Hotel Saski w Poznaniu

Hotel Saski – najstarszy istniejący obiekt hotelowy w Poznaniu, zlokalizowany w południowej części Starego Miasta, przy ul. Wrocławskiej 25. Obecnie nie pełni już pierwotnej funkcji.

Hotel Saski
nie funkcjonuje
Symbol zabytku nr rej. A-17 z 11.04.1958[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

ul. Wrocławska 25

Typ budynku

hotel

Inwestor

Józef Malczewski

Kondygnacje

3

Rozpoczęcie budowy

1796

Ukończenie budowy

1797

Ważniejsze przebudowy

1894

Pierwszy właściciel

Józef Malczewski

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Hotel Saski''nie funkcjonuje''”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Hotel Saski''nie funkcjonuje''”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Hotel Saski''nie funkcjonuje''”
Ziemia52°24′20,79″N 16°55′59,00″E/52,405775 16,933056

Historia edytuj

Budynek związany z dawnym klasztorem jezuitów – była to zakonna drukarnia. Po kasacie zakonu obiekt nabył Józef Malczewski (kasztelan rogoziński) i rozpoczął działalność gościnną. Prowadził m.in. piwiarnię i mielcuch. W 1797, po zburzeniu obwarowań Bramy Wrocławskiej, rozbudowano założenie o reprezentacyjny budynek od ul. Wrocławskiej, później jeszcze nadbudowany. W 1801 dodano oficynę. Wewnątrz istniała efektowna Sala Redutowa (9x20 m), w której odbywały się ważne dla miasta uroczystości – koncerty i zjazdy organizacji społecznych. W latach 30. XIX wieku był to najlepszy hotel w Poznaniu, do czego przyczynił się m.in. hotelarz Karol Schtegelin. W połowie XIX wieku utracił funkcję gościnną i został zaadaptowany na mieszkania prywatne. Wystrój fasady częściowo zmieniono – wniesiono m.in. elementy sztukatorskie właściwe dla neobaroku. Bryła pozostała jednak klasycystyczna. Z tyłu, w gmach wkomponowane są stare mury miejskie Poznania.

Hotel był miejscem intensywnych spotkań biznesowych Polaków i Niemców, za czasów księcia Antoniego Henryka Radziwiłła. Trwało to do lat 20. XIX wieku, potem stosunki popsuły się po powstaniu listopadowym i powstaniu z 1848.

Osoby związane z hotelem edytuj

Na elewacji znajduje się tablica z piaskowca upamiętniająca funkcję hotelu, wizytę Napoleona oraz koncerty Wojciecha Bogusławskiego.

Marceli Motty tak opisywał obiekt w swoich Przechadzkach po mieście: Między dwudziestym, a trzydziestym rokiem uchodził hotel ów Langnera, czyli Hotel Saski, za główny dom zajezdny w Poznaniu; na św. Jan osobliwie i w karnawał roiło się tu od obywatelstwa wiejskiego, zwłaszcza że jak ci już dawniej wspomniałem, w owych czasach dla dogodnego pomieszczenia przyjezdnych zbytków nie było. Prócz tego wystawiona w podwórzu hotelowym, po lewej stronie od wejścia, sala przez wiele lat największa w mieście, chociaż bardzo niedogodna i niepokaźna, ściągała wyższą publiczność na bale składkowe, reduty i wspólne uczty[6].

Przypisy edytuj

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolska [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  2. kwaterując w d. kolegium jezuickim
  3. Marcin J. Januszkiewicz, Adam Pleskaczyński, Podręcznik Poznańczyka, Art Media Studio, Poznań, 2002, s.20, ISBN 83-917912-0-3
  4. Józef Ratajczak, Życie teatralne Poznania. Część II. 1793-1843, KAW, Poznań, 1984, s.12
  5. Józef Ratajczak, Życie teatralne Poznania. Część II. 1793-1843, KAW, Poznań, 1984, druga strona wkładki zdjęciowej
  6. Marceli Motty, Przechadzki po mieście, t.II, Poznań, 1957, s.5

Bibliografia edytuj