Tim Henman
Timothy Henry Henman (ur. 6 września 1974 w Oksfordzie) − brytyjski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Atlancie (1996) w grze podwójnej.
| ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
6 września 1974 | |||||||||
| Wzrost |
185 cm | |||||||||
| Gra |
praworęczna, jednoręczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny |
1993 | |||||||||
| Zakończenie kariery |
23 września 2007 | |||||||||
| Trener |
Larry Stefanki (2001−2003) | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
11 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
4 (7 sierpnia 2002) | |||||||||
| Australian Open |
4R (2000−2002) | |||||||||
| Roland Garros |
SF (2004) | |||||||||
| Wimbledon |
SF (1998, 1999, 2001, 2002) | |||||||||
| US Open |
SF (2004) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
4 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
62 (21 lutego 2001) | |||||||||
| Australian Open |
1R (1996−1998) | |||||||||
| Roland Garros |
3R (1996) | |||||||||
| Wimbledon |
2R (1994) | |||||||||
| US Open |
2R (1996) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||
Kariera tenisowa edytuj
Karierę tenisową Henman rozpoczął w 1993 roku, a zakończył w 2007 roku.
W grze pojedynczej wygrał 11 turniejów rangi ATP World Tour i w 17 uczestniczył w finale. Wśród zwycięstw turniejowych Brytyjczyka znajduje się tytuł rangi ATP Masters Series w Paryżu w hali. W zawodach wielkoszlemowych czterokrotnie dochodził do półfinału Wimbledonu. W 1998 i 1999 roku odpadał po porażkach z Pete’em Samprasem, w 2001 roku pokonał go Goran Ivanišević, a w 2002 roku Lleyton Hewitt. W 2004 roku po raz pierwszy w karierze dotarł do półfinału innego niż Wimbledon turnieju wielkoszlemowego, French Open, przegrywając z Guillermo Corią. W tym samym roku dotarł także do półfinału US Open, gdzie wyeliminował Henmana Roger Federer.
W grze podwójnej Henman zwyciężył w 4 imprezach rangi ATP World Tour oraz dochodził do 2 finałów.
W latach 1994−2007 Henman reprezentował Wielką Brytanię w Pucharze Davisa, rozgrywając łącznie 54 pojedynki, z których 40 wygrał.
W 1996 roku wystąpił w igrzyskach olimpijskich w Atlancie. Z gry pojedynczej odpadł w 2 rundzie, natomiast w grze podwójnej wywalczył srebrny medal, w parze z Neilem Broadem. Mecz o złoty medal Brytyjczycy przegrali z Australijczykami Toddem Woodbridge’em oraz Markiem Woodforde’em[1]. Henman startował również w turniejach singlowych igrzysk olimpijskich w Sydney (2000) i Atenach (2004) ponosząc porażki w 1 rundach.
Specjalizował się w grze opartej na serwisie i woleju (styl serwis-wolej)[2]. Pochodzi z rodziny o tradycjach tenisowych (m.in. jego dziadek występował na Wimbledonie w latach 50.).
W rankingu gry pojedynczej Henman najwyżej był na 4. miejscu (7 sierpnia 2002), a w klasyfikacji gry podwójnej na 62. pozycji (21 lutego 2001).
