Dziura w Wantach

jaskinia w Tatrach

Dziura w Wantach (Dziura nad Strzelistą) – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w grzędzie skalno-trawiastej, położonej między Wielką Turnią i Pośrednią Małołącką Turnią, poniżej Szczeliny nad Dziurą w Wantach II, na wysokości 1762 metrów n.p.m.[1] Długość jaskini wynosi 85 metrów, a jej deniwelacja 20 metrów[2][3].

Dziura w Wantach
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Tatry Zachodnie
Dolina Małej Łąki

Właściciel

Skarb Państwa
(Tatrzański Park Narodowy)

Długość

85 m

Głębokość

14 m

Deniwelacja

20 m

Wysokość otworów

1762 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

495 m

Ekspozycja otworów

ku ENE

Data odkrycia

8 lipca 1959 roku

Odkrywca

W. Habil, M. Kruczek i S. Wójcik

Kod

(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.21

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dziura w Wantach”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dziura w Wantach”
Ziemia49°14′39″N 19°55′03″E/49,244064 19,917506
Wielka Turnia i Pośrednia Małołącka Turnia

Opis jaskini

edytuj

Jaskinia składa się z dużej komory wstępnej, z której odchodzą trzy ciągi. Aby dostać się do niej trzeba od otworu wejściowego zejść do niej stromo w dół 8-metrowym obszernym korytarzem. Ciągi odchodzące z komory wstępnej to:

  • zwężający się korytarzyk, zakończony szczeliną, zaczynający się na lewo od korytarza prowadzącego do otworu wejściowego.
  • na wprost, za leżącymi wantami, korytarzyk prowadzący do skomplikowanego systemu niewielkich kominków z bocznymi odgałęzieniami (długość tego ciągu to 22 metry).
  • na prawo, przez dwa progi, korytarz prowadzący do wysokiej salki (za pierwszym progiem odchodzą dwa ślepo zakończone ciągi). Stąd:
    • na wschód odchodzi ciasny korytarzyk kończący się zawaliskiem.
    • na zachód znajduje się przejście prowadzące do następnej salki. Można z niej pójść wrócić się innym korytarzem do pierwszego progu lub iść w dół do szczeliny kończącej ciąg[3].

Przyroda

edytuj

W jaskini można spotkać cienkie polewy naciekowe.

W okolicach otworu wejściowego w niewielkiej ilości występują paprocie, mchy, glony i porosty.

W jaskini mieszkają nietoperze[3].

Opis jaskini

edytuj

Jaskinię odkryli 8 lipca 1959 roku grotołazi z Zakopanego: W. Habil, M. Kruczek i S. Wójcik. Byli tylko w komorze wstępnej.

W lipcu 1964 roku grotołazi z STJ Wrocław prawdopodobnie zwiedzili ciągi odchodzące od komory wstępnej[3].

Przypisy

edytuj
  1. Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
  2. Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
  3. a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-18].