Byron Black
Byron Hamish Black (ur. 6 października 1969 w Salisbury) – zimbabwejski tenisista, zwycięzca French Open 1994 w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Atlanty (1996).
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
6 października 1969 |
| Wzrost |
175 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1991 |
| Zakończenie kariery |
2002 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
2 |
| Najwyżej w rankingu |
22 (29 kwietnia 1996) |
| Australian Open |
4R (1998) |
| Roland Garros |
3R (1999) |
| Wimbledon |
QF (2000) |
| US Open |
QF (1995) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
22 |
| Najwyżej w rankingu |
1 (14 lutego 1994) |
| Australian Open |
F (1994, 2001) |
| Roland Garros |
W (1994) |
| Wimbledon |
F (1996) |
| US Open |
SF (1999) |
Byron Black pochodzi z rodziny o tradycjach związanych z tenisem. Ojciec Don w przeszłości był zawodowym tenisistą, a jego młodsze rodzeństwo – brat Wayne i siostra Cara – byli czołowymi deblistami, wygrywającymi wielkoszlemowe turnieje.
14 grudnia 1996 roku Black poślubił Fionę. 27 lipca 2000 roku urodziła się ich córka Shawn. Bratową Blacka jest była kazachska tenisistka Irina Sielutina.
Kariera tenisowa edytuj
Jest jednym z niewielu profesjonalnych graczy, wykonującym oburęczny forhend.
Jako zawodowy tenisista Black występował w latach 1991–2002.
W grze pojedynczej wygrał 2 turnieje kategorii ATP World Tour, najpierw w sezonie 1996 w Seulu (w finale pokonał Martina Damma), a w 1999 roku w Ćennaju (w meczu finałowym pokonał Rainera Schüttlera). Ponadto był uczestnikiem 8 innych finałów singlowych, w których ostatecznie został pokonany. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był pod koniec kwietnia 1996 roku na 22. miejscu.
W grze podwójnej Black jest mistrzem wielkoszlemowego French Open 1994. Razem z Jonathanem Starkiem w drodze po tytuł stracili 1 seta, a w pojedynku finałowym pokonał szwedzki debel Jan Apell–Jonas Björkman 6:4, 7:6. Łącznie Black wygrał 22 turnieje ATP World Tour w grze podwójnej oraz 19 razy był finalistą rozgrywek tej rangi (w tym Australian Open 1994 i Australian Open 2001 oraz Wimbledonu 1996). W połowie lutego 1994 roku został sklasyfikowany na pozycji lidera rankingu deblistów. Na szczycie listy gry podwójnej znajdował się przez 8 tygodni, do lipca 1994 roku.
W latach 1987–2002 Black reprezentował swój kraj w Pucharze Davisa, rozgrywając przez ten czas 84 meczów zarówno w singlu, jak i deblu, z których wygrał 56 pojedynków.
W 1996 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atlancie. Zarówno w singlu i deblu doszedł do 2 rundy, w grze podwójnej partnerując Wayne’owi Blackowi.
