Domek Holenderski w Warszawie
Domek Holenderski[2] – pałacyk znajdujący się w Warszawie na placu Trzech Krzyży 4/6, na tyłach Instytutu Głuchoniemych.
 nr rej. 587/2 z 1.07.1965[1]
| |
 Domek Holenderski | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ budynku |
willa |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Dominik Merlini, przebudowa – prawdopodobnie Franciszek Maria Lanci |
| Kondygnacje |
4 |
| Rozpoczęcie budowy |
pocz. lat 80 XVIII (?) |
| Ważniejsze przebudowy |
II poł. XIX w. |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele |
Instytut Głuchoniemych |
| Obecny właściciel |
Ambasada Irlandii |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′44,99″N 21°01′34,80″E/52,229164 21,026333
| |
Historia edytuj
Historia budowli rozpoczyna się około 1776, kiedy Kazimierz Poniatowski rozpoczął realizację założeń ogrodowych przy dzisiejszej ulicy Książęcej. Na zachód od ogrodu położonego po południowej stronie ulicy (tzw. Ogród „Na Górze”) położona była posiadłość należąca od 1776[3] do architekta Dominika Merliniego, na terenie której wzniósł on willę według własnego projektu. Budynek powstał prawdopodobnie na początku lat. 80 XVIII wieku[4]. Willa składała się z trzech członów: piętrowego środkowego z dachem dwuspadowym oraz dwóch niższych po bokach[5].
W połowie XIX wieku budynek został przebudowany, najprawdopodobniej według projektu Franciszka Marii Lanciego[6], i pełnił funkcję zaplecza warsztatowo-magazynowo-internatowego Instytutu Głuchoniemych. Budynek jest nazywany Domkiem Holenderskim[2]. Wyróżnia się typowo neorenesansową, a co za tym idzie nieregularną bryłą i takim samym planem[2].
W 1965 budynek został wpisany do rejestru zabytków[1].
Domek Holenderski należy do ambasady Irlandii i pełni rolę rezydencji ambasadora tego państwa.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Zestawienie zabytków nieruchomych. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków – stan na 30 czerwca 2020 r. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 54. [dostęp 2020-07-09].
- ↑ a b c d Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 206.
- ↑ Stanisław Łoza: Architekci i budowniczowie w Polsce. Warszawa: Budownictwo i Architektura, 1954, s. 199.
- ↑ Marek Kwiatkowski: Plac Trzech Krzyży [w:] Rocznik Warszawski XXI. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990, s. 55. ISBN 83-06-02033-2.
- ↑ Marek Kwiatkowski: Plac Trzech Krzyży [w:] Rocznik Warszawski XXI. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990, s. 54. ISBN 83-06-02033-2.
- ↑ Marta Leśniewska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 76. ISBN 83-908950-8-0.