Finały w turniejach ATP World Tour edytuj
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (11–17) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 5 stycznia 1997 | Doha | Twarda |  Jim Courier
|
5:7, 7:6(5), 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 12 stycznia 1997 | Sydney | Twarda |  Carlos Moyá
|
6:3, 6:1 |
| Finalista | 2. | 23 lutego 1997 | Antwerpia | Twarda (hala) |  Marc Rosset
|
2:6, 5:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 14 września 1997 | Taszkent | Twarda | Marc Rosset
|
7:6(2), 6:4 |
| Finalista | 3. | 18 stycznia 1998 | Sydney | Twarda |  Karol Kučera
|
5:7, 4:6 |
| Finalista | 4. | 2 sierpnia 1998 | Los Angeles | Twarda | Andre Agassi
|
4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 3. | 20 września 1998 | Taszkent | Twarda |  Jewgienij Kafielnikow
|
7:5, 6:4 |
| Zwycięzca | 4. | 11 października 1998 | Bazylea | Twarda (hala) | Andre Agassi
|
6:4, 6:3, 3:6, 6:4 |
| Finalista | 5. | 10 stycznia 1999 | Doha | Twarda |  Rainer Schüttler
|
4:6, 7:5, 1:6 |
| Finalista | 6. | 21 lutego 1999 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Jewgienij Kafielnikow
|
2:6, 6:7(3) |
| Finalista | 7. | 13 czerwca 1999 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Pete Sampras
|
7:6(1), 4:6, 6:7(4) |
| Finalista | 8. | 10 października 1999 | Bazylea | Dywanowa (hala) | Karol Kučera
|
4:6, 6:7(10), 6:4, 6:4, 6:7(2) |
| Finalista | 9. | 20 lutego 2000 | Rotterdam | Twarda (hala) |  Cédric Pioline
|
7:6(3), 4:6, 6:7(4) |
| Finalista | 10. | 12 marca 2000 | Scottsdale | Twarda |  Lleyton Hewitt
|
4:6, 6:7(2) |
| Finalista | 11. | 13 sierpnia 2000 | Cincinnati | Twarda |  Thomas Enqvist
|
6:7(5), 4:6 |
| Zwycięzca | 5. | 15 października 2000 | Wiedeń | Twarda (hala) | Tommy Haas
|
6:4, 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 6. | 26 listopada 2000 | Brighton | Twarda (hala) | Dominik Hrbatý
|
6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 7. | 18 lutego 2001 | Kopenhaga | Twarda (hala) | Andreas Vinciguerra
|
6:3, 6:4 |
| Finalista | 12. | 17 czerwca 2001 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Lleyton Hewitt
|
6:7(3), 6:7(3) |
| Zwycięzca | 8. | 28 października 2001 | Bazylea | Dywanowa (hala) | Roger Federer
|
6:3, 6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 9. | 6 stycznia 2002 | Adelaide | Twarda | Mark Philippoussis
|
6:4, 6:7(6), 6:3 |
| Finalista | 13. | 24 lutego 2002 | Rotterdam | Twarda (hala) | Nicolas Escudé
|
6:3, 6:7(7), 4:6 |
| Finalista | 14. | 17 marca 2002 | Indian Wells | Twarda | Lleyton Hewitt
|
1:6, 2:6 |
| Finalista | 15. | 16 czerwca 2002 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Lleyton Hewitt
|
6:4, 1:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 10. | 3 sierpnia 2003 | Waszyngton | Twarda |  Fernando González
|
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 11. | 2 listopada 2003 | Paryż | Twarda (hala) |  Andrei Pavel
|
6:2, 7:6(6), 7:6(2) |
| Finalista | 16. | 21 marca 2004 | Indian Wells | Twarda | Roger Federer
|
3:6, 3:6 |
| Finalista | 17. | 8 października 2006 | Tokio | Twarda | Roger Federer
|
3:6, 3:6 |
Gra podwójna (4–2) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 28 lipca 1996 | Atlanta | Twarda |  Neil Broad
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
4:6, 4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 5 października 1997 | Bazylea | Dywanowa (hala) | Marc Rosset
|
Karsten Braasch Jim Grabb
|
7:6, 6:7, 7:6 |
| Zwycięzca | 2. | 28 lutego 1999 | Londyn | Dywanowa (hala) | Greg Rusedski
|
 Byron Black Wayne Ferreira
|
6:3, 7:6(6) |
| Zwycięzca | 3. | 25 kwietnia 1999 | Monte Carlo | Ceglana | Olivier Delaître
|
 Jiří Novák David Rikl
|
6:2, 6:3 |
| Finalista | 2. | 20 lutego 2000 | Rotterdam | Twarda (hala) | Jewgienij Kafielnikow
|
David Adams John-Laffnie de Jager
|
7:5, 2:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 4. | 25 kwietnia 2004 | Monte Carlo | Ceglana |  Nenad Zimonjić
|
 Gastón Etlis Martín Rodríguez
|
7:5, 6:2 |
Przypisy edytuj
- ↑ Marcin Motyka: To oni tworzyli historię. Poczet mistrzów i medalistów igrzysk olimpijskich w tenisie. sportowefakty.wp.pl, 3 sierpnia 2016. [dostęp 2017-04-07]. (pol.).
- ↑ Łukasz Roszak: Henman komentatorem telewizyjnym. sportowefakty.wp.pl, 12 kwietnia 2008. [dostęp 2017-04-07]. (pol.).
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-20] (ang.).
- Profil na stronie Sports-Reference. sports-reference.com. [dostęp 2016-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 listopada 2012)]. (ang.).