Kemy Rymańskie
Kemy Rymańskie (PLH320012) – obszar mający znaczenie dla Wspólnoty w północno-zachodniej Polsce, o powierzchni 2644,8 ha[1], w całości w woj. zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, na Pobrzeżu Szczecińskim.
kod: PLH320012
| |
 Ujęcie na zalesioną Dębową Górę | |
| obszar mający znaczenie dla Wspólnoty | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
2008 |
| Powierzchnia |
2644,84 ha |
Położenie na mapie powiatu kołobrzeskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
 53°59′N 15°35′E/53,983333 15,583333
| |
Obszar ochrony został utworzony w 2008 roku przez Komisję Europejską[2].
Położenie edytuj
| Klasy siedlisk | Pokrycie w % |
|---|---|
| Lasy liściaste | 46% |
| Siedliska łąkowe i zaroślowe (ogólnie) | 16% |
| Siedliska rolnicze (ogólnie) | 14% |
| Lasy mieszane | 14% |
| Lasy iglaste | 7% |
| Wody śródlądowe (stojące i płynące) | 3% |
| Razem (Σ) | 100% |
Zawiera tereny wschodniej części Równiny Gryfickiej. Największa część obszaru Kemy Rymańskie znajduje się w środkowej części gminy Rymań. Wschodni fragment obszaru leży w południowo-wschodnim krańcu gminy Siemyśl oraz w zachodnim krańcu gminy Gościno.
Obszar ochrony jest spójny, przy małym zwężeniu w części środkowej. Rozciąga się na długości ok. 13,5 km z południowego zachodu na północny wschód[4]. Najszersza część ma ok. 3 km[5].
Granice Kemów Rymańskich obejmują tereny leśne od linii Starnin-Płonino w kierunku wschodnim, obszar na północ od wsi Rymań, na południe od wsi Rębice. Zwężenie przy miejscowościach Strzebielewo i Dębica. Tereny na południe od Jeziora Dębnickiego, następnie lasy po Dargocice wokół jeziora Kamienica do drogi Trzynik-Kamica[6].
Według danych z 2008 roku 80% gruntów obszaru stanowi własność Skarbu Państwa, a 20% stanowią obszary prywatne[3].
Obszar zabudowany stanowią północne części wsi: Leszczyn i Dębica, osady: Lędowa, Małobór, Gołkowo.
Obszar ten charakteryzuje się bardzo zróżnicowanym ukształtowaniem terenu. Typowe dla tych okolic są wyraźnie zaznaczające się w krajobrazie wzniesienia kemowe, które mają do 35 m wysokości (względnej)[3]. Ok. 1,3 km na północ od Rymania znajduje się najwyższe nienazwane wzniesienie tego obszaru o wysokości 85,6 m n.p.m.[6] Ok. 1 km na północny zachód o niego znajduje się Kobyla Góra (82,6 m n.p.m.).
Inne nazwane wzniesienia: Dębowa Góra (78 m n.p.m.), Łysica (76,5 m n.p.m.), Raciborskie Góry (74,8 m n.p.m.), Niedźwiedzianka (75,2 m n.p.m.).
Przyroda edytuj
Kemy Rymańskie stanowią kompleks leśno-łąkowy, który łączy dwa rzeczne korytarze ekologiczne doliny Mołstowej oraz korytarz Dębosznicy i Błotnicy. Wzniesienia kemowe pokrywają lasy, głównie kwaśne dąbrowy (z dużą powierzchnią starodrzewi) z masowo występującą borówką czarną, orlicą pospolitą i trzcinnikiem leśnym. Wokół kemów sąsiednie obniżenia zajmują łąki, torfowiska mszarne i lasy bagienne. Za ich walory przyrodnicze uznaje się rozległe bagienne brzeziny i lasy brzozowo-sosnowe oraz lasy łęgowe, grądy, żyzne i kwaśne buczyny oraz kompleksy wilgotnych łąk i szuwarów. Na całym obszarze rozproszone są niewielkie, lecz dobrze zachowane mszary śródleśne, źródliska, murawy napiaskowe i świeże łąki[3].
| Nazwa siedliska | Pokrycie w % |
|---|---|
| Starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne ze zbiorowiskami z Nympheion, Potamion | 1,00% |
| Naturalne, dystroficzne zbiorniki wodne | 0,05% |
| Ciepłolubne, śródlądowe murawy napiaskowe (Koelerion glaucae) | 0,20% |
| Ziołorośla górskie (Adenostylion alliariae) i ziołorośla nadrzeczne (Convolvuletalia sepium) | 0,10% |
| Niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie (Arrhenatherion elatioris) | 0,60% |
| Torfowiska wysokie z roślinnością torfotwórczą (żywe) | 0,10% |
| Torfowiska przejściowe i trzęsawiska (przeważnie z roślinnością z Scheuchzerio-Caricetea) | 0,60% |
| Obniżenia na podłożu torfowym z roślinnością ze związku Rhynchosporion | 0,10% |
| Górskie i nizinne torfowiska zasadowe o charakterze młak, turzycowisk i mechowisk | 20,35% |
| Kwaśne buczyny (Luzulo-Fagenion) | 5,50% |
| Żyzne buczyny (Dentario glandulosae-Fagenion, Galio odorati-Fagenion) | 10,50% |
| Grąd subatlantycki (Stellario-Carpinetum) | 7,50% |
| Pomorski kwaśny las brzozowo-dębowy (Betulo-Quercetum) | 17,00% |
| Bory i lasy bagienne (Vaccinio uliginosi-Betuletum pubescentis, Vaccinio uliginosi-Pinetum, Pino) | 5,20% |
| Łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion) | 1,00% |
Nadzór nad obszarem sprawują: Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Szczecinie oraz Nadleśnictwo Gościno.
Przypisy edytuj
- ↑ Decyzja 2010/44/UE Komisji Europejskiej z dnia 22 grudnia 2009 r. (Dz. Urz. Unii Europejskiej L30/120 z dnia 2 lutego 2010) – dokument nr C(2009) 10422
- ↑ Decyzja 2008/25/WE Komisji Europejskiej z dnia 13 listopada 2007 r. (Dz. Urz. Unii Europejskiej L12/383 z dnia 15 stycznia 2008)
- ↑ a b c d e Standardowy formularz danych PLH320012 Kemy Rymańskie. Ministerstwo Środowiska RP, opracowanie 2002-12, aktualizacja 2008-11, druk 2009-11-27
- ↑ wyliczone w Geoportalu, od lasu pod Starninem do krańcu lasu pod Karkowem → względem mapy Techmexu
- ↑ wyliczone w Geoportalu, od lasu przy Rębicach do lasu pod Rymaniem → względem mapy Techmexu
- ↑ a b Arkusz 1/1. Mapa obszaru Kemy Rymańskie PLH320012 w skali 1:50 000. Ministerstwo Środowiska/Techmex, 2006-04-14.
Linki zewnętrzne edytuj
- Obszar Natura 2000 Kemy Rymańskie. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-04-07].
- Kemy Rymańskie. [w:] Polska.pl [on-line]. [dostęp 2012-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-12)].
- Kemy Rymańskie. [w:] Natura 2000 a turystyka [on-line]. Instytut na rzecz Ekorozwoju. [dostęp 2019-04-07].