Kamienice przy ul. Kuśnierskiej 10, 12, 12a i 12b w Szczecinie

Kamienice przy ul. Kuśnierskiej 10, 12, 12a i 12b – zespół czterech kamienic, zlokalizowanych na ulicy Kuśnierskiej, na terenie szczecińskiego osiedla Stare Miasto, w dzielnicy Śródmieście. Są to jedyne zachowane budynki mieszkalne z przedwojennej zabudowy ulicy Kuśnierskiej (oprócz budynku przy ul. Grodzkiej 50), a także jedne z niewielu szczecińskich kamienic staromiejskich odbudowanych po zniszczeniach II wojny światowej.

Kamienice przy ul. Kuśnierskiej 10, 12, 12a i 12b
Ilustracja
Kamienice Kuśnierska 10-12b, w tle widoczna też kamienica Grodzka 50
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miejscowość

Szczecin

Adres

ul. Kuśnierska 10, 12, 12a i 12b

Typ budynku

kamienice

Styl architektoniczny

klasycyzm, barok

Kondygnacje

3–4

Zniszczono

II wojna światowa

Odbudowano

lata 70.–80. XX wieku

Plan budynku
Plan budynku
Położenie na mapie Starego Miasta w Szczecinie
Mapa konturowa Starego Miasta w Szczecinie, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kuśnierska 10, 12, 12a, 12b”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Kuśnierska 10, 12, 12a, 12b”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kuśnierska 10, 12, 12a, 12b”
Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kuśnierska 10, 12, 12a, 12b”
Ziemia53°25′33,2″N 14°33′33,8″E/53,425889 14,559389

Powojenna odbudowa kamienic została przeprowadzona w latach 70. i 80. XX wieku[1] z przy wsparciu Społecznego Funduszu Odbudowy Stolicy. Na pamiątkę tego przedsięwzięcia umieszczono na kamienicy nr 12 tablicę z napisem „Zabytkowe kamienice odbudowane dzięki pomocy finansowej S.F.O.S.”.

Opis edytuj

Kuśnierska 10 edytuj

Dwupiętrowa, trzyosiowa kamienica z użytkowym poddaszem. Parter mieszczący wejście do budynku i lokal usługowy ozdobiono boniowaniem. Okna pierwszego i drugiego piętra obramowano listwami, a przestrzeń podokienną zaakcentowano konsolami. Drugie piętro i dach rozdzielono gzymsem koronującym. W trakcie powojennej odbudowy kamienica została odbudowana ze zmianami. Zmniejszono otwory okienne parteru adaptując dawne pomieszczenia sklepu do innych celów, uproszczono zdobienia okien, zmieniono kształt lukarn poddasza.

Kuśnierska 12 edytuj

Dwupiętrowa, czteroosiowa kamienica z barokowym ozdobnym szczytem kryjącym poddasze, wzniesiona w drugiej połowie XIV wieku[2]. Kondygnacje zróżnicowano poziomymi gzymsami, a okna podkreślono listwami. W szczycie wieńczącym budynek umieszczono dwa okna doświetlające pomieszczenia poddasza. Po II wojnie światowej zmieniono układ otworów okiennych i drzwiowych na parterze. 14 sierpnia 1991 r. budynek został wpisany do rejestru zabytków[3].

Kuśnierska 12a edytuj

Kamienica wzniesiona jako dwupiętrowa, trzyosiowa. Poszczególne piętra rozgraniczono gzymsami, a okna parteru i wyższych pięter obramowano listwami. Na parterze zlokalizowano lokal usługowy. W latach powojennych budynek obniżono, kryjąc drugie piętro w spadzistym dachu. Na parterze przebito nowe otwory okienne i drzwiowe.

Kuśnierska 12b edytuj

Kamienica zbudowana jako narożna, jednopiętrowa z poddaszem. Elewację od strony ulicy Kuśnierskiej zaprojektowano jako pięcioosiową, a od strony ulicy Grodzkiej jako dwuosiową. Skromny detal architektoniczny obejmował ozdobny portal drzwi od strony Kuśnierskiej, listwy obramowujące okna i gzyms koronujący. W ramach odbudowy kamienicę skrócono z pięciu osi do trzech, a od strony ulicy Grodzkiej wykonano nową czteroosiową elewację ze zdobieniami nawiązującymi do tych z fasady zwróconej ku ulicy Kuśnierskiej.

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. Ulica Kuśnierska – Encyklopedia Pomorza Zachodniego - pomeranica.pl [online], www.pomeranica.pl [dostęp 2020-10-16].
  2. dom, Szczecin - Zabytek.pl [online], zabytek.pl [dostęp 2020-10-17] (pol.).
  3. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 122 [dostęp 2018-08-02].

Linki zewnętrzne edytuj