Javier Alberto Frana (ur. 25 grudnia 1966 w Rafaeli) – argentyński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, zwycięzca French Open 1996 w grze mieszanej, brązowy medalista gry pojedynczej igrzysk olimpijskich w Barcelonie (1992).

Javier Frana
Ilustracja
Javier Frana (2017)
Państwo

 Argentyna

Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1966
Rafaela

Wzrost

185 cm

Gra

leworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1986

Zakończenie kariery

1997

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

30 (24 lipca 1995)

Australian Open

3R (1987)

Roland Garros

4R (1994)

Wimbledon

3R (1991, 1993–1995)

US Open

4R (1994)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

14 (25 maja 1992)

Australian Open

2R (1991, 1996)

Roland Garros

SF (1991)

Wimbledon

F (1991)

US Open

3R (1991)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Argentyna
Igrzyska olimpijskie
brąz Barcelona 1992 tenis ziemny
(gra podwójna)
Igrzyska panamerykańskie
złoto Mar del Plata 1995 gra podwójna
srebro Mar del Plata 1995 gra pojedyncza

Kariera tenisowa edytuj

Jako zawodowy tenisista Frana występował w latach 1986–1997.

W grze pojedynczej awansował do 9 finałów rangi ATP World Tour, z których w 3 zwyciężył.

W grze podwójnej tenisista argentyński osiągnął 16 finałów ATP World Tour, z których 7 wygrał. W 1991 roku był uczestnikiem finału na Wimbledonie, w parze z Leonardem Lavalle. Spotkanie o tytuł para Frana–Lavalle przegrała z Johnem Fitzgeraldem i Andersem Järrydem.

W grze mieszanej tenisista argentyński zwyciężył w 1996 roku podczas French Open wspólnie z Patricią Tarabini. Pojedynek o tytuł zakończył się ich triumfem 6:2, 6:2 z Nicole Arendt i Lukiem Jensenem.

Przez całą karierę Frana reprezentował Argentynę w Pucharze Davisa. Rozegrał w turnieju łącznie 37 meczów, odnosząc 18 zwycięstw.

Frana 3 razy brał udział w igrzyskach olimpijskich, w 1988 roku w Seulu, w 1992 roku w Barcelonie i w 1996 roku w Atlancie. W Barcelonie wywalczył brązowy medal w grze podwójnej wspólnie z Christianem Miniussim. Mecz o udział w finale Argentyńczycy przegrali z Niemacmi Borisem Beckerem i Michaelem Stichem. Spotkania o brązowy medal wówczas nie rozgrywano.

W rankingu gry pojedynczej Frana najwyżej był na 30. miejscu (24 lipca 1995), a w klasyfikacji gry podwójnej na 14. pozycji (25 maja 1992).

Finały w turniejach ATP World Tour edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (3–6) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 27 listopada 1988 Itaparica Twarda   Jaime Yzaga 6:7, 2:6
Finalista 2. 14 lipca 1991 Newport Trawiasta   Bryan Shelton 6:3, 4:6, 4:6
Zwycięzca 1. 27 października 1991 Guarujá Twarda   Markus Zoecke 2:6, 7:6(1), 6:3
Finalista 3. 11 lipca 1993 Newport Trawiasta   Greg Rusedski 5:7, 7:6(7), 6:7(5)
Zwycięzca 2. 31 października 1993 Santiago Ceglana   Emilio Sánchez 7:5, 3:6, 6:3
Finalista 4. 13 listopada 1994 Buenos Aires Ceglana   Àlex Corretja 3:6, 7:5, 6:7(5)
Finalista 5. 23 kwietnia 1995 Bermudy Ceglana   Mauricio Hadad 6:7(5), 6:3, 4:6
Finalista 6. 14 maja 1995 Pinehurst Ceglana   Thomas Enqvist 3:6, 6:3, 3:6
Zwycięzca 3. 25 czerwca 1995 Nottingham Trawiasta   Todd Woodbridge 7:6(4), 6:3

Gra podwójna (7–9) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 27 września 1987 Barcelona Ceglana   Christian Miniussi   Miloslav Mečíř
  Tomáš Šmíd
1:6, 2:6
Finalista 2. 31 stycznia 1988 Guarujá Twarda   Diego Pérez   Ricardo Acuña
  Luke Jensen
1:6, 4:6
Zwycięzca 1. 22 maja 1988 Florencja Ceglana   Christian Miniussi   Claudio Pistolesi
  Horst Skoff
7:6, 6:4
Zwycięzca 2. 11 lutego 1990 Guarujá Twarda   Gustavo Luza   Luiz Mattar
  Cássio Motta
7:6, 7:6
Finalista 3. 7 lipca 1991 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Leonardo Lavalle   John Fitzgerald
  Anders Järryd
3:6, 4:6, 7:6, 1:6
Finalista 4. 14 lipca 1991 Newport Trawiasta   Bruce Steel   Gianluca Pozzi
  Brett Steven
4:6, 4:6
Zwycięzca 3. 4 sierpnia 1991 Los Angeles Twarda   Jim Pugh   Glenn Michibata
  Brad Pearce
7:5, 2:6, 6:4
Finalista 5. 13 października 1991 Tel Awiw-Jafa Twarda   Leonardo Lavalle   Michiel Schapers
  David Rikl
2:6, 7:6, 3:6
Finalista 6. 3 listopada 1991 Búzios Twarda   Leonardo Lavalle   Sergio Casal
  Emilio Sánchez
6:4, 3:6, 4:6
Finalista 7. 24 maja 1992 Bolonia Ceglana   Javier Sánchez   Luke Jensen
  Laurie Warder
4:6, 6:7
Finalista 8. 18 kwietnia 1993 Charlotte Ceglana   Leonardo Lavalle   Trevor Kronemann
  Rikard Bergh
1:6, 2:6
Zwycięzca 4. 11 lipca 1993 Newport Trawiasta   Christo Van Rensburg   Byron Black
  Jim Pugh
4:6, 6:1, 7:6
Zwycięzca 5. 19 września 1993 Bordeaux Twarda   Pablo Albano   David Adams
  Andriej Olchowski
7:6, 4:6, 6:3
Finalista 9. 7 listopada 1993 São Paulo Ceglana   Pablo Albano   Sergio Casal
  Emilio Sánchez
6:4, 6:7, 4:6
Zwycięzca 6. 5 marca 1995 Meksyk Twarda   Leonardo Lavalle   Marc-Kevin Goellner
  Diego Nargiso
7:5, 6:3
Zwycięzca 7. 15 października 1995 Ostrawa Dywanowa (hala)   Jonas Björkman   Guy Forget
  Patrick Rafter
6:7, 6:4, 7:6

Gra mieszana (1–0) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 19 czerwca 1996 French Open, Paryż Ceglana   Patricia Tarabini   Nicole Arendt
  Luke Jensen
6:2, 6:2

Bibliografia edytuj