Drwęca Warmińska

rzeka w Polsce

Drwęca Warmińska (niem. Drewenz) – rzeka w województwie warmińsko-mazurskim, prawy dopływ Pasłęki. Większość biegu rzeki znajduje się na Warmii. Nad rzeką jest położone miasto Orneta[2][3].

Drwęca Warmińska
Ilustracja
Drwęca Warmińska w Krośnie
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Rzeka
Długość 53,4[1] km
Spadek

1,7‰

Źródło
Miejsce Wzniesienia Górowskie
Wysokość

125 m n.p.m.[1]

Współrzędne

54°14′06″N 20°25′26″E/54,235000 20,423889

Ujście
Recypient Pasłęka
Miejsce

Bogatyńskie

Wysokość

33,2 m n.p.m.

Współrzędne

54°05′50″N 20°02′37″E/54,097222 20,043611

Położenie na mapie powiatu lidzbarskiego
Mapa konturowa powiatu lidzbarskiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”

W źródłach historycznych rzeka występowała pod nazwami: Drewenz (1926), Dribentz (1595), Drywantze (1287), Drawant, Drewant (1282), Drywanz (1261)[4]. Nazwę Drwęca Warmińska wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką – Drewenz[5]. Przydomek Warmińska odróżnią ją od Drwęcy, dopływu Wisły.

Rzeka przepływa przez Nizinę Staropruską i Równinę Warmińską. Źródła, w postaci drobnych strumyków, znajdują się na Wzniesieniach Górowskich, na wysokości 125 m n.p.m., w pobliżu wsi Glądy w gminie Górowo Iławeckie. Długość rzeki wynosi 53,4 km, a powierzchnia dorzecza 327,7 km²[1][6]. W środkowym biegu płynie zalesioną doliną, silnie meandrując, przez Równinę Ornecką. Uchodzi do Pasłęki w jej 70,1 kilometrze[1], ok. 8 km poniżej Ornety, w pobliżu wsi Drwęczno i Bogatyńskie.

Nad Drwęcą Warmińską leżą miejscowości: Stabunity, Drwęca, Zaręby, Runowo, Bugi, Krasny Bór, Kaszuny, Mingajny, Bludyny, Krosno, Orneta, Drwęczno[6][7].

Dorzecze Drwęcy Warmińskiej charakteryzuje się rozległą siecią rzeczną, ze znaczną przewagą lewobrzeżnych dopływów. Do największych z nich należą: Ramia, Szeląg, Lubomińska Struga i Mingajny (Mingajska Struga)[6].

Zlewnia Drwęcy Warmińskiej zbudowana jest z glin zwałowych w północnej części dorzecza oraz z piasków w południowej części dorzecza. Niewielkie wzniesienia morenowe występują we wschodniej części zlewni. Zlewnia od wodowskazu Orneta (7,8 km) do ujścia do Pasłęki położona jest na sandrze. Jedynie przy ujściu Drwęcy do Pasłęki występują iły. Rzeka ma w tym rejonie głęboko wciętą dolinę (25–30 m)[1].

Rzeka jest dostępna dla turystyki kajakowej[7] oraz dla wędkarstwa[4].

Przed 1714 rokiem, na wysokości wsi Krosno, przesunięto koryto Drwęcy Warmińskiej w celu wzniesienia ołtarza głównego nowo budowanej świątyni w miejscu, gdzie wiele lat wcześniej znaleziono leżącą w rzece alabastrową figurkę Matki Bożej[8].

W latach 2015-2016 w rzece, na wysokości osady Bludyny, zaobserwowano stanowisko minoga strumieniowego (znajdującego się pod ścisłą ochroną)[9].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej - Oddział Morski w Gdyni, "Drwęca Warmińska - opis opracowania" w: Wyznaczenie granic bezpośredniego zagrożenia powodzią [online], 2004.
  2. Orneta [online], Orneta.net [dostęp 2022-07-06].
  3. Gdzie jesteśmy? Położenie [online], Orneta.pl [dostęp 2022-07-06].
  4. a b Jezioro.com.pl - Warmia i Mazury - informacje, turystyka, przyroda [online], www.jezioro.com.pl [dostęp 2022-06-20].
  5. M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 3
  6. a b c Program ochrony środowiska dla miasta i gminy Orneta na lata 2004–2010 z perspektywą na lata 2011–2020 [online], Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miasta i Gminy Orneta [dostęp 2022-07-06].
  7. a b kajak.org.pl - strona wszystkich kajakarzy, kajaki [online], kajak.org.pl [dostęp 2022-06-20].
  8. Sanktuarium Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Krośnie pod Ornetą [online], Mojemazury.pl [dostęp 2022-07-06].
  9. Monitoring gatunków i siedlisk przyrodniczych ze szczególnym uwzględnieniem specjalnych obszarów ochrony siedlisk Natura 2000. Wyniki monitoringu w latach 2015-2016. Minóg strumieniowy (Lampetra planeri), s. 33 i 53. [online], Siedliska.gios.gov.pl [dostęp 2022-07-06].