Dowcip o blondynce
Dowcipy o blondynce – seria krótkich form humorystycznych opartych na stereotypie głupiej blondynki[1].
Dowcipy o stereotypowo głupich ludziach krążyły już od XVII wieku, zmieniając jedynie sformułowania i grupy docelowe[2]. Niektóre z żartów o blondynce opierają się na humorze seksualnym, przedstawiając lub stereotypozując ich podmioty jako wyuzdane[3].
Podobnie jak wszystkie inne oparte na stereotypach, uważane są za obraźliwe, szczególnie dla kobiet[4][5]. Określane są jako seksistowskie, gdyż ich bohaterką jest kobieta będąca ograniczona umysłowo i rozwiązła seksualnie[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Jeannie B. Thomas. Dumb Blondes, Dan Quayle, and Hillary Clinton: Gender, Sexuality, and Stupidity in Jokes. „The Journal of American Folklore”. 110 (437), s. 277–313, 1997. DOI: 10.2307/541162. (ang.).
- ↑ Giselinde Kuipers, Good Humor, Bad Taste: A Sociology of the Joke, page 24, Walter de Gruyter, 2006, ISBN 978-3-11-018615-4
- ↑ Karen Ross, The Handbook of Gender, Sex and Media, rozdział 6, John Wiley & Sons, 2011, ISBN 978-1-118-11422-3
- ↑ Anna Blundy. 'Blonde' jokes aren't funny - No other minority would stand for this cruel stereotyping. „Spectator, The (Romford)”, s. 18–19, 2007-08-25. ISSN 0038-6952. (ang.).
- ↑ D Greenwood. Ambivalent Sexism and the Dumb Blonde: Men's and Women's Reactions to Sexist Jokes. „Psychology of Women Quarterly”. 26 (4), s. 341–350, 2002. Blackwell Publishers. DOI: 10.1111/1471-6402.t01-2-00073. ISSN 0361-6843. (ang.).
- ↑ Karen Ross: The Handbook of Gender, Sex and Media. John Wiley & Sons, 2011-09-07. ISBN 978-1-118-11422-3. (ang.).