Klops
Klops – potrawa z zapiekanej masy mięsa mielonego z dodatkami (tarta bułka i cebula, jajka, przyprawy), do obróbki termicznej i do konsumpcji formowana w postaci walca[1].
W kuchni polskiej zależnie od sposobu wykonania dzieli się na klopsy pieczone lub nadziewane.
W kuchni polskiej edytuj
Istnieją różne odmiany klopsów, wykonane np. z mielonego mięsa ryb, drobiu lub masy jajeczno-mącznej (tzw. klopsy bez jaj), klopsy królewskie oraz klopsiki dietetyczne[2].
Często jest to uformowana w kulisty kształt masa mielonego mięsa z dodatkiem innych składników, takich jak cebula, bułka lub bułka tarta, jajko oraz przyprawy (sól, ziele angielskie, pieprz, cynamon lub czosnek do smaku itp.).
Dużym klopsem o wydłużonym kształcie jest pieczeń rzymska, krojona w plastry i podawana na gorąco lub na zimno[3]. Nazwą tą określa się pieczony z mięsa walec długości ok. 30 cm i szerokości 8-10 cm, wykańczany przez obtaczanie w bułce tartej, niekiedy nadziewany (zazwyczaj jajami na twardo)[4].
Nazwę klopsików zasadniczo odnosi się do kulek uformowanego mięsa, wkładanych do płaskiego rondla i układanych obok siebie, do których należy wlać 1/4 l wody z przyprawami, przykryć i dusić powoli ok. 20 minut. Klopsy mogą być również gotowane (także na parze) albo też smażone jako tzw. krakowskie sznycle
W innych tradycjach kulinarnych edytuj
- lihapullat – klopsiki w kuchni fińskiej, wykonane z mielonej wołowiny lub z mieszanki wołowiny i wieprzowiny, a nawet z mięsa renifera; przyprawione białym pieprzem i solą. Tradycyjnie podawane z sosem, ziemniakami, borówkami, ogórkiem kiszonym;
- köttbullar – tradycyjne klopsiki kuchni szwedzkiej;
- klops po królewiecku - danie kuchni pruskiej, wykonane zazwyczaj z drobno mielonej cielęciny, podawane z białym sosem z kaparami[5].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Maciej E. Halbański: Leksykon sztuki kulinarnej. Warszawa: Wydawnictwo „Watra”, 1987, s. 136.
- ↑ Robert Strybel: Polish Holiday Cookery, s. 137
- ↑ «Pieczeń» w M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego. Warszawa: Wydawnictwo M. Arcta, 1916.
- ↑ K. Flis, A. Procner: Technologia gastronomiczna z towaroznawstwem, dz. cyt.
- ↑ Peter Peter, Kulturgeschichte der deutschen Küche, München 2008, ISBN 978-3-406-57224-1, OCLC 239350776 [dostęp 2022-02-20].
Bibliografia edytuj
- Krystyna Flis, Aleksandra Procner: Technologia gastronomiczna z towaroznawstwem. Cz. 2. Warszawa: WSiP, 2009 (wyd. 18), s. 264