IV Kielecki Batalion Etapowy

IV Kielecki batalion etapowyoddział wojsk wartowniczych i etapowych w okresie II Rzeczypospolitej pełniący między innymi służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

IV Kielecki batalion etapowy
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1919

Rozformowanie

1921

Organizacja
Dyslokacja

Wilno
Iwieniec
Baranowicze

Formacja

Bataliony Etapowe

Podległość

Dowództwo Okręgu Generalnego „Kielce”
IVb Brygada Etapowa

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

Formowanie batalionu rozpoczęto na przełomie 1918–1919. Otrzymał on numer i nazwę Okręgu Generalnego „Kielce”, w którym powstał i kolejny numer porządkowy oznaczany cyfrą rzymską (Baon Etapowy 3.IV. Kielce[1]).

Do batalionu wcielono żołnierzy starszych wiekiem i o słabszej kondycji fizycznej. Oficerowie i podoficerowie nie mieli większego doświadczenia bojowego. Batalion nie posiadał broni ciężkiej, a broń indywidualną żołnierzy stanowiły stare karabiny różnych wzorów z niewielką ilością amunicji[2]. We wrześniu 1919 dowództwo batalionu stacjonowało w Wilnie[3]. W lipcu 1920 batalion pełnił służbę garnizonową w Białymstoku. Po jego opuszczeniu, będąc w podporządkowaniu 10 Dywizji Piechoty gen. Lucjana Żeligowskiego, walczył przez kilka dni w obronie linii Narwi i poniósł duże straty. 29 lipca liczył w stanie bojowym 2 oficerów i 200 podoficerów i szeregowców. Posiadał 1 ckm[4].

W październiku 1920 zreorganizowano brygady etapowe 4 Armii. Batalion wszedł w podporządkowanie dowódcy IVb Brygady Etapowej[5]. W lutym 1921 bataliony etapowe przejęły ochronę granicy polsko-rosyjskiej[6]. Początkowo pełniły ją na linii kordonowej, a w maju zostały przesunięte bezpośrednio na linię graniczną z zadaniem zamknięcia wszystkich dróg, przejść i mostów[7].

W 1921 bataliony etapowe ochraniające granicę przekształcono w bataliony celne[8].

Służba etapowa

edytuj

7 stycznia 1921 dowództwo batalionu przedyslokowane zostało do Nowogródka. 1 i 2 kompanię ulokowało w Nowogródku, 3 ke w Nowojelni, a 4 ke w Walówce. Zadaniem batalionu było ochraniać linię kolejową BaranowiczeSielec. W tym też dniu czasowo przydzielona do batalionu kompania I Kieleckiego be odeszła do Baranowicz. Tam zluzowała posterunki IV kieleckiego be na linii kolejowej Baranowicze – Stołpce[9].

W lutym 1921 2 kompania etapowa ochraniała linię kolejową Baranowicze – Stołpce do Kołosowa. Dowództwo tej kompanii miało być przeniesione do Stołpców. Linie kolejową Baranowicze – Sielec ochraniała 1 kompania, a linie kolejową Nowojelnia – Nowogródek 3 kompania etapowa z dowództwem w Klecku[10].

14 marca 1921 batalion otrzymał zadanie przegrupować się w pełnym składzie do Iwieńca do dyspozycji tamtejszej stacji kontrolnej[11].

Żołnierze batalionu

edytuj
Dowódcy batalionu
  • mjr piech. Antoni I Biskupski (od 30 III 1920[12], był 28 XII 1920[13])
  • mjr piech. Józef Sorokowski (był 23 IV 1921[14][15])
Oficerowie batalionu

Struktura organizacyjna

edytuj
Organizacja batalionu 23 kwietnia 1921[14]
pododdział miejsce stacjonowania dowódca
dowództwo batalionu Iwieniec mjr Józef Sorokowski
1 kompania etapowa Iwieniec ppor. piech. Władysław Gajewski[16]
2 kompania etapowa Iwieniec sierż. Wietrzyński
3 kompania etapowa Rubieżewicze ppor. piech. Jan Rapcewicz[16]
4 kompania etapowa Dudki chor. Stefański

Przypisy

edytuj
  1. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 43 z 9 maja 1920, pkt 2.
  2. Odziemkowski 2013 ↓, s. 28.
  3. Odziemkowski 2013 ↓, s. 29.
  4. Odziemkowski 2010 ↓, s. 351.
  5. Rozkaz organizacyjny DOE 4 A ↓, s. 2.
  6. Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 22.
  7. Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 23.
  8. Dominiczak 1992 ↓, s. 64.
  9. Dyslokacja IV Lubelskiego be ↓, s. 2.
  10. Dyslokacja IV Lubelskiego be ↓, s. 6.
  11. odpis rozkazu Dowództwa 4 A ↓, s. 45.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 17 marca 1920, s. 280. Major Antoni I Biskupski (ur. 16 września 1878) został 30 marca 1920 przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej.
  13. Informacja IE 4 A ↓, s. 26.
  14. a b Zarządzenia organizacyjne Dowództwa 4 A ↓, s. 57.
  15. Spis oficerów 1921 ↓, s. 93.
  16. a b Spis oficerów 1921 ↓, s. 54.

Bibliografia

edytuj