Grand Prix San Marino 1989

Grand Prix San Marino 1989
Gran Premio di San Marino
	2. wyścig z 16 w sezonie; 470. Grand Prix Formuły 1
	; Autodromo Enzo e Dino Ferrari
Data	23 kwietnia 1989
	Trasa
Liczba okrążeń	61
Długość okrążenia	5,040 km
Dystans	307,440 km
	Uczestnicy
Zgłoszenia	39 kierowców
Zakwalifikowało się	26 kierowców
Ukończyło wyścig	12 kierowców
	Wyniki
Pole position	Ayrton Senna; (1:26,010, McLaren)
Zwycięzca	Ayrton Senna; (1:26:51,245, McLaren)
Najszybsze; okrążenie	Alain Prost; (1:26,795, McLaren)
	2. Grand Prix w sezonie 1989
Poprzednie	Grand Prix Brazylii
Następne	Grand Prix Monako
	Grand Prix San Marino
	Multimedia w Wikimedia Commons

Grand Prix San Marino 1989 (oryg. Gran Premio di San Marino) – druga runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1989, która odbyła się 23 kwietnia 1989, po raz dziewiąty na torze Imola.

9. Grand Prix San Marino, dziewiąte zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Prekwalifikacje edytuj

P	Nr	Kierowca	Konstruktor	Czas	Strata	Info
1.	8	Stefano Modena	Brabham-Judd	1:27,350	—	Q
2.	7	Martin Brundle	Brabham-Judd	1:28,197	+ 0,747	Q
3.	21	Alex Caffi	Dallara-Ford	1:29,346	+ 1,996	Q
4.	17	Nicola Larini	Osella-Ford	1:29,787	+ 2,437	Q
5.	37	Bertrand Gachot	Onyx-Ford	1:30,384	+ 3,034
6.	33	Gregor Foitek	EuroBrun-Judd	1:30,620	+ 3,270
7.	18	Piercarlo Ghinzani	Osella-Ford	1:30,631	+ 3,281
8.	36	Stefan Johansson	Onyx-Ford	1:30,647	+ 3,297
9.	41	Joachim Winkelhock	AGS-Ford	1:32,071	+ 4,721
10.	32	Pierre-Henri Raphanel	Coloni-Ford	1:32,267	+ 4,917
11.	35	Aguri Suzuki	Zakspeed-Yamaha	1:32,287	+ 4,937
12.	34	Bernd Schneider	Zakspeed-Yamaha	1:32,855	+ 5,485
13.	39	Volker Weidler	Rial-Ford	1:36,480	+ 9,130

Kwalifikacje edytuj

P	Nr	Kierowca	Konstruktor	Q1	Q2	Strata	Info
1.	1	Ayrton Senna	McLaren-Honda	1:42,939	1:26,010	—	Q
2.	2	Alain Prost	McLaren-Honda	1:44,538	1:26,235	+ 0,225	Q
3.	27	Nigel Mansell	Ferrari	1:49,665	1:27,652	+ 1,642	Q
4.	6	Riccardo Patrese	Williams-Renault	1:47,486	1:27,920	+ 1,910	Q
5.	28	Gerhard Berger	Ferrari	1:42,781	1:28,089	+ 2,079	Q
6.	5	Thierry Boutsen	Williams-Renault	1:49,451	1:28,308	+ 2,298	Q
7.	19	Alessandro Nannini	Benetton-Ford	1:45,536	1:28,854	+ 2,844	Q
8.	11	Nelson Piquet	Lotus-Judd	1:48,124	1:29,057	+ 3,047	Q
9.	21	Alex Caffi	Dallara-Ford	1:48,868	1:29,069	+ 3,059	Q
10.	26	Olivier Grouillard	Ligier-Ford	1:47,371	1:29,104	+ 3,094	Q
11.	23	Pierluigi Martini	Minardi-Ford	1:47,321	1:29,152	+ 3,142	Q
12.	9	Derek Warwick	Arrows-Ford	1:47,859	1:29,281	+ 3,271	Q
13.	16	Ivan Capelli	March-Judd	1:48,178	1:29,385	+ 3,375	Q
14.	17	Nicola Larini	Osella-Ford	1:47,577	1:29,485	+ 3,475	Q
15.	24	Luis Pérez-Sala	Minardi-Ford	1:46,800	1:29,503	+ 3,493	Q
16.	22	Andrea de Cesaris	Dallara-Ford	1:53,681	1:29,669	+ 3,659	Q
17.	8	Stefano Modena	Brabham-Judd	1:48,415	1:29,761	+ 3,751	Q
18.	40	Gabriele Tarquini	AGS-Ford	1:48,795	1:29,913	+ 3,903	Q
19.	15	Maurício Gugelmin	March-Judd	1:52,119	1:30,163	+ 4,153	Q
20.	30	Philippe Alliot	Lola-Lamborghini	2:00:293	1:30,168	+ 4:158	Q
21.	10	Eddie Cheever	Arrows-Ford	1:45,375	1:30,233	+ 4,223	Q
22.	7	Martin Brundle	Brabham-Judd	1:46,279	1:30,271	+ 4,261	Q
23.	20	Johnny Herbert	Benetton-Ford	2:05,126	1:30,347	+ 4,337	Q
24.	12	Satoru Nakajima	Lotu-Judd	1:46,483	1:30,697	+ 4,687	Q
25.	3	Jonathan Palmer	Tyrrell-Ford	1:51,229	1:30,928	+ 4,918	Q
26.	29	Yannick Dalmas	Lola-Lamborghini	1:58,083	1:31,137	+ 5,127
27.	4	Michele Alboreto	Tyrrell-Ford	1:51,329	1:31,206	+ 5,196
28.	25	René Arnoux	Ligier-Ford	1:48,091	1:31,268	+ 5,258
29.	38	Christian Danner	Rial-Ford	1:47,967	1:31,341	+ 5,331
30.	31	Roberto Moreno	Coloni-Ford	1:50,947	1:31,775	+ 5,765

Klasyfikacja końcowa edytuj

P	Nr	Kierowca	Konstruktor	Okr	Czas/powód NU	PS	Pkt
1	1	Ayrton Senna	McLaren-Honda	58	1:26:51.245	1	9
2	5	Alain Prost^[1]	McLaren-Honda	58	+ 40.225	2	6
3	19	Alessandro Nannini	Benetton-Ford	57	+ 1 okrążenie	7	4
4	5	Thierry Boutsen	Williams-Renault	57	+ 1 okrążenie	6	3
5	9	Derek Warwick	Arrows-Ford	58	+ 1 okrążenie	12	2
6	3	Jonathan Palmer	Tyrrell-Ford	57	+ 1 okrążenie	25	1
7	21	Alex Caffi	Dallara-Ford	57	+ 1 okrążenie	9
8	40	Gabriele Tarquini	AGS-Ford	57	+ 1 okrążenie	18
9	32	Eddie Cheever	Arrows-Ford	56	+ 2 okrążenia	21
10	22	Andrea de Cesaris	Dallara-Ford	56	+ 2 okrążenia	16
11	15	Johnny Herbert	Benetton-Ford	56	+ 2 okrążenia	23
–	4	Nicola Larini	Osella-Ford	52	Wypadek	8
–	7	Martin Brundle	Brabham-Judd	51	Układ paliwowy	22
–	12	Satoru Nakajima	Lotus-Judd	46	NS	24
–	3	Luis Perez-Sala	Minardi-Ford	43	Wypadł z toru	15
–	15	Mauricio Gugelmin	March-Judd	39	Układ przeniesienia napędu	19
–	11	Nelson Piquet	Lotus-Judd	29	Silnik	8
–	27	Nigel Mansell	Ferrari	23	Skrzynia biegów	3
–	6	Riccardo Patrese	Williams-Renault	21	Silnik	4
–	8	Stefano Modena	Brabham-Judd	19	Poślizg	17
–	22	Pierluigi Martini	Minardi-Ford	6	Skrzynia biegów	11
–	28	Gerhard Berger^[2]	Ferrari	3	Wypadek/pożar	5
–	16	Ivan Capelli	March-Judd	1	Wypadł z toru	13
–	30	Philippe Alliot	Lola-Lamborghini	0	Elektryka	21
–	26	Olivier Grouillard	Ligier-Ford	4	DK - Praca nad bolidem pomiędzy startami	10
–	29	Yannick Dalmas	Lola-Lamborghini	0	NW - Elektryka przed startem	26
–	4	Michele Alboreto	Tyrrell-Ford		NZ
–	25	Rene Arnoux	Ligier-Ford		NZ
–	38	Christian Danner	Rial-Ford		NZ
–	31	Roberto Moreno	Coloni-Ford		NZ
–	37	Bertrand Gachot	Onyx-Ford		NPK
–	33	Gregor Foitek	EuroBrun-Judd		NPK
–	18	Piercarlo Ghinzani	Osella-Ford		NPK
–	36	Stefan Johansson	Onyx-Ford		NPK
–	41	Joachim Winkelhock	AGS-Ford		NPK
–	32	Pierre-Henri Raphanel	Coloni-Ford		NPK
–	35	Aguri Suzuki	Zakspeed-Yamaha		NPK
–	34	Bernd Schneider	Zakspeed-Yamaha		NPK
–	39	Volker Weidler	Rial-Ford		NPK

Przypisy edytuj

↑ Prost zaliczył najszybsze okrążenie wyścigu na 45 okrążeniu z czasem 1:26.795.
↑ Po wypadku Bergera wyścig został przerwany i ponownie wznowiony, a czasy zsumowane

[1] Prost zaliczył najszybsze okrążenie wyścigu na 45 okrążeniu z czasem 1:26.795.

[2] Po wypadku Bergera wyścig został przerwany i ponownie wznowiony, a czasy zsumowane

[1]

[2]