Jonathan Stark
Jonathan Stark[1] (ur. 3 kwietnia 1971 w Medford) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, zwycięzca French Open 1994 w grze podwójnej i Wimbledonu 1995 w grze mieszanej, lider rankingu ATP deblistów.
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 kwietnia 1971 |
| Wzrost |
188 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1991 |
| Zakończenie kariery |
2001 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
2 |
| Najwyżej w rankingu |
36 (28 lutego 1994) |
| Australian Open |
3R (1993) |
| Roland Garros |
3R (1993) |
| Wimbledon |
3R (1996) |
| US Open |
2R (1992, 1998) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
19 |
| Najwyżej w rankingu |
1 (1 sierpnia 1994) |
| Australian Open |
F (1994) |
| Roland Garros |
W (1994) |
| Wimbledon |
QF (1992, 1993) |
| US Open |
QF (1995) |
Kariera tenisowa edytuj
Jako zawodowy tenisista występował w latach 1991–2001. Na kortach zarobił łącznie 3 220 867 dolarów amerykańskich[1].
W grze pojedynczej wygrał 2 turnieje rangi ATP World Tour oraz uczestniczył w 1 finale.
W 1992 roku wygrał swój pierwszy deblowy tytuł ATP World Tour, w Wellington grając wspólnie z Jaredem Palmerem. W 1994 roku awansował do finału wielkoszlemowego Australian Open (z Byronem Blackiem). W meczu o tytuł mistrzowski przegrał z parą Jacco Eltingh–Paul Haarhuis 7:6, 3:6, 4:6, 3:6. W tym samym roku Amerykanin odniósł swój największy w karierze sukces, wygrywając French Open. W finale pokonał 6:4, 7:6 parę Jan Apell–Jonas Björkman. Partnerem deblowym Amerykanina był Byron Black. W sezonie 1997 wygrał razem z Rickiem Leachem ATP World Tour World Championships. Ostatnie deblowe zwycięstwo w turnieju rangi ATP World Tour Stark odniósł w 2001 roku w Long Island, partnerując Kevinowi Ullyettowi. Łącznie Stark odniósł 19 zwycięstw oraz osiągnął 21 finałów rozgrywek ATP World Tour.
W 1995 roku Stark został mistrzem Wimbledonu w grze mieszanej. Razem z Martiną Navrátilovą pokonali duet Gigi Fernández–Cyril Suk 6:4, 6:4[2][3].
Amerykanin reprezentował swój kraj w Pucharze Davisa. Najlepszym jego wynikiem jest dojście do finału imprezy w 1997 roku. Rywalami Stanów Zjednoczonych w ostatniej fazie rozgrywek byli Szwedzi, którzy wygrali konfrontację 5:0. Stark swoje obydwa mecze przegrał, zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej.
Najwyżej sklasyfikowany wśród singlistów był w lutym 1994 roku, będąc na 36. pozycji, a wśród rankingu deblistów był liderem w sierpniu 1994 roku. Na szczycie listy gry podwójnej utrzymywał się łącznie przez 6 tygodni.
Finały w turniejach ATP World Tour edytuj
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (2–1) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 14 czerwca 1992 | Rosmalen | Trawiasta |  Michael Stich
|
4:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 1. | 17 października 1993 | Bolzano | Dywanowa (hala) |  Cédric Pioline
|
6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 6 października 1996 | Singapur | Dywanowa (hala) |  Michael Chang
|
6:4, 6:4 |
Gra mieszana (1–0) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 8 lipca 1995 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Martina Navrátilová
|
 Gigi Fernández Cyril Suk
|
6:4, 6:4 |
Gra podwójna (19–21) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 5 stycznia 1992 | Wellington | Twarda | Jared Palmer
|
 Michiel Schapers Daniel Vacek
|
6:3, 6:3 |
| Finalista | 1. | 16 sierpnia 1992 | Cincinnati | Twarda | Patrick McEnroe
|
 Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
3:6, 6:1, 3:6 |
| Finalista | 2. | 4 października 1992 | Brisbane | Twarda (hala) | Patrick McEnroe
|
Steve DeVries David Macpherson
|
4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 11 października 1992 | Sydney | Twarda (hala) | Patrick McEnroe
|
Jim Grabb Richey Reneberg
|
6:2, 6:3 |
| Finalista | 3. | 7 lutego 1993 | San Francisco | Twarda (hala) | Patrick McEnroe
|
Scott Davis Jacco Eltingh
|
1:6, 6:4, 5:7 |
| Finalista | 4. | 21 marca 1993 | Miami | Twarda | Patrick McEnroe
|
Richard Krajicek Jan Siemerink
|
7:6, 4:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 3. | 16 maja 1993 | Coral Springs | Ceglana | Patrick McEnroe
|
Paul Annacone Doug Flach
|
6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 13 czerwca 1993 | Rosmalen | Trawiasta | Patrick McEnroe
|
 David Adams Andriej Olchowski
|
7:6, 1:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 5. | 3 października 1993 | Bazylea | Twarda (hala) |  Byron Black
|
Brad Pearce Dave Randall
