Kościół św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Czernikowie

Kościół pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Czernikowie – kościół filialny parafii rzymskokatolickiej pw. Matki Bożej Królowej Polski w Golenicach.

Kościół św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Czernikowie
A-569 z dnia 27.07.1956
kościół filialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Czerników

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

pw. Matki Bożej Królowej Polski w Golenicach

Wezwanie

św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Położenie na mapie gminy Myślibórz
Mapa konturowa gminy Myślibórz, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Czernikowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Czernikowie”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Czernikowie”
Położenie na mapie powiatu myśliborskiego
Mapa konturowa powiatu myśliborskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Czernikowie”
Ziemia52°55′22,2″N 14°45′30,0″E/52,922833 14,758333
Herby właścicieli majątku Czerników w XIX w., z rodów von Wedel (z lewej) i von Cranach (z prawej)
Zrujnowana dzwonnica przy kościele

Opis edytuj

Budowla orientowana zbudowana na rzucie prostokąta o wymiarach 16,70 × 9 m, murowana z ciosów granitowych, bez chóru i wieży zachodniej. Grubość murów w ścianach szczytowych 1,54 m, w ścianach bocznych 1,10 m[1]. Charakterystyczne dla stylu romańskiego wąskie okna zamknięte są półpełnym łukiem. W ścianie południowej znajduje się ślad zamurowanego ostrołukowego, ceglanego portalu o ościeżach schodkowanych. Pod wschodnią częścią budowli znajduje się niedostępna krypta, o istnieniu której świadczą jedynie odpowietrzniki w dolnych partiach bocznych ścian. Wschodni szczyt rozczłonkowany został trzema prostokątnymi blendami. Salowe wnętrze nakryte jest drewnianym pułapem.

Przy kościele zniszczona dębowa dzwonnica, której konstrukcja świadczy o wysokim kunszcie stawiających ją cieśli. W zachodnim szczycie kościoła znajdują się rzeźbione w piaskowcu herby właścicieli majątku w XIX w., z rodów von Wedel i von Cranach.

Wewnątrz kościoła w ścianie wschodniej znajduje się prostokątna nisza z drzwiczkami, spełniająca pierwotnie rolę tabernakulum. Wyposażenie stanowi m.in. ambona z 1598 r.[2]

Historia edytuj

Zbudowany w 2 połowie XIII w., na co wskazują starannie opracowane kwadry granitowe, ich regularny układ w poziomych warstwach oraz ostrołukowa forma portalu południowego[1]. W 1 połowie XVII w. został spalony i wkrótce odbudowany, ale bez wieży. W 1828 r. wzniesiono obok kościoła wolno stojącą więżę i odbudowano kruchtę. Pod koniec XIX w. przebudowano portal oraz szczyt zachodni kościoła, z wyjątkiem których, kościół zachował swój romański charakter.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Zygmunt Świechowski: Architektura granitowa Pomorza Zachodniego w XIII wieku. Poznań: Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 1950, s. 73.
  2. Czesław Piskorski: Województwo Szczecińskie. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1966, s. 196.