Wikipedia

Droga krajowa nr 17 (Polska)

droga krajowa w Polsce, łącząca Warszawę z Garwolinem, Lublinem, Zamością i granicą polsko-ukraińską w Hrebennem

Droga krajowa nr 17 – droga krajowa klasy GP (ruch główny przyspieszony)[1] oraz klasy S[1][a] we wschodniej części Polski przebiegająca południkowo od wschodnich granic Warszawy (okolica Starej Miłosny i Zakrętu) do drogowego przejścia granicznego Polski z Ukrainą w Hrebennem przez województwa mazowieckie oraz lubelskie. Nazywana jest Szosą Lubelską[2]. Łączy również aglomeracje warszawską oraz lubelską. Jej długość to ok. 306 km.

GP17
Początek drogi

Majdan S17 E372

Koniec drogi

Granica Hrebenne

Długość

306 km

Województwa

mazowieckie,
lubelskie

Zdjęcie
Al. Jana Pawła II w Zamościu, będąca częścią DK17
Al. Jana Pawła II w Zamościu, będąca częścią DK17
Multimedia w Wikimedia Commons

W całości jest polską częścią europejskiego szlaku E372 utworzonego w 1996 roku.

Na odcinku od węzła Kurów-Zachód do węzła Piaski-Wschód (71 km) przebiega wraz z drogą ekspresową S12, z którą tworzy główną oś transportową województwa lubelskiego.

Historia numeracji edytuj

Na przestrzeni lat trasa posiadała różne oznaczenia:

Numer Przebieg Lata obowiązywania Źródło Uwagi
8 (Warszawa) Miłosna – Moszczanka – Lublin – Zamość – Bełżec – Żółkiew 1920 – lata 30. Ustawa z dnia 10 grudnia 1920 o budowie i utrzymaniu dróg publicznych w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 1921 r. nr 6, poz. 32)
9 lata 30. – 1952 Mapa samochodowa Polski (stan dróg) na rok 1939/40, Warszawa
14 E81 Warszawa – Zakręt – Kołbiel – Garwolin – Ryki – Kurów – Lublin – Świdnik – Piaski – Zamość – Tomaszów Lubelski – Bełżec – Hrebenne 1952 – 1985
  1. po latach 60. krajowa numeracja utajona – nie umieszczana na mapach oraz drogowskazach
  2. brak możliwości przekraczania ówczesnej granicy polsko-radzieckiej
17 E372 (Warszawa) Zakręt – Garwolin – Ryki – Kurów – Lublin – Piaski – Krasnystaw – Zamość – Tomaszów Lubelski – Bełżec – Hrebenne – granica państwa od 1985 z późniejszymi zmianami
  • Uchwała nr 192 Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg krajowych (M.P. z 1986 r. nr 3, poz. 16)
  • Mapa samochodowa Polski 1:700 000. Wyd. 1. Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 1996/1997. ISBN 83-904373-2-5.
  • Mapa samochodowa Polski 1:700 000. Wyd. II zmienione i poprawione. Szczecin: Wydawnictwo Kartograficzne KOMPAS, 1997/1998. ISBN 83-904373-3-3.
  • Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie ustalenia wykazu dróg krajowych i wojewódzkich (Dz.U. z 1998 r. nr 160, poz. 1071) – wykaz dróg krajowych przed rokiem 2000
  • Zarządzenie nr 6 Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych z dnia 9 maja 2000 r. w sprawie nowych numerów dróg krajowych
    (wykaz dróg w archiwum Rzeczpospolitej  )
  1. od połowy lat 90. część trasy europejskiej E372
  2. lokalne zmiany przebiegu spowodowane oddawaniem do ruchu odcinków drogi ekspresowej S17

Historia budowy edytuj

W jej skład wchodzą: na odcinku Warszawa-Piaski trakt uściługski zbudowany w latach 1832–1835 przez Franciszka Christianiego, na odcinku Piaski-Tomaszów Lubelski szosa lubelsko-tomaszowska – odcinek Piaski-Zamość został zbudowany w latach 1834–1835 przez Macieja Bajera, do Tomaszowa Lubelskiego został przedłużony w latach 40. XIX wieku[3]. Do lat osiemdziesiątych XX wieku trasa wraz z dzisiejszą drogą krajową nr 7 miała oznaczenie E81 (Gdańsk – Elbląg – Warszawa – Lublin – Zamość – Hrebenne).

28 kwietnia 2008 do użytku została oddana 2-kilometrowa obwodnica Hrebennego. Jej budowa trwała od lipca 2006 roku do stycznia 2008 i pochłonęła 35 mln zł[4].

Droga ekspresowa S17 edytuj

Osobny artykuł: Droga ekspresowa S17 (Polska).
Osobny artykuł: Obwodnica Lublina.

W przyszłości rolę drogi krajowej nr 17 ma zająć droga ekspresowa S17.