Finały w turniejach ATP World Tour edytuj
Gra pojedyncza (2–8) edytuj
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
| Finalista | 1. | 7 stycznia 1996 | Adelaide | Twarda |  Jewgienij Kafielnikow
|
6:7(0), 6:3, 1:6 |
| Finalista | 2. | 14 kwietnia 1996 | Nowe Delhi | Twarda |  Thomas Enqvist
|
2:6, 6:7(3) |
| Zwycięzca | 1. | 28 kwietnia 1996 | Seul | Twarda |  Martin Damm
|
7:6(3), 6:3 |
| Finalista | 3. | 12 kwietnia 1998 | Hongkong | Twarda |  Kenneth Carlsen
|
2:6, 0:6 |
| Finalista | 4. | 19 kwietnia 1998 | Tokio | Twarda |  Andrei Pavel
|
3:6, 4:6 |
| Finalista | 5. | 21 czerwca 1998 | Nottingham | Trawiasta | Jonas Björkman
|
3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 2. | 11 kwietnia 1999 | Ćennaj | Twarda |  Rainer Schüttler
|
6:4, 1:6, 6:3 |
| Finalista | 6. | 14 listopada 1999 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Jewgienij Kafielnikow
|
6:7(2), 4:6 |
| Finalista | 7. | 20 lutego 2000 | Memphis | Twarda (hala) | Magnus Larsson
|
2:6, 6:1, 3:6 |
| Finalista | 8. | 25 czerwca 2000 | Nottingham | Trawiasta |  Sébastien Grosjean
|
6:7(7), 3:6 |
Gra podwójna (22–19) edytuj
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
| Finalista | 1. | 19 kwietnia 1992 | Hongkong | Twarda |  Byron Talbot
|
 Brad Gilbert Jim Grabb
|
2:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 1. | 4 kwietnia 1993 | Durban | Twarda | Lan Bale
|
Johan De Beer Marcos Ondruska
|
7:6, 6:2 |
| Finalista | 2. | 11 lipca 1993 | Newport | Trawiasta | Jim Pugh
|
 Javier Frana Christo Van Rensburg
|
6:4, 1:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 2. | 25 lipca 1993 | Waszyngton | Twarda | Rick Leach
|
 Grant Connell Patrick Galbraith
|
6:4, 7:5 |
| Finalista | 3. | 29 sierpnia 1993 | Schenectady | Twarda |  Brett Steven
|
Bernd Karbacher Andriej Olchowski
|
6:2, 6:7, 1:6 |
| Zwycięzca | 3. | 3 października 1993 | Bazylea | Twarda (hala) | Jonathan Stark
|
Brad Pearce Dave Randall
|
3:6, 7:5, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 10 października 1993 | Tuluza | Twarda (hala) | Jonathan Stark
|
David Prinosil Udo Riglewski
|
7:5, 7:6 |
| Zwycięzca | 5. | 24 października 1993 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Jonathan Stark
|
Mike Bauer David Prinosil
|
6:3, 7:6 |
| Zwycięzca | 6. | 7 listopada 1993 | Paryż | Dywanowa (hala) | Jonathan Stark
|
 Tom Nijssen Cyril Suk
|
7:6, 6:4 |
| Finalista | 4. | 9 stycznia 1994 | Adelaide | Twarda | David Adams
|
 Andrew Kratzmann Mark Kratzmann
|
4:6, 3:6 |
| Finalista | 5. | 30 stycznia 1994 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Jonathan Stark
|
Jacco Eltingh Paul Haarhuis
|
7:6, 3:6, 4:6, 3:6 |
| Finalista | 6. | 6 lutego 1994 | San Jose | Twarda (hala) | Jonathan Stark
|
Rick Leach Jared Palmer
|
6:4, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 7. | 13 lutego 1994 | Memphis | Twarda (hala) | Jonathan Stark
|
Jim Grabb Jared Palmer
|
6:2, 6:4 |
| Finalista | 7. | 6 marca 1994 | Indian Wells | Twarda | Jonathan Stark
|
Grant Connell Patrick Galbraith
|
6:4, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 8. | 5 czerwca 1994 | French Open, Paryż | Ceglana | Jonathan Stark
|
Jan Apell Jonas Björkman
|
6:4, 7:6 |
| Zwycięzca | 9. | 31 lipca 1994 | Toronto | Twarda | Jonathan Stark
|
Patrick McEnroe Jared Palmer
|
6:4, 6:4 |
| Finalista | 8. | 9 października 1994 | Sydney | Twarda (hala) | Jonathan Stark
|
Jacco Eltingh Paul Haarhuis
