Gaspare Pacchierotti
Gaspare Pacchierotti, także Pacchiarotti[1][2] (ochrzczony 21 maja 1740 w Fabriano, zm. 28 października 1821 w Padwie[1][2]) – włoski śpiewak operowy, sopran (kastrat).
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Życiorys edytuj
Uczył się w Wenecji u Ferdinando Bertoniego[1][2]. W latach 1765–1768 był solistą chóru przy bazylice św. Marka[1][2]. Jako śpiewak operowy debiutował w 1766 roku w Teatro San Giovanni Grisostomo[1]. Występował w Palermo (1769–1771), Neapolu (1771–1776) i Mediolanie (1778)[1][2]. W latach 1778–1780 śpiewał w King’s Theatre w Londynie[1][2]. W 1782 roku wystąpił w pałacu Tuileries w Paryżu przed francuską rodziną królewską[2]. W latach 1784–1791 występował w Wenecji, w 1791 roku ponownie odwiedził Londyn[2]. W sezonie 1792–1793 śpiewał na deskach weneckiego Teatro La Fenice[2]. W 1793 roku, już jako zamożny i podziwiany człowiek, osiadł w Padwie, gdzie poświęcił się studiom literackim i muzycznym[1]. W późniejszych latach śpiewał jeszcze dla Napoleona Bonapartego w Padwie (1796) i na pogrzebie Ferdinando Bertoniego w Wenecji (1814)[2].
Dysponował głosem o rozległej skali, sięgającym od B do c3[1][2]. Był ostatnim z wielkich kastratów XVIII wieku[1]. W jego repertuarze znajdowały się zarówno role buffa, jak i seria[1]. Występował w operach takich twórców jak Niccolò Jommelli, Baldassare Galuppi i Niccolò Piccinni[1]. Przyjaźnił się z Carlo Goldonim i Gioacchino Rossinim[1]. Jego uczennicami były Rosmunda Pisaroni i Luigia Boccabadati[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 241. ISBN 978-83-224-0808-7.
- ↑ a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2687. ISBN 0-02-865529-X.