Istniejące odcinki S17 (połączone w jeden ciąg) edytuj

  • Węzeł Lubelska – Garwolin – dwujezdniowa (odcinek między węzłami Lubelska – Wiązowna trzypasmowa) droga ekspresowa o długości 20 km. Odcinek oddano w lipcu 2020 roku, od 22 grudnia 2020 odcinek zaliczono do drogi ekspresowej.
  • Obwodnica Garwolina – dwujezdniowa droga ekspresowa o długości 12,8 km omijająca miasto od zachodu, oddana do użytku 26 września 2007 roku.
  • obwodnica Garwolina – koniec obwodnicy Gończyc ok. 12,2 km, oddana do użytku w 2019;
  • koniec obwodnicy Gończyc – granica województw mazowieckiego i lubelskiego ok. 13 km, oddana do użytku w 2019;
  • granica województw lubelskiego i mazowieckiego – Skrudki ok. 20,2 km, oddana do użytku w 2019;
  • Skrudki – Kurów Zachód – dwujezdniowa droga ekspresowa o długości 13,2 km, oddana do użytku 19 czerwca 2019;
  • Kurów-Zachód – Piaski-Wschód (odcinek wspólny z S12) – dwujezdniowa droga ekspresowa o długości 71 km, w skład której wchodzi północna i wschodnia Obwodnica Lublina. Na ten odcinek składają się następujące fragmenty oddawane do użytku w różnych terminach:
    • Kurów-Zachód – Jastków (23 km) – fragment budowany w latach 2011–2013 przez spółkę „Mota Engil”, oddany do użytku 28 maja 2013 roku[5].
    • Jastków – Lublin-Sławinek (8 km) – fragment budowany w latach 2011–2014 przez spółkę „Budimex”, oddany do użytku 25 września 2014 roku ze względu na problemu z osiadaniem gruntu w dolinie rzeki Ciemięgi.
    • Lublin-Sławinek – Lublin-Rudnik (10 km) – północna obwodnica Lublina, budowana w latach 2011–2014 przez hiszpańską spółkę „Dragados”. Odcinek wspólny zarówno z S12, jak i z S19. Pierwotny termin otwarcia to 5 grudnia 2013 roku, następnie sierpień 2014[6], oddana do użytku 31 października 2014 roku.
    • Lublin-Rudnik – Lublin-Felin (13 km) – wschodnia obwodnica Lublina, budowana w latach 2011–2014 przez hiszpańską spółkę „Dragados”, oddana do użytku 15 października 2014 roku.
    • Lublin-Felin – Piaski-Zachód (13 km) – przebudowa dwujezdniowej drogi krajowej klasy GP na drogę ekspresową w latach 2010–2013 przez spółkę „Budimex”, oddana do użytku 11 lipca 2013 roku[6].
    • Piaski-Zachód – Piaski-Wschód (4 km) – obwodnica Piask omijająca miasto od północy budowana była w latach 2002–2004, jednak wówczas oznaczono ją jako dwujezdniowa droga krajowa klasy GP, oznaczenie jako droga ekspresowa nastąpiło 11 lipca 2013 roku.

Odcinki S17 w realizacji edytuj

  • Zamość Wschód – Tomaszów Lubelski Północ (Projektowanie)
  • Tomaszów Lubelski Północ – Tomaszów Lubelski Południe (II etap)
  • Tomaszów Lubelski Południe – Hrebenne (początek obwodnicy) (Projektowanie)

Odcinki S17 w przetargu na wykonanie edytuj

  • Piaski Wschód – Łopiennik
  • Krasnystaw Północ – Zamość Sitaniec

Odcinki S17 planowane edytuj

  • Łopiennik – Krasnystaw Północ
  • Zamość Sitaniec – Zamość Wschód

Ważniejsze miejscowości położone przy 17 edytuj

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ zob. droga ekspresowa S17

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad: Zarządzenie nr 34 Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 3 października 2017 r. w sprawie klas istniejących dróg krajowych. gddkia.gov.pl. [dostęp 2017-10-22]. (pol.).
  2. ↑ Warszawa: Atlas aglomeracji 1:20 000. Wyd. pierwsze. Warszawa: Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1996. ISBN 83-7000-086-X.
  3. ↑ Walec wylądował na Litewskim :: Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad - Serwis informacyjny [online], gddkia.gov.pl [dostęp 2021-03-15] (pol.).
  4. ↑ Obwodnica Hrebennego otwarta.
  5. ↑ Kolejny odcinek S17 oddany do użytku :: Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad – Serwis informacyjny [online], gddkia.gov.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
  6. ↑ a b Paweł Puzio: Obwodnicą Lublina pojedziemy po kawałku. dziennikwschodni.pl, 11 lipca 2014. [dostęp 2014-07-12].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Droga_krajowa_nr_17_(Polska)&oldid=71645263”