Giovanni Matteo Mario
Giovanni Matteo Mario (ur. 17 października 1810 w Cagliari jako Mario di Candia, zm. 5 września 1883 w Rzymie) – włoski śpiewak operowy, tenor.
_-_Mario,_Giovanni_Matteo_(1810-1883),_tenore_2a.jpg) Giovanni Matteo Mario na fotografii autorstwa André Disdériego | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
Urodził się w Cagliari na Sardynii, wchodzącej wówczas w skład Księstwa Sabaudii-Piemontu. Pochodził z arystokratycznej rodziny i był przygotowywany do służby wojskowej (jego ojciec był generałem). W wieku 26 lat, odszedł z armii i wyjechał do Paryża, gdzie pobierał lekcje śpiewu u Marco Bordogniego w Konserwatorium Paryskim[1].
Zadebiutował w 1838 roku w tytułowej roli w operze Robert Diabeł Giacomo Meyerbeera (przed występem konsultował się z kompozytorem). Odniósł znaczny sukces, a imię Mario, którym podpisał kontrakt, zaczęło być używane jako jego nazwisko lub pseudonim[1].
W 1839 roku wystąpił w Londynie w roli Gennaro w operze Lukrecja Borgia Donizettiego. Towarzysząca mu sopranistka Giulia Grisi została jego długoletnią partnerką[1].
Występował przez 30 lat, głównie w operach w Paryżu i Londynie, ale również w Madrycie, Nowym Jorku i Sankt Petersburgu. Wśród jego ról wymieniane są: Gennaro (Lukrecja Borgia Gaetano Donizettiego), Nemorino (Napój miłosny Donizettiego) czy Ernesto w Don Pasquale. Jego pożegnalnym występem była rola Fernanda w Faworycie, wystawionej w Covent Garden w Londynie w 1871 roku. Ostatnie lata spędził w Rzymie, gdzie zmarł w 1883 roku[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Giovanni Matteo Mario, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-07-31] (ang.).