Dydiowska Jama
Dydiowska Jama – jaskinia w polskich Bieszczadach. Wejście do niej znajduje się na północnym zboczu Kiczery Dydiowskiej, niedaleko szczytu, w pobliżu Stuposian, na terenie nieistniejącej wsi Dydiowa, na wysokości 770 m n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 26 metrów, a jej deniwelacja 15 metrów[2].
Plan jaskini | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Właściciel |
Skarb Państwa |
Długość |
26 m |
Głębokość |
15 m |
Deniwelacja |
15 m |
Wysokość otworów |
770 m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny |
155 m |
Ekspozycja otworów |
ku górze |
Data odkrycia |
początek lat 90. XX wieku |
Odkrywca |
Mariusz Nędzyński |
Ochrona i dostępność |
|
Kod |
(nr inwentarzowy PIG) K.Bsz-02.06 |
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich ![]() | |
Położenie na mapie Karpat ![]() | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich ![]() | |
![]() |
Jaskinia jest objęta ochroną jako pomnik przyrody[1].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9c/Dydiowska_Jama_otw%C3%B3r.jpg/220px-Dydiowska_Jama_otw%C3%B3r.jpg)
Opis jaskini
edytujGłówną częścią jaskini jest stromo idący w dół, obszerny korytarz zaczynający się w niewielkim otworze wejściowym, a kończący bardzo wąską studzienką. Z jej dna odchodzi 4-metrowy, szczelinowy i wysoki korytarzyk[2].
Przyroda
edytujJaskinia jest typu rozpadlinowego. Zamieszkują ją nietoperze. Ściany są wilgotne[2].
Historia odkryć
edytujJaskinia została odkryta na początku lat 90. XX wieku przez Mariusza Nędzyńskiego, ówczesnego podleśniczego z Mucznego[1]. Pierwszy jej opis i plan sporządzili T. Mleczek, R. Solak i E. Marszałek w 2003 roku[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Hanna i Roman Reszelowie: Pomniki przyrody nieożywionej Zespołu Karpackich Parków Krajobrazowych. Dukla: Zespół Karpackich Parków Krajobrazowych w Krośnie, 2015 ISBN 978-83-7530-325-4.
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2018-02-23] (pol.).