Klara Ludwika Szczęsna
Klara Ludwika Szczęsna (ur. 18 lipca 1863 w Cieszkach, zm. 7 lutego 1916 w Krakowie) – zakonnica, współzałożycielka Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (sercanek) oraz błogosławiona Kościoła katolickiego.
| zakonnica | |
 Klara Ludwika Szczęsna (obraz anonimowego autora, ok. 1916) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 lipca 1863 |
| Data i miejsce śmierci |
7 lutego 1916 |
| Miejsce pochówku |
kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie, |
| Przełożona generalna Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego | |
| Okres sprawowania |
1894–1916 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja |
Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (sercanki) |
| Śluby zakonne |
2 lipca 1895 |
| Beatyfikacja |
27 września 2015 |
|---|---|
| Wspomnienie | |
| Szczególne miejsca kultu |
kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie (ul. Garncarska) |
Życiorys edytuj
Urodziła się w 1863 jako szóste z siedmiorga dzieci rodziców Antoniego i Franciszki z domu Skorupskiej, którzy utrzymywali się z pracy najemnej. 24 lipca tegoż roku została ochrzczona w pobliskiej parafii św. Andrzeja Apostoła w Lubowidzu, a rodzicami chrzestnymi byli Franciszek Szczęsny i Ewa Kowalska[1]. W dzieciństwie nie uczęszczała do żadnej szkoły, a w domu przyuczyła się do krawiectwa, którego nauczyła ją matka z myślą o jej przyszłości. Pomiędzy 1870 a 1873 rodzina Szczęsnych przeprowadziła się na małą kolonię Borczyny, gdzie 25 września 1875 zmarła jej matka. Prawdopodobnie śmierć matki była powodem skierowania się jej w stronę życia duchowego, gdyż właśnie w tym czasie, zaczęła się ona coraz bardziej modlić do Matki Bożej[1]. W cztery miesiące później, po śmierci żony Franciszki ojciec ponownie się ożenił, z bardzo młodą, osiemnastoletnią Antoniną Więckowską[2].
Z książeczki meldunkowej, wydanej w 1878 możemy się dowiedzieć, że Ludwika była średniego wzrostu, miała okrągłą twarz, niebieskie oczy oraz jasne włosy[1]. Nakłaniana przez ojca do zamążpójścia, mając 17 lat około 1880 uciekła z domu do pobliskiej Mławy, gdzie prawdopodobnie utrzymywała się pracując jako krawcowa. Nieznane są jednak bliżej szczegóły jej życia i pobytu w tym mieście. W sierpniu 1885 uczestniczyła w Zakroczymiu[3], w rekolekcjach prowadzonych dla dziewcząt przez kapucyna o. Honorata Koźmińskiego, późniejszego błogosławionego, założyciela wielu zgromadzeń zakonnych. Spotkanie to miało kluczowe znaczenie w jej decyzji wyboru życia zakonnego, bowiem zachęcona przez niego oświadczyła, że chce poświęcić się Bogu. Została skierowana do działającego w ukryciu Zgromadzenia Sług Jezusa, którego zadaniem była praca wśród służących. Siostra przełożona Eleonora Motylowska z tego zgromadzenia[3] wspominając, dzień w którym ją poznała zanotowała m.in.:
W tym czasie przyjechała na rekolekcje z Mławy biedna panienka, zajmująca się szyciem, Ludwika Szczęsna. Z całą prostotą oświadczyła pragnienie służenia Bogu, wszystkie fraszki światowe służące do próżności spaliła i okazała gotowość pojechania ze mną, nawet nie dopytując, gdzie ją zawiozę. Podobała mi się niezmiernie jej szczerość, męstwo w zerwaniu ze światem i oddanie się Bogu...[1]
8 grudnia 1886 Ludwika rozpoczęła nowicjat w Warszawie[1]. Po roku nowicjatu złożyła obietnicę wierności, a po następnych dwóch latach, 8 grudnia 1889 przyjęła pierwsze śluby zakonne, przyjmując imię zakonne Honorata[1]. Śluby te miały charakter prywatny, jako że Zgromadzenie Sług Jezusa było wspólnotą tercjarską, zorganizowaną na sposób życia zakonnego i nie posiadało w tym czasie zatwierdzenia ze strony Kościoła. Od października 1889 przełożeni Sług Jezusa powierzyli Ludwice obowiązki przełożonej w nowo otwartej placówce w Lublinie, gdzie prowadzono pracownię krawiecką i zakonspirowane apostolstwo wśród służących[1].
