Ejgird
herb szlachecki
Ejgird (Eygird), Ejgierd (Eygierd) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Abdank, sam również występujący w kilku odmianach.
 Herb Ejgird | |
| Typ herbu | |
|---|---|
| Alternatywne nazwy |
Eygird, Ejgierd, Eygierd |
| Pierwsza wzmianka | |
Opis herbu edytuj
- Ejgird I: W polu czerwonym, na mieczu srebrnym takaż łękawica. Klejnot: trzy pióra strusie.
- Ejgird II: W polu czerwonym, na łękawicy srebrnej takiż miecz. Klejnot: trzy pióra strusie.
- Uwagi:
- Alfred Znamierowski podaje w opisie krzyż zamiast miecza.
- Ryszard Jurzak podaje dla Ejgirda I miecz pod łękawicą.
-
Herb Ejgird II -
Herb Ejgird według Znamierowskiego -
Herb Ejgird I według Jurzaka
Najwcześniejsze wzmianki edytuj
Jan Eygerd zapis w j.starobiałruskim urzędowym w XVI wieku (Eygerdowicz, Эйгерд), cytowany w Metryce WXL z 1528 roku, inaczej zwanej Rejestr Wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1528 r., pieczętował się herbem Ejgierd II. Wiadomości o rodzie i herbie znajdują się w Herbarzu szlachty polskiej T.3, napisanym przez Seweryna Uruskiego, wydanym w 1906 roku.
Herbowni edytuj
Ejgird, Eygird,Ejgierd, Ejgerd.
- Uwaga: Niektóre opracowania podają nazwiska: Ejgiert, Ejgirt, Eygirt. Wymiana litery "d" na "t" nastąpiła u niektórych autorów w XIX wieku i jest uznawana za błąd. Podobnie jest przy zamianie "d" na "t" w nazwie herbu.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Alfred Znamierowski, Herbarz rodowy, Warszawa: „Świat Książki”, 2004, ISBN 83-7391-166-9, OCLC 830557226.
- Encyklopedia Orgelbranda