|
3:6, 7:5, 6:3 |
| Zwycięzca | 6. | 10 października 1993 | Tuluza | Twarda (hala) | Byron Black
|
David Prinosil Udo Riglewski
|
7:5, 7:6 |
| Zwycięzca | 7. | 24 października 1993 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Byron Black
|
Mike Bauer David Prinosil
|
6:3, 7:6 |
| Zwycięzca | 8. | 7 listopada 1993 | Paryż | Dywanowa (hala) | Byron Black
|
Tom Nijssen Cyril Suk
|
4:6, 7:5, 6:2 |
| Finalista | 5. | 9 stycznia 1994 | Oʻahu | Twarda | Alex O’Brien
|
Tom Nijssen Cyril Suk
|
4:6, 4:6 |
| Finalista | 6. | 30 stycznia 1994 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Byron Black
|
Jacco Eltingh Paul Haarhuis
|
7:6, 3:6, 4:6, 3:6 |
| Finalista | 7. | 6 lutego 1994 | San Jose | Twarda (hala) | Byron Black
|
Rick Leach Jared Palmer
|
6:4, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 9. | 13 lutego 1994 | Memphis | Twarda (hala) | Byron Black
|
Jim Grabb Jared Palmer
|
7:6, 6:4 |
| Finalista | 8. | 13 marca 1994 | Indian Wells | Twarda | Byron Black
|
 Grant Connell Patrick Galbraith
|
5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 10. | 5 czerwca 1994 | French Open, Paryż | Ceglana | Byron Black
|
 Jan Apell Jonas Björkman
|
6:4, 7:6 |
| Zwycięzca | 11. | 31 lipca 1994 | Toronto | Twarda | Byron Black
|
Patrick McEnroe Jared Palmer
|
6:4, 6:4 |
| Finalista | 9. | 9 października 1994 | Sydney | Twarda (hala) | Byron Black
|
Jacco Eltingh Paul Haarhuis
|
4:6, 6:7 |
| Finalista | 10. | 16 października 1994 | Tokio | Dywanowa (hala) | Byron Black
|
Grant Connell Patrick Galbraith
|
3:6, 6:3, 4:6 |
| Finalista | 11. | 6 listopada 1994 | Paryż | Dywanowa (hala) | Byron Black
|
Jacco Eltingh Paul Haarhuis
|
6:3, 6:7, 5:7 |
| Zwycięzca | 12. | 26 lutego 1995 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Jim Grabb
|
Jacco Eltingh Paul Haarhuis
|
7:6, 6:7, 6:3 |
| Zwycięzca | 13. | 16 kwietnia 1995 | Tokio | Twarda |  Mark Knowles
|
John Fitzgerald Anders Järryd
|
6:3, 3:6, 7:6 |
| Zwycięzca | 14. | 28 maja 1995 | Bolonia | Ceglana | Byron Black
|
 Libor Pimek Vince Spadea
|
7:5, 6:3 |
| Finalista | 12. | 18 lutego 1996 | San Jose | Twarda (hala) | Richey Reneberg
|
Trevor Kronemann David Macpherson
|
4:6, 6:3, 3:6 |
| Zwycięzca | 15. | 28 kwietnia 1996 | Seul | Twarda | Rick Leach
|
Kent Kinnear Kevin Ullyett
|
6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 16. | 10 listopada 1996 | Sztokholm | Twarda (hala) | Patrick Galbraith
|
Todd Martin Chris Woodruff
|
7:6, 6:4 |
| Finalista | 13. | 12 stycznia 1997 | Auckland | Twarda | Rick Leach
|
Ellis Ferreira Patrick Galbraith
|
4:6, 6:4, 6:7 |
| Finalista | 14. | 23 lutego 1997 | Memphis | Twarda (hala) | Rick Leach
|
Ellis Ferreira Patrick Galbraith
|
3:6, 6:3, 1:6 |
| Finalista | 15. | 12 października 1997 | Singapur | Dywanowa (hala) | Rick Leach
|
 Mahesh Bhupathi Leander Paes
|
4:6, 4:6 |
| Finalista | 16. | 26 października 1997 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Rick Leach
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
3:6, 3:6 |
| Finalista | 17. | 2 listopada 1997 | Paryż | Dywanowa (hala) | Rick Leach
|
Jacco Eltingh Paul Haarhuis
|
2:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 17. | 23 listopada 1997 | Doubles Championship, Hartford | Dywanowa (hala) | Rick Leach
|
Mahesh Bhupathi Leander Paes
|
6:3, 6:4, 7:6 |
| Finalista | 18. | 29 marca 1998 | Miami | Twarda | Alex O’Brien
|
Ellis Ferreira Rick Leach
|
2:6, 4:6 |
| Finalista | 19. | 18 czerwca 2000 | Londyn | Trawiasta |  Eric Taino
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
7:6(5), 3:6, 6:7(1) |
| Zwycięzca | 18. | 27 sierpnia 2000 | Long Island | Twarda | Kevin Ullyett
|
Jan-Michael Gambill Scott Humphries
|
6:4, 6:4 |
| Finalista | 20. | 25 lutego 2001 | Memphis | Twarda (hala) | Alex O’Brien
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
3:6, 6:7(3) |
| Finalista | 21. | 4 marca 2001 | San Jose | Twarda (hala) | Jan-Michael Gambill
|
Mark Knowles Brian MacPhie
|
3:6, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 19. | 26 sierpnia 2001 | Long Island | Twarda | Kevin Ullyett
|
Leoš Friedl Radek Štěpánek
|
6:1, 6:4 |
Przypisy edytuj
- ↑ a b Jonathan Stark. atpworldtour.com. [dostęp 2009-12-10]. (ang.).
- ↑ Wimbledon Mixed Doubles. worldtennissource.com. [dostęp 2009-12-10]. (ang.).
- ↑ Bill Glauber: Mixed feelings for Navratilova WIMBLEDON. baltimoresun.com, 10 lipca 1995. [dostęp 2011-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 lipca 2010)]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).