Giulia Grisi
Giulia Grisi (ur. 28 lipca 1811 w Mediolanie, zm. 29 września 1869 w Berlinie[1][2][3]) – włoska śpiewaczka operowa, sopran.
 Giulia Grisi w tytułowej roli w Normie Belliniego | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Życiorys edytuj
Była siostrą śpiewaczki Giuditty Grisi, od której pobierała pierwsze lekcje[1][2]. Zadebiutowała jako śpiewaczka operowa w 1828 roku w Bolonii jako Emma w Zelmirze Gioacchino Rossiniego[1][2]. Jej talent zwrócił uwagę Vincenzo Belliniego, który specjalnie dla niej napisał rolę Julii w Capuleti i Montecchi[2]. Grisi wykonała ją podczas prapremierowego przedstawienia tej opery w Wenecji w 1830 roku[2]. Od 1831 roku występowała w mediolańskiej La Scali, gdzie kreowała znów napisaną z myślą o niej rolę Adalgizy w prapremierze Normy Belliniego[1]. W 1832 roku wyjechała do Paryża, gdzie do 1849 roku występowała w Théâtre-Italien[1]. Na deskach tego teatru wystąpiła w prapremierowych przedstawieniach Purytanów Belliniego (1835, jako Elwira) oraz Marino Faliero (1835, jako Elena) i Don Pasquale Donizettiego (1843, jako Norina)[2][3]. W sezonach 1834–1841 i 1843–1847 śpiewała także w Londynie[1]. Odbyła podróże koncertowe do Petersburga (1849), Madrytu (1853) i Nowego Jorku (1854)[1]. W 1847 roku wystąpiła w tytułowej roli w Semiramidzie Rossiniego na uroczystości otwarcia gmachu Royal Italian Opera w Londynie i odtąd do przejścia na emeryturę w 1861 roku była związana z tym teatrem[2][3]. W dniu pogrzebu Gioacchino Rossiniego w Paryżu 21 listopada 1868 roku wzięła udział w wykonaniu jego Stabat mater w trakcie nabożeństwa żałobnego w kościele Santa Croce we Florencji[3].
Należała do największych śpiewaczek epoki bel canta[1]. Dysponowała głosem o dużej skali, pozwalającym wykonywać jej zarówno partie koloraturowe w operach Mozarta, Rossiniego i Donizettiego, jak i role dramatyczne z dzieł Belliniego, Verdiego czy Meyerbeera[1].
W 1836 roku poślubiła Gérarda de Melcy, jednak małżeństwo to szybko zakończyło się separacją[1][2]. W 1838 de Melcy odkrył, że żona go zdradza, wyzwał na pojedynek i lekko zranił jej kochanka, lorda Castlereagh, a kilka miesięcy później Giulia urodziła w Londynie George'a Fredericka, nieślubnego syna lorda Castlereagha. Od 1839 roku pozostawała w nieformalnym związku z tenorem Mario, który był również jej partnerem scenicznym[1][2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 485. ISBN 83-224-0344-5.
- ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1375. ISBN 0-02-865527-3.
- ↑ a b c d The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 201–202. ISBN 978-0-19-533765-5.