Wikipedia

Karol Matzenauer

oficer Wojska Polskiego

Karol Józef Matzenauer (ur. 26 września 1889 w Bochni, zm. 30 września 1960) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Karol Matzenauer
Ilustracja
ppłk Karol Matzenauer (przed 1934)
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

26 września 1889
Bochnia

Data śmierci

30 września 1960

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Strzelców Podhalańskich
64 Grudziądzki Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu
zastępca dowódcy pułku
komendant miasta

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Grobowiec rodziny Karola Matzenauera

Życiorys edytuj

Urodził się 26 września 1889 w Bochni[1][2]. Był synem Antoniego i Bronisławy z dom Ochocińskiej[1][3].

W 1908 ukończył C. K. Gimnazjum II w Tarnowie[4]. Jako żołnierz C. K. Armii u schyłku I wojny światowej działał w konspiracyjnej organizacji „Wolność”.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego dekretem z 3 kwietnia 1919 z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1917[5]. Otrzymał przydział z dniem 1 listopada 1918 do 20 pułku piechoty[6]. Wkrótce, 13 grudnia 1918 I batalion pod jego dowództwem w stopniu porucznika[7][8] udał się na front w trakcie wojny polsko-ukraińskiej. Pierwsze starcie miało miejsce nieopodal wsi Krościenko nad Strwiążem, potem pod Laszkami Murowanymi. W stopniu kapitana walczył w szeregach 2 pułku strzelców podhalańskich na wojnie polsko-bolszewickiej (m.in. w wyprawie kijowskiej i dowodził 2 psp w bitwie o Chyrów[9]), za co otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari[10].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 498. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 2 pułk strzelców podhalańskich w Sanoku[11]. W 1923 był dowódcą I batalionu w tym pułku[12][13]. W lutym 1924, jako oficer nadetatowy sanockiej jednostki, został zatwierdzony na stanowisku dowódcy Batalionu Szkolnego Piechoty Nr 10 w Cieszynie[14][15]. 26 stycznia 1928 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 60. lokatą w korpusie oficerów piechoty[16]. 26 kwietnia 1928 roku został przeniesiony z 8 pułku piechoty Legionów w Lublinie do 64 pułku piechoty w Grudziądzu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[17][18][19]. W 1930 został mianowany na stanowisko komendanta miasta Toruń i sprawował je do 1939[20][21].

Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej 1939 został wzięty do niewoli niemieckiej podczas wycofywania się na wschód. Następnie został przetransportowany z obozu jenieckiego do Grodziska, gdzie stacjonowała 8 Armia III Rzeszy, po czym został przewieziony do Warszawy i zwolniony wraz z ppłk. dypl. Bronisławem Szostakiem z poleceniem przekazania władzom polskim informacji o bezcelowości dalszej obrony stolicy

Był dwukrotnie żonaty - pierwsza żona, Stefania z domu Łaguna (1893–1920), zmarła w kilka tygodni po ślubie, który zawarli 30 grudnia 1919 w kościele Wszystkich Świętych w Warszawie[1]. Jako wdowiec 30 listopada 1922 w Posadzie Olchowskiej pod Sanokiem poślubił Marię Verę Peterek, córką inż. Franciszka Peterka[22][1]. Zmarł 30 września 1960. Wraz z żoną Marią (1895–1978) został pochowany na cmentarzu w Jaworzu[23] w grobowcu jej rodziców.

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Księga małżeństw (1912–1924). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 141 (poz. 85).
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 11, 819.
  3. ↑ Karol Józef Matzenaue. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-05-29].
  4. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum II. w Tarnowie za rok szkolny 1907/08. Tarnów: Fundusz Naukowy, 1908, s. 106.
  5. ↑ 1302. Dekret. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 41, s. 990, 12 kwietnia 1919. 
  6. ↑ 1334. Rozkaz. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 41, s. 1001, 12 kwietnia 1919. 
  7. ↑ Borys Łapiszczak: Sanocki „Sokół” i 2 Pułk Strzelców Podhalańskich na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. V. Sanok: Poligrafia, 2003, s. 48. ISBN 83-918650-0-2.
  8. ↑ Borys Łapiszczak: Sanok i Województwo Podkarpackie na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. VII. Sanok: Poligrafia, 2004, s. 26. ISBN 83-915388-4-2.
  9. ↑ Słynne gimnazjum w Chyrowie. kworum.com.pl. [dostęp 2014-11-26].
  10. ↑ Ludwik Migdał: Zarys historji wojennej 2-go Pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 32, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  11. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 35.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 404, 379.
  13. ↑ Franciszek Groński. 22 Dywizja Piechoty Górskiej. 2 Pułk Strzelców Podhalańskich – Sanok. „Przemyskie Zapiski Historyczne”. R. XIV-XV, s. 261, 2003-2005. ISSN 0860-0317. 
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 8 lutego 1924 roku, s. 53.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 328, 347, 1378.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 19.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 140.
  18. ↑ Jerzy Giza. Losy członków organizacji „Wolność” w Wojsku Polskim – r. 1928. „Almanach Sądecki”. Nr 4 (41), s. 39, 42, 2002. Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana”. Oddział w Nowym Sączu. 
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 78, 168.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 22, 505.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 819.
  22. ↑ Indeks do Ksiąg Zaślubionych Parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku od roku 1911. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 132 (Tom J, poz. 85).
  23. ↑ Jaworze. Cmentarz katolicki – hrabiowska ćwiartka cmentarna. polskaniezwykla.pl. [dostęp 2014-11-26].
  24. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 1, 19 marca 1936. 

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karol_Matzenauer&oldid=71862747”