Równina Gryficka

mezoregion Pobrzeża Szczecińskiego

Równina Gryficka (313.33) – mezoregion fizycznogeograficzny Pobrzeża Szczecińskiego, będący falistą wysoczyzną morenową na wschód od cieśniny Dziwny, na zachód od doliny rzeki Parsęty i na północ od pradoliny pomorskiej. Powierzchnia mezoregionu wynosi ok. 2100 km²[1].

Równina Gryficka
Ilustracja
Widok z Gryfic na południowy zachód
Mapa regionu
Prowincja

Nizina Środkowoeuropejska

Podprowincja

Pobrzeża Południowobałtyckie

Makroregion

Pobrzeże Szczecińskie

Mezoregion

Równina Gryficka

Powierzchnia
• ogółem


ok. 2100 km²

Zajmowane
jednostki
administracyjne

woj. zachodniopomorskie

Charakterystyka edytuj

Równina Gryficka obejmuje północno-wschodni obszar Pobrzeża Szczecińskiego, między cieśniną Dziwną a doliną Parsęty. Znajduje się na południe od Wybrzeża Trzebiatowskiego, na północ od Równiny Nowogardzkiej, na północny wschód od Równiny Goleniowskiej i na zachód od Równiny Białogardzkiej. Przez południowy kraniec Równiny Gryfickiej przebiega pradolina pomorska, zwężająca się koło miasta Płoty, a której dalszą zachodnią część zaliczono do Równiny Goleniowskiej[1].

Wzniesienia dochodzą do 40–50 m n.p.m., choć wzgórze kemowo-morenowe Bukowiec na zachód od Gryfic osiąga 75 m n.p.m.[1], Niedźwiedzianka – 75,2 m n.p.m., Łysica – 76,5 m n.p.m., Dębowa Góra – 78 m n.p.m., Kobyla Góra – 82,6 m n.p.m.

Piaszczyste podłoże pradoliny pomorskiej w południowej części mezoregionu porastają bory sosnowe[1]. Na pozostałym terenie równiny przeważają lasy bukowe i dębowo-bukowe[2]. Występujące na tym terenie żyzne gleby brunatnoziemne są wykorzystywane rolniczo – równinę zajmują przeważnie pola uprawne. Ok. 20% użytków rolnych zajmują łąki i pastwiska[1].

Występują tu gleby[2]:

Pod glinami morenowymi w podłożu czwartorzędowym, który ma tutaj stosunkowo niedużą miąższość, występują wapienie i margle jurajskie. Są one eksploatowane w południowo-zachodniej części Równiny Gryfickiej w Czarnogłowach[2][1].

Równinę w centralnej części przecina dolina dolnej Regi, a w części wschodniej doliny Błotnicy, Dębosznicy i Mołstowej. W części zachodniej największymi rzekami są Niemica i Wołczenica.

Największym jeziorem jest Ostrowo o powierzchni lustra wody 377,5 ha. Inne większe akweny: Jezioro Okonie, Jezioro Szczucze, Jezioro Rejowickie, Piaski, Kamienica, Jezioro Kołomąckie.

Największym miastami są Gryfice, Golczewo, Płoty. Inne większe miejscowości: Sławoborze, Brojce, Cerkwica, Świerzno, Troszyn, Gościno, Rymań.

Ochrona przyrody edytuj

We wschodniej części znajduje się obszar mający znaczenie dla Wspólnoty „Kemy Rymańskie” (PLH320012), natomiast przy północno-zachodnim krańcu obszar ptasi Natura 2000Bagna Rozwarowskie”. Przy wschodnim krańcu Równiny Gryfickiej dolina rzeczna Pokrzywnicy jest częścią obszaru mającego znaczenie dla Wspólnoty „Dorzecze Parsęty”.

Turystyka edytuj

Obszar predysponowany do turystyki pieszej (zachodnia część), rowerowej i konnej (centralna i wschodnia część) oraz spływów kajakowych. W powiecie gryfickim tworzona jest sieć zintegrowanych szlaków rowerowych pod nazwą „Gryfland”[3][4].

Szlaki turystyczne edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2001, s. 53. ISBN 83-01-13050-4.
  2. a b c Jan Wojnowski (red. nacz.): Wielka Encyklopedia PWN. T. 10. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN SA, 2002, s. 519. ISBN 83-01-13673-1. (T. 1-30 ISBN 83-01-13357-0).
  3. Heliński W, Leda M. (red.): Powiat Gryficki – Przewodnik Rowerowy, Publikacja Bezpłatna, ComGraph Szczecin.
  4. Na szlaku – Zachodniopomorskie: morze przygody

Linki zewnętrzne edytuj