New York Times”, 1 grudnia 1998, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  17. ↑ a b c Diane Von Furstenberg – Designer Fashion Label [online], web.archive.org, 23 sierpnia 2012 [dostęp 2021-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-23].
  18. ↑ David Barboza, Diane Von Furstenberg and China: A Perfect Fit?, „The New York Times”, 17 grudnia 2010, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  19. ↑ Diane von Furstenberg celebrates fragrance launch with flash mob :: H… [online], archive.ph, 20 kwietnia 2013 [dostęp 2021-06-06].
  20. ↑ Diane von Furstenberg Fetes New Gap Kids Line, Set to Launch March 15 | NBC New York [online], web.archive.org, 12 grudnia 2012 [dostęp 2021-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-12].
  21. ↑ Chelsea Zalopany, Now Collaborating | Diane Von Furstenberg + Current/Elliot [online], T Magazine, 2 lutego 2012 [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  22. ↑ PHOTOS: Catherine's First L.A. Outfits [online], HuffPost, 8 lipca 2011 [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  23. ↑ Jolie Lee, Beyonce, Jennifer Garner, Jane Lynch join 'Ban Bossy" campaign [online], USA TODAY [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  24. ↑ Andrea Peyser, Facebook COO Sandberg’s ludicrous crusade against ‘bossy’ [online], New York Post, 17 marca 2014 [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  25. ↑ NY Daily News – We are currently unavailable in your region [online], www.tribpub.com [dostęp 2021-06-06].
  26. ↑ Lauretta Roberts, Diane Von Furstenberg bans mohair after disturbing PETA exposé [online], TheIndustry.fashion [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  27. ↑ Alice Newbold, Diane Von Furstenberg To Stop Using Fur [online], British Vogue [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  28. ↑ Nicole Phelps, Diane von Furstenberg Receives the Chevalier de la Legion D’Honneur From Christine Lagarde in Paris [online], Vogue [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  29. ↑ Diller – von Furstenberg Family Foundation Makes Historic $20M Commitment to the Future of the High Line | The High Line [online], web.archive.org, 25 kwietnia 2012 [dostęp 2021-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-25].
  30. ↑ FashionNYC2020 [online], web.archive.org, 13 czerwca 2013 [dostęp 2021-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-13].
  31. ↑ Diane von Furstenberg Tee | The Shop [online], web.archive.org, 18 sierpnia 2016 [dostęp 2021-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-18].
  32. ↑ Steff Yotka, Diane von Furstenberg and Eva Fehren Join Hillary Clinton’s Made for History T-Shirt Project [online], Vogue [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  33. ↑ MU/SE X DIANE VON FURSTENBERG SPECIAL – Dr Teo Wan Lin. [dostęp 2021-06-06].
  34. ↑ Condé Nast, All the life lessons Priyanka Chopra learnt in her YouTube special [online], Vogue India, 28 marca 2019 [dostęp 2021-10-07] (ang.).
  35. ↑ Alexandra Steigrad, Alexandra Steigrad, Anna Wintour, ‘The Fashion Fund’ to Air on Cable TV [online], WWD, 14 stycznia 2014 [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  36. ↑ House of DVF | E! Online [online], web.archive.org, 24 czerwca 2015 [dostęp 2021-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-24].
  37. ↑ Dhani Mau, 'House of DVF' Is Coming Back for a 2nd Season [online], Fashionista [dostęp 2021-10-07] (ang.).
  38. ↑ Diane von Furstenberg Said a New York Magazine Article "Destroyed" Her Marriage to Prince Egon von Fürstenberg [online], InStyle [dostęp 2021-10-07] (ang.).
  39. ↑ Condé Nast, Diane Von Fürstenberg Shares A Throwback Photograph Of Her 1969 Royal Wedding [online], British Vogue, 17 lipca 2021 [dostęp 2021-10-07] (ang.).
  40. ↑ Bernadine Morris, FASHION TALK, „The New York Times”, 18 kwietnia 1975, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  41. ↑ Katie Robinson, 7 Surprising Facts About DVF [online], Town & Country, 2 czerwca 2017 [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  42. ↑ The Original Von Furstenberg, Egon, Wakes Up to His Own Potential [online], PEOPLE.com [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  43. ↑ Mary Rourke, Egon von Furstenberg, 57; Gave Up Banking Career for Fashion Design [online], Los Angeles Times, 12 czerwca 2004 [dostęp 2021-06-06] (ang.).
  44. ↑ Diane von Furstenberg [online], Finding Your Roots [dostęp 2021-06-06] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Diane_von_Fürstenberg&oldid=73113691”