Gare de Lyon (Dworzec Lyoński), także Paris-Lyon, jest jednym z sześciu głównych dworców czołowych Paryża. Korzysta z niego około 83 milionów pasażerów rocznie, co czyni go trzecim wśród największych dworców kolei SNCF pod względem ilości odprawionych podróżnych. Pod względem liczby pasażerów korzystających z pociągów dalekobieżnych, w tym TGV, dworzec ten jest największym we Francji.

Gare de Lyon
Obiekt zabytkowy nr rej. PA00086570
Ilustracja
Państwo

 Francja

Miejscowość

Paryż

Data otwarcia

1849

Dane techniczne
Liczba peronów

12

Liczba krawędzi
peronowych

23

Kasy

T

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Gare de Lyon”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Gare de Lyon”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Gare de Lyon”
Ziemia48°50′41″N 2°22′25″E/48,844722 2,373611
Strona internetowa

Dworzec wyróżnia wieża, zbudowana na planie kwadratu, wysoka na 67 metrów. Na każdej ze ścian wieży umieszczono tarcze zegara, o średnicy 6,5 m, posiadające wskazówki o długościach 2,8 m i 4 m.

Historia edytuj

Pierwszy Dworzec Lyoński otwarto oficjalnie dla podróżnych w 1849 roku. Była to prosta, drewniana budowla, ponieważ trwał jeszcze spór między rządem Francji a kompanią Chemin de Fer de Paris à Lyon co do ostatecznego umiejscowienia dworca. Przewoźnik miał nadzieję wybudować dworzec bliżej centrum miasta, w pobliżu Place de La Bastille, jednak ostatecznie dworzec zachował swoją pierwotną lokalizację.

 
Hala dworca, przy peronach widoczne pociągi TGV

Drugi dworzec został zaprojektowany przez François-Alexis Cendrier i otwarty w roku 1855. Zbudowano go na podwyższeniu terenu rzędu 6 m, aby zabezpieczyć go w wypadku wylewów Sekwany. Początkowo posiadał 5 torów, z których odjeżdżały pociągi, przykrytych halą o długości 220 m, szeroką na 42. W czasie wydarzeń Komuny Paryskiej dworzec został częściowo zniszczony przez pożar, odbudowano go w 1871 roku.

Pasażerowie przybywający na Wystawę Światową w Paryżu w roku 1900 mogli już korzystać z nowego dworca, trzeciego z kolei, zaprojektowanego przez Mariusa Toudoire. Dworzec posiadał 13 torów przy krawędziach peronowych, oraz wieżę zegarową, wysoką na 67 metrów. Tego samego roku dworzec uzyskał też połączenie z siecią paryskiego metra. W hallu dworca otwarto elegancki bufet dla podróżnych - Buffet de la Gare de Lyon. Obecnie restaurację, od 1963 roku funkcjonującą pod nazwą Le Train Bleu na cześć Niebieskiego Pociągu kursującego z Paryża do Lyonu i dalej wzdłuż Lazurowego Wybrzeża przez Niceę do Monte Carlo. Na ścianach restauracji słynni ówcześni malarze wykonali freski (zachowane do dziś) przedstawiające zabytki miast i krajobrazy miejsc, do których docierały pociągi kompanii PLM (Paris-Lyon-Méditerranée).

 
Wnętrze dworca

Budynek przechodził wiele drobnych rekonstrukcji aż do lat 60, kiedy to nastąpiły poważne zmiany, związane z włączeniem dworca w sieć RER. W roku 1981 dworzec uzyskał 5 nowych torów, przeznaczonych dla pociągów TGV, które właśnie weszły do służby na trasie Paryż – Lyon.

27 czerwca 1988, w podziemnej części dworca wydarzył się tragiczny wypadek, w którym zginęło 56 osób a 55 zostało rannych.

Ostatnia przebudowa dworca miała miejsce w roku 1998 i związana była z dotarciem nowej linii metra.

W latach 2000-2005 pracom renowacyjnym poddano zegar umieszczony na wieży dworca, uszkodzony przez zamieć śnieżną w 1999 roku. 15 lutego 2005 zegar ruszył ponownie, napędzany swoim oryginalnym mechanizmem.

Infrastruktura edytuj

Dworzec posiada 33 tory przy krawędziach peronowych, podzielone na dwie grupy:

  • A-N: tory dalekobieżne, oznaczone kolorem niebieskim,
  • 5-23: tory podmiejskie i regionalne, oznaczone kolorem żółtym.

Obsługiwane relacje edytuj

Międzynarodowe edytuj

Krajowe edytuj

Połączenia z siecią komunikacji miejskiej edytuj

Linki zewnętrzne edytuj