Wikipedia

Eugeniusz Wawrzkowicz

historyk, badacz czasów napoleońskich oraz dziejów Lwowa

Eugeniusz Wawrzkowicz (ur. 12 sierpnia 1887, zm. w grudniu 1940 lub 1942 w ZSRR) – major naukowo-oświatowy Wojska Polskiego, historyk, badacz czasów napoleońskich oraz dziejów Lwowa.

Eugeniusz Wawrzkowicz
major naukowo-oświatowy major naukowo-oświatowy
Data urodzenia

12 sierpnia 1887

Data i miejsce śmierci

grudzień 1940 lub 1942
ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Korpus Kadetów Nr 1

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska: obrona Lwowa

Życiorys edytuj

W 1905 ukończył C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie[1]. Jako historyk był uczniem Szymona Askenazego. Uzyskał stopień naukowy doktora filozofii[2]. 9 listopada 1911 zdał egzamin na nauczyciela historii i geografii w szkołach średnich[3][2]. Był nauczycielem od ok. 1910[2]. Uczył historii i geografii[2]. W 1918 był zastępcą profesora w II Gimnazjum we Lwowie[4].

U kresu I wojny światowej uczestniczył w obronie Lwowa w 1918 w trakcie wojny polsko-ukraińskiej. Został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień majora w korpusie oficerów administracyjnych, w dziale naukowo-oświatowych, ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6]. W latach 20. i na początku lat 30. pełnił służbę w Korpusie Kadetów Nr 1 we Lwowie[7][8][9][10][11]. W sierpniu 1929 został przesunięty ze stanowiska wykładowcy na stanowisko pełniącego obowiązki dyrektora nauk[12]. W 1934 major naukowo-oświatowy przeniesiony w stan spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[13].

Był współzałożycielem założonego 22 września 1922 Towarzystwa Badania Historii Obrony Lwowa i Województw Południowo-Wschodnich, członkiem i sekretarzem zarządu głównego tegoż, od 1931 sekretarzem Komisji Naukowej i zarazem kierownikiem prac naukowych Towarzystwa oraz wraz z mjr. Józefem Klinkiem sprawował redakcję Rocznika Towarzystwa, wydawanego od 1936[14] [15]. Publikował w „Kwartalniku Historycznym”[16].

Po wybuchu II wojny światowej zaginął, według jednej relacji zmarł w grudniu 1940 w Konotopie na obszarze ZSRR (w tym samym miejscu miał ponieść śmierć w 1940 inny przedwojenny oficer lwowskiego Korpusu Kadetów Nr 1, kpt. Jakub Walter)[11]. Według innego źródła zmarł w 1942 w ZSRR.

Publikacje edytuj

  • Anglia a sprawa polska: 1813-1815, Kraków 1919.
  • Cytadela Aleksandrowska w Warszawie, z przedm. Szymona Askenazego, Warszawa: M. Arct 1920.[17]
  • Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918, t.1-3, z wstępem słowem Juliana Stachiewicza oraz przedm. Bolesława Popowicza i Stanisława Zakrzewskiego; red. Eugenjusz Wawrzkowicz i Aleksander Kawałkowski, Lwów 1933-1939.
  • Walczący Lwów w listopadzie 1918. 146 ryc. i 1 mapka, Lwów: Książnica-Atlas 1938 (współautor: Józef Klink)[18][19]

Przypisy edytuj

  1. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1905. Lwów: 1905, s. 54.
  2. ↑ a b c d Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 340.
  3. ↑ Wykaz kandydatów zawodu nauczycielskiego aprobowanych przez c. k. komisje egzaminacyjne dla gimnazyów i szkół realnych w Krakowie i we Lwowie w terminie jesiennym r. 1911. „Muzeum”. Z. 1, s. 68, 1912. 
  4. ↑ Kalendarzyk Profesorski Tow. Naucz. Szkół Wyższych na rok 1918 ułożył Henryk Kopia. Lwów: 1918, s. 198, 252.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1411.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1278.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1508.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1371.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 821.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 391, 808.
  11. ↑ a b Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 365.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 305.
  13. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 388.
  14. ↑ Wstęp / Kronika działalności Towarzystwa. „Rocznik Towarzystwa Badania Historii Obrony Lwowa i Województw Południowo-Wschodnich”. Nr I, s. IV, 149, 1936. 
  15. ↑ Wstęp / Kronika działalności Towarzystwa. „Rocznik Towarzystwa Badania Historii Obrony Lwowa i Województw Południowo-Wschodnich”. Nr II, s. IV, 151, 1937. 
  16. ↑ Artykuły. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. Z. 2, s. 361, 1929. 
  17. ↑ Książki. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. Z. 2, s. 353, 1929. 
  18. ↑ Ruch wydawniczy. Nowe książki. „Prosto z Mostu”. Nr 52, s. 4, 27 listopada 1938. 
  19. ↑ Zagadnienia regionalne. „Wiadomości Historyczno-Dydaktyczne”. Z. 1, s. 70, 1939. 

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eugeniusz_Wawrzkowicz&oldid=69943870”