Wikipedia

Erhard Milch

feldmarszałek niemiecki, nazista

Erhard Milch (ur. 30 marca 1892 w Wilhelmshaven, zm. 25 stycznia 1972 w Wuppertalu) – niemiecki lotnik wojskowy i cywilny, feldmarszałek. Członek NSDAP od marca 1933[a], zbrodniarz wojenny.

Erhard Milch
Ilustracja
feldmarszałek feldmarszałek
Data i miejsce urodzenia

30 marca 1892
Wilhelmshaven,
Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

25 stycznia 1972
Wuppertal, RFN

Przebieg służby
Lata służby

1910–1922,
1933–1945

Siły zbrojne

Luftstreitkräfte
Luftwaffe

Jednostki

Jagdgruppe 6, Luftflotte 5

Stanowiska

dowódca Luftflotte 5

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Późniejsza praca

przemysł samochodowy

Odznaczenia
Odznaka Złota Partii (III Rzesza)
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego Saski Ernestyński Order Domowy Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Honoru za Wojnę 1914/1918 (dla Frontowców) Medal Pamiątkowy 13 marca 1938 Medal Pamiątkowy 1 października 1938 z okuciem Zamek Praga Medal Pamiątkowy za Powrót Kłajpedy Order Zasługi Cywilnej II Klasy (Bułgaria) Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Chile) Order Białej Róży II Klasy (Finlandia) Order Feniksa I Klasy (Grecja) Order Świętego Skarbu I Klasy (Japonia) Krzyż Wielki Orderu Korony Jugosłowiańskiej Order św. Sawy I Klasy (Jugosławia) Order Korony Włoch II Klasy (Włochy) Order św. Maurycego i Łazarza II Klasy (Włochy)
Multimedia w Wikimedia Commons
Erhard Milch (z lewej) podczas widzenia w więzieniu z bratem

Życiorys edytuj

Jego matką była Niemka, zaś ojcem – aptekarz ze zasymilowanej rodziny żydowskiej[1][2]. W 1910 dołączył do 1-go pułku artylerii polowej w Królewcu[3]. Na początku I wojny światowej służył w 6. pułku artylerii pieszej na froncie zachodnim, lecz wkrótce zgłosił się do przeniesienia do lotnictwa. Odbył w 1915 szkolenie obserwatora lotniczego i służył początkowo w tym charakterze. Od jesieni 1916 był adiutantem komendanta szkoły lotniczej w Alt-Autz w Kurlandii. Awansowany do stopnia kapitana, od 1918 roku dowodził przez krótki okres 6. Dywizjonem Myśliwskim (Jagdgruppe 6)[4]. Za zasługi bojowe został odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy, a następnie I klasy. Po zakończeniu wojny, służył w ochotniczym dywizjonie 412, strzegąc granicy wschodniej Niemiec w składzie Grenzschutz Ost, następnie od stycznia 1920 dowodził policyjną eskadrą lotniczą w Królewcu.

Milch utworzył małe przedsiębiorstwo lotnicze Lloyd Ostflug w W.M. Gdańsku, należące do związku Lloyd Luftdienst, zajmujące się przewozami do państw bałtyckich. W 1923 został dyrektorem linii lotniczej Danziger Luftpost – następcy Lloyd Ostflug. Po przejęciu tej firmy przez Deutsche Aero Lloyd, Milch przeniósł się do konkurencyjnej linii lotniczej Junkers Luftverkehr, której został dyrektorem. W 1926 roku został dyrektorem generalnym Deutsche Lufthansa[4]. W latach 30. nabył majątek ziemski, o powierzchni 300 hektarów, położony we wsi Suchy Dwór, 5 km na południe od Wrocławia.

Współpracował z Göringiem przy tworzeniu Luftwaffe. Od marca 1933 roku był sekretarzem stanu w ministerstwie lotnictwa[5]. W tym czasie rodzina Milcha była poddana śledztwu Gestapo w związku z pogłoskami, iż jego ojciec jest Żydem. Göring rozwiązał problem, zmuszając matkę Milcha do podpisania oświadczenia, iż jej mąż nie jest biologicznym ojcem Erharda. Przy okazji miał się wyrazić: „O tym, kto w Luftwaffe jest Żydem, decyduję ja”. W dniu 30 stycznia 1937 został odznaczony przez Adolfa Hitlera złotą odznaką partyjną NSDAP[6]

1 listopada 1938 mianowany został generałem pułkownikiem. Od 24 października 1938 do 7 stycznia 1945 pełnił funkcję generalnego inspektora Luftwaffe. Od 12 kwietnia do 10 maja 1940 roku dowodził 5 Flotą Powietrzną w Norwegii. 19 lipca 1940 roku został awansowany do stopnia feldmarszałka[7]

W następnym roku, po śmierci generała Ernsta Udeta, został generalnym zbrojmistrzem lotniczym (Generalluftzeugmeister), odpowiadającym za rozwój techniczny lotnictwa i produkcję lotniczą w Niemczech. Na tym stanowisku zapewnił wysoki poziom produkcji mimo poprzednich błędnych decyzji podejmowanych przez Udeta. W listopadzie Ernst Udet popełnił samobójstwo, zamiast pozostać głównym kozłem ofiarnym wszystkich niepowodzeń i problemów Luftwaffe[8]

Wspólnie z Goebbelsem i Himmlerem starał się w 1944 o odwołanie Göringa za mizerne rezultaty działań Luftwaffe na froncie wschodnim.

