Jan Chrzciciel Dąmbski
Jan Chrzciciel Dąmbski herbu Godziemba (ur. 1731, zm. 5 kwietnia 1812 w Kaczkowie) – generał inspektor kawalerii koronnej[1], ostatni kasztelan inowrocławski.
Godziemba (herb szlachecki) | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data i miejsce śmierci |
5 kwietnia 1812 |
Ojciec | |
Matka |
Jadwiga Dąmbska |
Żona |
1. ż. Helena Mieczkowska |
Dzieci |
z Marianną Mier: |
Odznaczenia | |
Życiorys edytuj
Ojciec Jana Chrzciciela, Kazimierz Józef Dąmbski (1701–1765) był chorążym nadwornym koronnym i wojewodą sieradzkim. Matka Jadwiga Dąmbska (1710–1767), była córką Wojciecha.
Od wczesnej młodości służył w wojsku polskim. Od 1757 pułkownik wojsk koronnych, następnie generał major i generał adiutant. Poseł na sejm 1766 roku z województwa brzeskokujawskiego[2]. Był posłem województwa inowrocławskiego na Sejm Repninowski[3]. W 1779 po rezygnacji Andrzeja Mokronowskiego generał inspektor kawalerii koronnej od 30 lipca 1779. Złożył inspektorstwo kawalerii w sierpniu 1781 roku na rzecz Kajetana Miączyńskiego. Kasztelanem konarskim kujawskim został 16 grudnia 1782 po śmierci Franciszka Mieczkowskiego h. Bończa. Kasztelanem kowalskim został w miesiąc późnej, dnia 20 stycznia 1783. Urząd kasztelana inowrocławskiego pełnił od 1783 do 1795.
Za zasługi został odznaczony Orderem świętego Stanisława (1779) oraz Orderem Orła Białego (1785).
Potomkowie edytuj
Był trzykrotnie żonaty. Z pierwszą żoną nie miał dzieci. Druga: Marianna Mier, córka Wilhelma urodziła córkę Annę Anielę, która poślubiła Antoniego Dezyderego Biesiekierskiego, chorążego inowrocławskiego. Trzecia żona Magdalena Teresa Wolska urodziła córkę Julię i 2 synów. Starszy syn Kazimierz, był oficerem wojska polskiego.
Przypisy edytuj
- ↑ Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998, s. 114.
- ↑ Rozalia Kosińska, Sejmiki poselskie 1766 roku, w: Kwartalnik Historyczny, 2019, T. 125, nr 4, s. 878.
- ↑ Antoni Sozański, Imienne spisy osób duchownych, świeckich i wojskowych, które w pierwszych ośmiu latach panowania króla Stanisława Poniatowskiego od 1764-1772 r. w rządzie lub przy administracyi Rzeczypospolitéj udział brały [...]. Cz. 1, Tablice i rejestr, Kraków 1866, s. 34.
Bibliografia edytuj
- "Encyklopedia Orgelbranda" (1862–1869), tom 6, str. 877-878