Hieronim Ochocki
Hieronim Ochocki herbu Ostoja (zm. 1676) – doktor obojga praw, kustosz pilicki, kanonik i oficjał wiślicki, kanonik kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie, protonotariusz apostolski, asesor w kurii krakowskiej, proboszcz w Strożyskach, Sędziszowie i Słupi.
| doktor obojga praw kustosz pilicki kanonik i oficjał wiślicki protonotariusz apostolski proboszcz w Sędziszowie, Strożyskach i Słupi | |
 Ostoja, herb rodziny Ochockich[1]. | |
| Data śmierci | |
|---|---|
| Kustosz pilicki | |
| Okres sprawowania |
od 1643 |
| Kanonik kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie | |
| Okres sprawowania | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
ok. 1638 |
Życiorys edytuj
Hieronim Ochocki pochodził z osiadłej w Krakowie szlacheckiej rodziny pieczętującej się herbem Ostoja[2], wywodzącej się zapewne z Ochocic koło Kamieńska w dawnym województwie sieradzkim[3]. O nim i o jego rodzinie wspomniał Kasper Niesiecki w Herbarzu Polskim[4]. Był synem rajcy i burmistrza Krakowa Gabriela Ochockiego. Miał kilkoro rodzeństwa: Gabriela, Piotra, Sebastiana, Barbarę Aleksandrę Wojeńską oraz Annę, norbertankę w Imbramowicach[5].
Hieronim Ochocki studia rozpoczął w Akademii Krakowskiej w roku 1627. Następnie wyjechał za granicę. Naukę kontynuował w Padwie (w 1636 roku) i w Rzymie, gdzie uzyskał tytuł doktora praw. Po studiach poświęcił się karierze duchownej. Jako protonotariusz apostolski został asesorem w kurii bpa Piotra Gembickiego. Od roku 1643 był kustoszem pilickim, a potem, w latach 1648-1655, kanonikiem kolegiaty Wszystkich Świętych w Krakowie. Ponadto posiadał kanonię (oficjalat) w Wiślicy oraz probostwa: w Stróżyskach[3], Sędziszowie[6] i Słupi[7][8].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ S. J. Bieżanowski, Sapiens magni animi vmbra, conseruandae immortali memoriae [...] Gabrielis Ochocki [...], dvm in ecclesia B. M. V. in circulo Cracouiensi sepulchrales eius exuuiae [...] tumularentur, Kraków 1673, s. Av.
- ↑ S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. XII, s. 238
- ↑ a b L. Hajdukiewicz, Ochocki starszy Gabriel, [w:] „Polski Słownik Biograficzny”, t. XXIII, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1978, s. 492-495.
- ↑ K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VII, s. 19.
- ↑ B. Kasprzyk (red.), Poczet sołtysów, wójtów, burmistrzów i prezydentów miasta Krakowa (1228–2010), Kraków 2010, s. 571.
- ↑ J. Wołek-Wacławski, Będziemyśl i Klęczany. Rys historyczno-etnograficzny, Jaworów 1937, s. 30-32.
- ↑ Towarzystwo Jurajskie, nr 2/2011, s. 9.
- ↑ J. Wiśniewski, Historyczny opis kościołów, miast, zabytków i pamiątek w powiecie włoszczowskim, Mariówka 1932, s. 241, 248.
Bibliografia edytuj
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VII.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. XII.
- L. Hajdukiewicz, Ochocki starszy Gabriel, [w:] „Polski Słownik Biograficzny”, t. XXIII, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1978.
- J. Wiśniewski, Historyczny opis kościołów, miast, zabytków i pamiątek w powiecie włoszczowskim, Mariówka 1932.
- J. Wiśniewski, Historyczny opis kościołów, miast, zabytków i pamiątek w olkuskiem, Mariówka 1935.
- H. Błażkiewicz, Pilica. Zarys dziejów miejscowości, Kraków 1992.