Henryk Strąkowski

polski duchowny katolicki, biskup i biblista

Henryk Strąkowski (ur. 16 stycznia 1910 w Woli Uchańskiej, zm. 6 czerwca 1965 w Lublinie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biblista, biskup pomocniczy lubelski w latach 1958–1965.

Henryk Strąkowski
Biskup tytularny Girby
Ilustracja
Henryk Strąkowski
Cor Mariae spes mea
Serce Maryi, nadzieja moja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1910
Wola Uchańska

Data i miejsce śmierci

6 czerwca 1965
Lublin

Miejsce pochówku

Cmentarze przy ul. Lipowej w Lublinie

Biskup pomocniczy lubelski
Okres sprawowania

1958–1965

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

18 czerwca 1933

Nominacja biskupia

3 maja 1958

Sakra biskupia

29 czerwca 1958

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 czerwca 1958

Miejscowość

Lublin

Konsekrator

Piotr Kałwa

Współkonsekratorzy

Zdzisław Goliński
Tomasz Wilczyński

Życiorys edytuj

Urodził się 16 stycznia 1910 w Woli Uchańskiej w powiecie hrubieszowskim w rodzinie Karola i Anieli z Gałanów. W 1928 ukończył Gimnazjum im. Stefana Czarnieckiego w Chełmie, po czym wstąpił do Seminarium Duchownego w Lublinie. Święcenia kapłańskie przyjął 18 czerwca 1933 z rąk biskupa Mariana Fulmana. Jako młody kapłan został skierowany na studia specjalistyczne z biblistyki na wydziale teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1935 przyznano mu tytuł licencjata, zaś w 1939 doktora teologii na podstawie rozprawy Chrystus Baranek w Piśmie Świętym, napisanej pod kierunkiem o. prof. Huberta Hoemaekera OFM Cap. oraz ks. prof. Józefa Kruszyńskiego. Z powodu II wojny światowej udało się ją opublikować dopiero w 1961.

W czasie studiów specjalistycznych pracował w duszpasterstwie. Dzięki jego staraniom w latach 1937–1938 przeniesiono drewniany kościół z lubelskich Bronowic do Kazimierzówki. W przededniu wojny został prefektem szkół powszechnych i średnich w Lublinie. Okupację spędził w Turowcu. W 1944 powrócił do Lublina. Będąc kapelanem kaplicy w domu dziecka przy ul. Sierocej, katechizował w szkołach podstawowych, Liceum Rolniczym, Liceum Sióstr Urszulanek i innych szkołach Lublina. W roku akademickim 1944–1945 prowadził wykłady zlecone z Nowego Testamentu na kursie wyższym wydziału teologicznego KUL-u. Został też wykładowcą języków: hebrajskiego, greckiego i łacińskiego. Zaangażowanie duszpasterskie biblisty przejawiało się też w publikacji kazań na łamach „Współczesnej Ambony”, głoszeniu konferencji w czasie tygodni biblijnych, głoszeniu rekolekcji parafialnych i dla grup specjalnych. Od 1945 był diecezjalnym moderatorem Sodalicji Mariańskiej dla dziewcząt.

W 1952 przejął wykłady z egzegezy Starego Testamentu oraz wstępu do Pisma Świętego na kursie zwyczajnym po biskupie Tomaszu Wilczyńskim. W 1956 zaczął publikować artykuły naukowe na łamach „Roczników Teologiczno-Kanonicznych”, „Ruchu Biblijnego i Liturgicznego” oraz w publikacjach zbiorowych. Zainteresowania naukowe Strąkowskiego dotyczyły qumranistyki, geografii i historii biblijnej. Był sekretarzem generalnym Towarzystwa Przyjaciół KUL oraz sekretarzem uczelnianej komisji wydawniczej.

W 1958 Pius XII mianował go biskupem pomocniczym diecezji lubelskiej i biskupem tytularnym Girby. Sakrę biskupią przyjął z rąk biskupa Piotra Kałwy 29 czerwca 1958. Współkonsekratorami byli biskupi Zdzisław Goliński i Tomasz Wilczyński. Wziął udział w I sesji soboru watykańskiego II[1]. Pielgrzymował też z grupą biskupów polskich do Ziemi Świętej. Będąc biskupem, prowadził nadal wykłady uniwersyteckie na KUL-u ze wstępu do Pisma Świętego i Starego Testamentu oraz seminarium ze Starego Testamentu. W czasie wykładu monograficznego w 1958 omawiał m.in. wybrane kwestie z historii Izraela, geografii biblijnej, dotyczące źródeł pozabiblijnych do okresu Sędziów i Jozuego. Zajął się też osobą Sługi Jahwe we współczesnej biblistyce. W 1959 wydano w Poznaniu Podręczną Encyklopedię Biblijną, w której znalazło się 246 haseł jego autorstwa. W wydanej w 1965 Biblii Tysiąclecia znalazło się jego tłumaczenie Księgi Jozuego. Biblista przygotowywał komentarz do Księgi Jozuego do wielotomowego komentarza Pisma Świętego oraz rozprawę habilitacyjną na temat wykopalisk świadczących o historyczności tej księgi. Pełnił funkcję wikariusza generalnego diecezji. Zmarł 6 czerwca 1965 w Lublinie. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie.

Autor wiersza Modlitwa o Wielką Polskę, który stał się tekstem pieśni Modlitwa Narodowych Sił Zbrojnych[2].

Wybrana bibliografia naukowa edytuj

Dokładny spis publikacji naukowych biskupa Strąkowskiego opublikowano w 1966 na łamach „Roczników Teologiczno-Kanonicznych”Spis publikacji Ks. Bpa dra Henryka Strąkowskiego. „Roczniki Teologiczno-Kanoniczne. Pismo Święte”. XIII (1), s. 10-11, 1966. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL. :

  • 1956 Pismo Święte w duszpasterstwie współczesnym, „Ruch Biblijny i Liturgiczny” 9 (1956) 143-159
  • 1957 Manuskrypty i Gmina z Qumran, „Roczniki Teologiczno-Kanoniczne” 4 (1957) z. 2, 151-163
  • 1957 Manuskrypty z Qumran a Pisma Nowego Testamentu, „Roczniki Teologiczno-Kanoniczne” 4 (1957) z. 2, 177-205
  • 1957 Komentarz Habakuka, „Ruch Biblijny i Liturgiczny” 10 (1957) 394-416
  • 1958 Manuskrypty z Qumran a chrześcijaństwo, Lublin
  • 1959 Palestyna, w: „Studia biblijne”, Lublin, str. 127-142
  • 1959 246 haseł biblijnych, w: „Podręczna Encyklopedia Biblijna”, t. I, II, Poznań
  • 1960 Ofiara Sługi Jahwe, „Roczniki Teologiczno-Kanoniczne” 7 (1960) z. 3, 71-79
  • 1961 Chrystus-Baranek w Piśmie Świętym. Studium z teologii biblijnej, Lublin
  • 1961 Problem historyczny i literacki księgi Jozuego, „Ruch Biblijny i Liturgiczny” 14 (1961) 82-95
  • 1961 Jerozolima, szkic historyczno-archeologiczny, w: „Ze współczesnej problematyki biblijnej”, Lublin
  • 1963 Wykopaliska w Jerycho, „Roczniki Teologiczno-Kanoniczne” 10 (1963) z. 1, 93-106

Przypisy edytuj

  1. B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A-Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.
  2. P. Pacak: Modlitwa Narodowych Sił Zbrojnych. spiewnikniepodleglosci.pl. [dostęp 2021-04-17].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj