Karolina Wigura
Karolina Jadwiga Wigura-Kuisz (ur. 1 października 1980 w Warszawie[potrzebny przypis]) – polska socjolożka, historyczka idei, publicystka, pisze m.in. dla działu politycznego w Kulturze Liberalnej, wykładowczyni Wydziału Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego.
 Karolina Wigura stoi przy Hali BHP Stoczni Gdańskiej podczas Święta Wolności i Praw Obywatelskich, Gdańsk 2023 | |
| Pełne imię i nazwisko |
Karolina Jadwiga Wigura-Kuisz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 października 1980 |
| Zawód, zajęcie |
socjolog, dziennikarka, publicystka |
| Narodowość | |
| Tytuł naukowy |
doktor habilitowana nauk społecznych |
| Alma Mater | |
| Stanowisko | |
| Pracodawca | |
Życiorys edytuj
Kariera naukowa edytuj
Ukończyła studia magisterskie w ramach Kolegium MISH UW w Instytucie Socjologii (2003) i Instytucie Nauk Politycznych (2005)[1]. Prace nad doktoratem prowadziła w ramach studiów doktoranckich w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz na Wydziale Filozofii i Teologii Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana w Monachium[2]. Doktorat w zakresie nauk społecznych uzyskała w 2009 na podstawie pracy pt. „Deklaracje przebaczenia i skruchy w polityce na przykładach z historii Polski, Niemiec i Ukrainy w latach 1945–2006. Teorie i praktyka”, której promotorem był Paweł Śpiewak, zaś recenzentami Stanisław Filipowicz i Robert Piłat[3]. W 2020 uzyskała na UW habilitację w dziedzinie nauk społecznych[4]. Pracuje jako adiunkt na Wydziale Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego (wcześniej Instytucie Socjologii), w Zakładzie Historii Myśli Społecznej[5], jest także członkinią Międzyzakładowej Pracowni Pamięci Społecznej w Instytucie Socjologii UW[potrzebny przypis].
Jej zainteresowania naukowe obejmują filozofię polityki – zwłaszcza Hannah Arendt, Paula Ricoeura i Karla Jaspersa; socjologię i etykę pamięci, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień sprawiedliwości okresu przejściowego, rozliczenia, winy, pojednania i przebaczenia w polityce – tematyce tej poświęcona jest wydana przez nią w 2011 r. książka „Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki”[6]; zajmuje się również historią emocji oraz emocjami i namiętnościami w polityce.
Jej książka „Wina narodów” otrzymała w 2012 nagrodę im. ks. Józefa Tischnera[7], a w rok później była nominowana do nagrody im. Jerzego Turowicza[8]. Jest laureatką Stypendium im. Bronisława Geremka w Instytucie Nauk o Człowieku w Wiedniu (2012), stypendystką Programu Studiów Polskich w St. Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim (2016) i Robert Bosch Academy w ramach programu Richard von Weizsäcker Fellowship (2021)[9]. Odbyła także pobyt naukowy w Central European University w Budapeszcie (2015). Jest laureatką konkursów grantowych Narodowego Centrum Nauki: „Preludium” i „Sonaty”. W 2020 była nominowana do Nagrody im. Tadeusza Kotarbińskiego[4].
W latach 2016-2018 wraz z Jarosławem Kuiszem pełniła w St. Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim funkcję współdyrektorki programu polskiego, zatytułowanego „Knowledge Bridges: Poland and the United Kingdom”.
Działalność dziennikarska edytuj
Pracowała jako dziennikarz w Drugim Programie Polskiego Radia w latach 2003–2006, a następnie do 2009 w tygodniku „Europa”, dodatku do gazety „Dziennik. Polska Europa Świat”. Za opublikowaną w „Europie” rozmowę z Jürgenem Habermasem Europę ogarnia śmiertelny bezwład otrzymała nagrodę Grand Press za najlepszy wywiad (2008).
Należy do współzałożycieli tygodnika internetowego „Kultura Liberalna”, gdzie prowadzi dział polityczny, a także zajmujące się badaniem radykalizacji polskiej debaty publicznej Obserwatorium Debaty Publicznej.
Publikowała w „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Etyce”, „Przeglądzie Politycznym”, „Pryncypiach”, „Tygodniku Powszechnym”, „Znaku”[10]. W 2015 przygotowywała, wraz z o. Maciejem Ziębą i Markiem Zającem, program o tematyce kulturalno-politycznej w TVP Kultura „To nie tak”[11]. Komentuje politykę polską i zagraniczną.
Wraz z Katarzyną Kasią prowadzi podcast Widok z K2[12].
Działalność publiczna edytuj
W latach 2012–2016 była członkinią Zarządu Fundacji im. Stefana Batorego, od 2010 jest członkinią Rady Programowej Kongresu Kobiet[13], w latach 2014–2016 członkini Rady Programowej EFNI. W 2013 była stypendystką programu dla liderów Marshall Memorial Fellowship, organizowanego przez German Marshall Fund.
Zasiada w kapitule nagrody im. ks. Tischnera[14].
Życie prywatne edytuj
Żona Jarosława Kuisza[15].
Publikacje edytuj
- Wina narodów: przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar – Gdańsk: Muzeum II Wojny Światowej, 2011.
- (redakcja) Krzysztof Michalski, Eseje o Bogu i śmierci, opieka red. Karolina Wigura, Warszawa: Kurhaus Publishing Kurhaus Media, 2014.
- Wynalazek nowoczesnego serca. Filozoficzne źródła współczesnego myślenia o emocjach, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2019.
Przypisy edytuj
- ↑ Pojęcie przebaczenia w polityce [online], Prace – Katalog – Uniwersytet Warszawski – APD, 2005 [dostęp 2021-11-23].
- ↑ Pracownicy Instytutu. is.uw.edu.pl. [dostęp 2012-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-25)].
- ↑ Deklaracje przebaczenia i skruchy w polityce na przykładach z historii Polski, Niemiec i Ukrainy w latach 1945-2006. Teorie i praktyka w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2019-01-04].
- ↑ a b Wigura-Kuisz Karolina [online], Wydział Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego [dostęp 2021-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-23].
- ↑ Dr Karolina Jadwiga Wigura-Kuisz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2019-01-04].
- ↑ Książka Karoliny Wigury „Wina narodów. Przebaczanie jako strategia prowadzenia polityki” [online] [dostęp 2016-11-03].
- ↑ Nagroda Tischnera – Karolina Wigura [online], nagrodatischnera.pl [dostęp 2016-11-03].
- ↑ Karolina Wigura nominowana do Nagrody Jerzego Turowicza [online], Kultura Liberalna, 26 listopada 2013 [dostęp 2016-11-03].
- ↑ Karolina Wigura | Robert Bosch Academy [online], robertboschacademy.de [dostęp 2024-04-23] (ang.).
- ↑ Feminizm. pfl.uw.edu.pl. [dostęp 2012-03-26].
- ↑ Karolina Wigura i o. Maciej Zięba w nowym programie TVP Kultura „To nie tak” [online] [dostęp 2016-11-03].
- ↑ [Widok z K2 Q&A z Wigurą i Kasią]. kulturaliberalna.pl. [dostęp 2023-02-02].
- ↑ Kongres Kobiet o reformie emerytalnej. KongresKobiet.pl. [dostęp 2012-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-05)].
- ↑ z, Kapituła [online], Nagroda Tischnera [dostęp 2022-06-13] (pol.).
- ↑ Drugie śniadanie mistrzów 05.01.2019. tvn24.pl. [dostęp 2023-02-02].