Gmach Powiatowej Kasy Oszczędności Powiatu Krakowskiego w Krakowie
Gmach Komunalnej Kasy Oszczędności Powiatu Krakowskiego – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie na Starym Mieście przy ul. Pijarskiej 1, na rogu z św. Marka 2-4.
 nr rej. A-117 z dnia 27 października 1965[1]
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1897 |
| Ukończenie budowy |
1899 |
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie Krakowa  | |
 50°03′54,83″N 19°56′13,03″E/50,065231 19,936953
| |
Historia edytuj
Gmach został wzniesiony w latach 1897–1899 z przeznaczeniem na siedzibę Komunalnej Kasy Oszczędności Powiatu Krakowskiego oraz Rady Powiatowej. Projekt budynku sporządził Tadeusz Stryjeński, natomiast detale zaprojektował Franciszek Mączyński. Kierownikiem budowy był Zygmunt Hendel[2].
W latach 90. XX wieku gmach był siedzibą Banku Przemysłowo-Handlowego. W 1998 przeszedł remont generalny. Obecnie mieści jeden z oddziałów banku Pekao[2].
Architektura edytuj
Gmach posiada trzy kondygnacje. Na parterze i pierwszym piętrze zaprojektowano: salę operacyjną, sale posiedzeń i konferencyjne, gabinety prezesa i dyrektorów, poczekalnie, biura oraz skarbiec, natomiast na drugim piętrze mieszkania dla dyrektorów[2].
Kamienica reprezentuje styl klasycyzującej secesji. Posiada dwie elewacje frontowe. Elewacja od strony ulicy Pijarskiej jest siedmioosiowa. W jej centralnej części znajduje się ryzalit, zwieńczony frontonem. W parterze umieszczono metalową bramę, wykonaną w firmie J. Goreckiego. Obok niej znajduje się kartusz z inskrypcją: "RADA POWIATOWA". Okna parteru, a na ryzalicie także pierwszego piętra zostały zwieńczone półkoliście, natomiast pozostałe – prostokątnie. Elewacja pięter podzielona jest pilastrami. Na drugim piętrze zaprojektowano symetrycznie dwa balkony z metalowymi balustradami. Elewacja od strony ulicy św. Marka jest ośmioosiowa. Na szerokości dwóch pierwszych osi znajduje się ryzalit[2].
We wnętrzach budynku znajduje się dekoracja sztukatorska, pokrywająca filary i belki stropowe. Poszczególne sale oddzielono od klatki schodowej szklanymi ścianami, a w sali operacyjnej zastosowano ozdobne drewniane ścianki, tworzące niewielkie kioski[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2021-04-20].
- ↑ a b c d e Ryszard Burek (red. nacz.): Encyklopedia Krakowa. Kraków: PWN, 2000, s. 751.
Źródła edytuj
- Praca zbiorowa, Zabytki Architektury i budownictwa w Polsce. Kraków Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków Warszawa 2007, ISBN 978-83-92298-1