|
4:6, 6:7 |
| Finalista | 9. | 16 października 1994 | Tokio | Dywanowa (hala) | Jonathan Stark
|
Grant Connell Patrick Galbraith
|
3:6, 6:3, 4:6 |
| Finalista | 10. | 6 listopada 1994 | Paryż | Dywanowa (hala) | Jonathan Stark
|
Jacco Eltingh Paul Haarhuis
|
6:3, 6:7, 5:7 |
| Finalista | 11. | 8 stycznia 1995 | Adelaide | Twarda | Grant Connell
|
Jim Courier Patrick Rafter
|
6:7, 4:6 |
| Finalista | 12. | 14 maja 1995 | Hamburg | Ceglana | Andriej Olchowski
|
Wayne Ferreira Jewgienij Kafielnikow
|
1:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 10. | 28 maja 1995 | Bolonia | Ceglana | Jonathan Stark
|
 Libor Pimek Vince Spadea
|
7:5, 6:3 |
| Zwycięzca | 11. | 12 listopada 1995 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Jared Palmer
|
Tommy Ho Brett Steven
|
6:4, 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 12. | 18 lutego 1996 | Dubaj | Twarda | Grant Connell
|
Karel Nováček Jiří Novák
|
6:0, 6:1 |
| Finalista | 13. | 3 marca 1996 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Grant Connell
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
1:6, 6:7 |
| Finalista | 14. | 14 kwietnia 1996 | Nowe Delhi | Twarda | Sandon Stolle
|
Jonas Björkman Nicklas Kulti
|
6:4, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 13. | 19 maja 1996 | Rzym | Ceglana | Grant Connell
|
Libor Pimek Byron Talbot
|
6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 14. | 23 czerwca 1996 | Halle | Trawiasta | Grant Connell
|
Jewgienij Kafielnikow Daniel Vacek
|
6:1, 7:5 |
| Finalista | 15. | 7 lipca 1996 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Grant Connell
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
6:4, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 15. | 18 sierpnia 1996 | New Haven | Twarda | Grant Connell
|
Jonas Björkman Nicklas Kulti
|
6:4, 6:4 |
| Finalista | 16. | 18 maja 1997 | Rzym | Ceglana | Alex O’Brien
|
 Mark Knowles Daniel Nestor
|
3:6, 6:4, 5:7 |
| Zwycięzca | 16. | 12 kwietnia 1998 | Hongkong | Twarda | Alex O’Brien
|
Neville Godwin Tuomas Ketola
|
7:5, 6:1 |
| Finalista | 17. | 28 lutego 1999 | Londyn | Dywanowa (hala) | Wayne Ferreira
|
 Tim Henman Greg Rusedski
|
3:6, 6:7(6) |
| Zwycięzca | 17. | 1 sierpnia 1999 | Los Angeles | Twarda | Wayne Ferreira
|
 Goran Ivanišević Brian MacPhie
|
6:2, 7:6(4) |
| Finalista | 18. | 8 sierpnia 1999 | Montreal | Twarda | Wayne Ferreira
|
Jonas Björkman Patrick Rafter
|
6:7(5), 4:6 |
| Zwycięzca | 18. | 15 sierpnia 1999 | Cincinnati | Twarda | Jonas Björkman
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
6:3, 7:6(6) |
| Zwycięzca | 19. | 31 października 1999 | Stuttgart | Twarda (hala) | Jonas Björkman
|
David Adams John-Laffnie de Jager
|
6:7(6), 7:6(2), 6:0 |
| Zwycięzca | 20. | 27 lutego 2000 | Meksyk | Ceglana | Donald Johnson
|
Gastón Etlis Martín Rodríguez
|
6:3, 7:5 |
| Zwycięzca | 21. | 7 stycznia 2001 | Ćennaj | Twarda |  Wayne Black
|
Barry Cowan Mosé Navarra
|
6:4, 6:3 |
| Finalista | 19. | 28 stycznia 2001 | Australian Open, Melbourne | Twarda | David Prinosil
|
Jonas Björkman Todd Woodbridge
|
1:6, 7:5, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 22. | 23 września 2001 | Szanghaj | Twarda |  Thomas Shimada
|
John-Laffnie de Jager Robbie Koenig
|
6:2, 3:6, 7:5 |
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Byron Black Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 grudnia 2012)]. (ang.).