Józef Nawrot
Józef Nawrot (ur. 24 września 1906 w Krakowie, zm. 24 września 1982 w Southsea) – polski piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Polski w latach 1928–1935, żołnierz armii Andersa. Trzeci najskuteczniejszy strzelec w historii Legii Warszawa.
| |||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
24 września 1906 | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 września 1982 | ||||||||||||||||||||
| Wzrost |
172 cm | ||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Kariera klubowa edytuj
Wychowanek Wawelu Kraków, grał następnie w Cracovii (1922–1925 i 1926), WKS 1 ppLeg Wilno (1925), Legii Warszawa (1927–1936) i Polonii Warszawa (1937–1939). Występował na boisku na pozycji łącznika i środkowego napastnika. W Legii Warszawa zadebiutował 29 maja 1927 r. w meczu Ligi przeciwko drużynie Pogoni Lwów (4:3)[1]. W pierwszym meczu strzelił również swoją premierową bramkę dla Wojskowych[1]. Strzelił w barwach Legii 106 bramek (+1 anulowana) w meczach ligowych, kolejne 8 (+1 anulowana) jako piłkarz Polonii (dla Czarnych Koszul strzelił też 7 bramek w Klasie A w 1937).
Kariera reprezentacyjna edytuj
Zaliczył 19 meczów w kadrze narodowej, wykazując się wysoką skutecznością – strzelił w tych spotkaniach 16 bramek.
- Występy w reprezentacji Polski
- łącznie – 19 spotkań
- strzelił 16 bramek w 8 meczach (wszystkie były meczami towarzyskimi):
- 1930 z Łotwą 4 bramki
- 1931 z Rumunią 1
- 1932 z Jugosławią 2, ze Szwecją 1, z Rumunią 3
- 1933 z Jugosławią 2
- 1934 z Danią 2, ze Szwecją 1
Życie prywatne edytuj
Wybuch II wojny światowej zastał go we Lwowie. Spędził pewien czas w niewoli w ZSRR, następnie objęty amnestią służył w armii Andersa. Uczestniczył w walkach o Arnhem. Był instruktorem sportu w wojsku, po wojnie grał jeszcze w klubach z niższych kategorii rozgrywkowych w Szkocji. Pozostał na emigracji do końca życia, nie utrzymywał kontaktów ze znajomymi w kraju.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Brązowy Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[2]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Legia.Net – Legia Warszawa – Mecz Legia Warszawa vs. Pogoń Lwów [online], legia.net [dostęp 2022-10-28].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 74, poz. 120 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.
Bibliografia edytuj
- Andrzej Gowarzewski, Mistrzostwa Polski. Ludzie 1918–1939. 100 lat prawdziwej historii, Katowice: Wydawnictwo GiA, 2017, ISBN 83-88-23261-4, OCLC 1020437596.
- Andrzej Gowarzewski, Stefan Szczepłek, Bożena Lidia Szmel, Legia to potęga: prawie 90 lat prawdziwej historii, Wydawnictwo GiA, Katowice 2004, ISBN 83-88-23212-6.