Pod koniec wojny Erhard Milch dostał się do niewoli brytyjskiej, został aresztowany 4 maja 1945 podczas pobytu w jednym z dworów w Neustadt nad Morzem Bałtyckim. Kiedy przesłuchujący go oficerowie brytyjscy wspomnieli o okrucieństwach i zbrodniach popełnionych na więźniach w obozach koncentracyjnych w Buchenwaldzie i Bergen-Belsen, Milch cynicznie odrzekł: Czy panowie nie rozumieją, że to wszystko byli podludzie, a nie tacy ludzie jak panowie i ja[9].

Osądzono go podczas jednego z procesów norymberskich, tzw. procesie Milcha. 17 kwietnia 1949 skazano go na karę dożywotniego więzienia za deportację cudzoziemskich robotników[9] i zbrodnie przeciwko ludzkości[9]. Uchylono natomiast zarzut deportacji i torturowania węgierskich Żydów, ponieważ ich deportacja nastąpiła już po dymisji Milcha ze stanowiska sekretarza stanu i Generalnego Zbrojmistrza Luftwaffe[9].

Z więzienia został zwolniony w 1954 roku[10]. Zmarł 25 stycznia 1972 roku w Wuppertalu[11].

Odznaczenia (lista niepełna) edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ Z wystawioną wsteczną datą członkostwa od 1 kwietnia 1929.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Deutsche Biographie – Milch, Erhard [online], www.deutsche-biographie.de [dostęp 2017-11-23].
  2. ↑ Rigg, Bryan Mark (2004). Hitler’s Jewish Soldiers: The Untold Story of Nazi Racial Laws and Men of Jewish Descent in the German Military. Osijek: University Press of Kansas. ISBN 978-070-061-358-8.
  3. ↑ The Secret Rearmament, [w:] Samuel W. Mitcham, The Rise of the Wehrmacht: The German Armed Forces and World War II, Westport: Praeger Security International, s. 35, ISBN 978-0-275-99659-8, LCCN 2008000667 (ang.).
  4. ↑ a b To England, [w:] Jay A. Stout, Fighter Group: The 352nd „Blue-Nosed Bastards” in World War II, Mechanicsburg: Stackpole Books, 2012, s. 42, ISBN 978-0-8117-0577-6, LCCN 2012019815, OCLC 828784599 (ang.).
  5. ↑ Prequel to Götterdämmerung. Rebuilding the German Army: From Rearmament to the fall of France, 1919 to June 1940, [w:] Gregory Liedtke, Enduring the Whirlwind: The German Army and the Russo-German War 1941-1943, Solihull: Helion & Company, 2016, s. 56, ISBN 978-1-910777-75-6, OCLC 1023132317 (ang.).
  6. ↑ Die Wehrmacht nach 1933: »Träger des Reiches« oder »Schwert des Führers«?, [w:] Jürgen Förster, Die Wehrmacht im NS-Staat: Eine strukturgeschichtliche Analyse, Monachium: R. Oldenbourg Verlag, 2009, s. 25, ISBN 978-3-486-59171-2, OCLC 552033858 (niem.).
  7. ↑ The Luftwaffe versus the Royal Air Force, [w:] Christer Bergström, Battle of Britain: An Epic Conflict Revisited, Oxford, Havertown, Eskilstuna: Casemate, Vaktel Forlag, 2015, s. 54, ISBN 978-1-61200-347-4, OCLC 910090629 (ang.).
  8. ↑ Aces all, [w:] Chaz Bowyer, Air War Over Europe: 1939-1945, Barnsley: Pen & Sword Books, 2003, s. 122, ISBN 0-85052-937-9, OCLC 237816934 (ang.).
  9. ↑ a b c d Ueberschär 2004 ↓, s. 216–217.
  10. ↑ Prosecution of Nazi War Criminals at Nuremberg, [w:] Michael Bazyler, Holocaust, Genocide, and the Law: A Quest for Justice in a Post-Holocaust World, Nowy Jork: Oxford University Press, 2016, s. 93, ISBN 978-0-19-539569-3, LCCN 2016011937, OCLC 0190664037 (ang.).
  11. ↑ The Lords of the Air, [w:] Samuel W. Mitcham, Hitler’s Commanders: Officers of the Wehrmacht, the Luftwaffe, the Kriegsmarine, and the Waffen-SS., Lanham: Rowman & Littlefield, 2012, s. 192, ISBN 978-1-4422-1153-7, LCCN 2012020641, OCLC 801356973 (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Gerd R. Ueberschär: Wojskowe elity III Rzeszy. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2004. ISBN 83-1109-8808-7.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Erhard_Milch&oldid=72907253”