Gdy w 1893 ks. Józef Sebastian Pelczar poprosił o. Honorata o siostry do prowadzenia przytuliska dla służących w Krakowie przy ul. Mikołajskiej 11[3], skierował on tam s. Ludwikę Szczęsną oraz s. Faustynę Rostkowską. Rok później Ludwika z inspiracji ks. Józefa Sebastiana Pelczara za zgodą biskupa Albina Dunajewskiego[2] założyli nową rodzinę zakonną: Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, co nastąpiło 15 kwietnia 1894, a którego celem było uwielbienie Boga w Trójcy Świętej Jedynego w Tajemnicy Najświętszego Serca Jezusowego i szerzenie Królestwa Miłości Bożego Serca w życiu codziennym[2]. Pierwszą przełożoną została siostra Ludwika na okres trzech lat, przybierając imię zakonne Klara. 2 lipca 1895, po odbyciu rocznego nowicjatu, Klara Ludwika Szczęsna złożyła na ręce ks. Pelczara wieczyste śluby zakonne, będąc później pierwszą mistrzynią nowicjuszek[2]. W dniu jej profesji zakonnej został poświęcony kamień węgielny pod budowę nowego domu przy ul. Garncarskiej na parceli ofiarowanej Zgromadzeniu przez księżną Wandę Jabłonowską[3]. Osiem dni później również cztery inne siostry złożyły śluby roczne. 28 grudnia 1907 s. Klarę wybrano jednogłośnie na przełożoną generalną[3]. 19 marca 1912 nastąpiło ostateczne zatwierdzenie Zgromadzenia przez Stolicę Apostolską. Na drugiej kapitule 27 grudnia 1913 wybrano ją ponownie na przełożoną generalną. Zgromadzenie rozwijało się wówczas prężnie i podejmowało coraz to nowe rodzaje prac. Do początkowej opieki nad służącymi, robotnicami i chorymi przebywającymi w domach, doszła praca w szpitalach, prowadzenie ochronek i szkół, kursów kroju i szycia oraz katechizacja w tych wsiach, do których nie mogli dotrzeć kapłani. Przełożoną Zgromadzenia była przez 22 lata. Zmarła 7 lutego 1916 o godz. 12 w wyniku choroby nowotworowej płuc[1]. Została pochowana początkowo na cmentarzu Rakowickim[3], po czym jej doczesne szczątki zostały przeniesione 23 stycznia 1995 do sarkofagu w bocznej kaplicy zakonnego kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa sióstr sercanek w Krakowie[2].
Tablica przodków edytuj
| Tablica rodowodowa[4][5] | ||||
| Dziadkowie | Piotr Szcześniak (~1770–?) Teresa Pniewska (~1770–?) |
Wawrzyniec Skorupski (~1790–?) Antonina Mach (~1800–?) | ||
| Rodzice | Antoni Szczęsny (28.07.1829–~1902) Franciszka Skorupska (24.02.1827–25.09.1875) | |||
| Bł. Ludwika Klara Szczęsna SSCJ (18.07.1863–7.02.1916) | ||||
Beatyfikacja edytuj
25 marca 1994 w archidiecezji krakowskiej kard. Franciszek Macharski rozpoczął w Krakowie jej proces beatyfikacyjny[6]. Odtąd przysługiwał jej tytuł Służebnicy Bożej. 15 kwietnia 1996 nastąpiło uroczyste zamknięcie diecezjalnej części tego procesu, po czym akta zostały przesłane do watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych[2]. 13 grudnia 1996 wydano dekret o ważności procesu diecezjalnego[7]. w 2002 złożono tzw. Positio wymagane w dalszej procedurze beatyfikacyjnej[7].
