Dzik kalidoński

Dzik kalidoński (gr. καλυδώνιος κάπρος kalydṓnios kápros lub ὗς καλυδώνιος Hŷs kalydṓnios, łac. aper calydonius lub hus calydonius) – w mitologii greckiej ogromny dzik, jakiego Artemida wysłała na ziemie króla Kalidonu, Ojneusa (w Etolii), który nie złożył należnej jej ofiary.

Polowanie na dzika kalidońskiego – płaskorzeźba, Ashmolean Museum, Oxford

Polowanie na dzika, wyrządzającego olbrzymie szkody, urządził Meleager. Zaprosił na nie wszystkich znanych bohaterów – brali w nim udział m.in.:

1. Ankajos
2. Asklepios
3. Atalanta
4. Deukalion
5. Dioskurowie
6. Fojniks
7. Hippotoos
8. Ifikles
9. Jazon
10. Jolaos
11. Laertes
12. Meleager – który zabił zwierzę.
13. Pejritoos
14. Peleus
15. Telamon
16. Tezeusz

Ostatecznie dzik padł łupem Meleagra, aczkolwiek pierwsza strzała, która go dosięgnęła, wyszła z łuku Atalanty, za co wyróżnił ją później Meleager, co stało się powodem jego konfliktu z rodziną.

Bibliografia

• Aaron J. Atsma: Calydonian Boar. theoi.com. [dostęp 2013-08-18]. (ang.).
• Słownik kultury antycznej, pod red. Lidii Winniczuk. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986. ISBN 83-214-0406-5.