Postulatorką w procesie rzymskim mianowano s. Olgę Ewę Podsadnią SSCJ[7]. 20 grudnia 2012 papież Benedykt XVI podpisał dekret dotyczący heroiczności jej cnót[8]. Od tej chwili przysługiwał jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej. Następnie 19 maja 2015 Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych uznała cud za jej przyczyną, jakim było wybudzenie ze śpiączki ciężko rannego w głowę w wypadku samochodowym w 2001 jedenastoletniego Michała[6]. Papież Franciszek 5 czerwca 2015 aprobował decyzję Kongregacji o tym cudzie[2].
Uroczysta beatyfikacja s. Klary Ludwiki Szczęsnej SSCJ miała miejsce 27 września 2015 w sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie, a aktu tego w imieniu papieża Franciszka dokonał prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Angelo Amato[9]. Obraz beatyfikacyjny namalował w 2015 artysta Maciej Sancewicz.
Jej wspomnienie liturgiczne zostało wyznaczone na dzień 7 lutego (dies natalis)[10].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Życiorys bł. Matki Klary Szczęsnej [online], sercanki.org.pl [zarchiwizowane z adresu 2017-01-21].
- ↑ a b c d e f g Olga Ewa Podsadnia, Czcigodna Służebnica Boża Matka Klara Ludwika Szczęsna (1863–1916) [online], sercanki.org.pl [zarchiwizowane z adresu 2017-01-20].
- ↑ a b c d e f Olga Ewa Podsadnia, Służebnica Boża Matka Klara Ludwika Szczęsna (1863–1916) w 140 rocznicę urodzin [online], sercanki.org.pl [zarchiwizowane z adresu 2015-12-22].
- ↑ Marek Jerzy Minakowski, Ludwika Klara Szczęsna (ID: psb.33382.1), [w:] Wielka genealogia Minakowskiego [online], sejm-wielki.pl [zarchiwizowane z adresu 2021-07-25].
- ↑ Król 2002 ↓, s. 162.
- ↑ a b Wojciech Świątkiewicz, Bł. Klara Ludwika Szczęsna, „Idziemy”, Nr 39 (522), 27 września 2015.
- ↑ a b c ~1916~ LUDWIKA SZCZĘSNA (KLARA) [online], newsaints.faithweb.com [dostęp 2023-04-14] (ang.).
- ↑ 24 dekrety w sprawie nowych świętych i błogosławionych, ekai.pl [zarchiwizowane 2015-12-22].
- ↑ Beatyfikacja Klary Szczęsnej [online], ekai.pl [zarchiwizowane z adresu 2015-09-28].
- ↑ Blessed Klara Szczesna [online], catholicsaints.info [zarchiwizowane z adresu 2022-10-13] (ang.).
Bibliografia edytuj
- Lech Król, Życie i sylwetka duchowa m. Klary Szczęsnej (1863-1916). (PDF), „Studia Włocławskie”, Nr 5, Włocławek: Włocławskie Wydawnictwo Diecezjalne, 2002, s. 161–178, ISSN 1506-5316 [zarchiwizowane z adresu 2023-06-08].
Linki zewnętrzne edytuj
- Litania do bł. Klary Szczęsnej (materiały związane z błogosławioną), [w:] Strona Zgromadzenia Sióstr Sercanek [online], sercanki.org.pl [zarchiwizowane z adresu 2017-01-21].
- Kazimierz Panuś, Ludwika (w zakonie Klara) Szczęsna, [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny [online], ipsb.nina.gov.pl [zarchiwizowane z adresu 2023-04-14].