Wikipedia

Komisja Ursuli von der Leyen

Komisja Ursuli von der Leyen – Komisja Europejska, której pięcioletnia kadencja rozpoczęła się 1 grudnia 2019[1][2].

Komisja Ursuli von der Leyen
 Unia Europejska
Ilustracja
Członkowie komisji w 2021
Premier

Ursula von der Leyen

Partie

     

EPP (10)

     

S&D (9)

     

RE (6)

     

ECR (1)

     

Niezrzeszeni (1)
Kadencja

od 1 grudnia 2019

Poprzedni

Komisja Jean-Claude’a Junckera

Multimedia w Wikimedia Commons

Powołanie przewodniczącego edytuj

Zobacz też: Przewodniczący Komisji Europejskiej i Komisja Europejska.

W okresie poprzedzającym wybory do Parlamentu Europejskiego w 2019 główne europejskie partie polityczne ogłosiły swoich kandydatów na stanowisko Przewodniczącego Komisji Europejskiej. W skali całej Unia Europejskiej zwycięska okazała się Europejska Partia Ludowa (EPP), którą reprezentował Manfred Weber – poseł do Parlamentu Europejskiego od 1999. Pomimo zwycięstwa EPP w wyborach, Rada Europejska nie przyznała nominacji na to stanowisko Weberowi, któremu zarzucano brak doświadczenia (całą karierę polityczną spędził w Parlamencie Europejskim)[3]. Kandydat Partii Europejskich Socjalistów, drugiej co do wielkości frakcji w Parlamencie Europejskim, Frans Timmermans również nie otrzymał jednomyślnego poparcia dla swojej kandydatury. Kandydatura Fransa Timmermans został przedstawiona po raz pierwszy na szczycie G7 w Osace[4], w którym udział wzięli Emmanuel Macron, Angela Merkel, Giuseppe Conte, Donald Tusk, Mark Rutte i Pedro Sánchez, sprzeciwiła jej się jednak Grupa Wyszehradzka[5]. Ursula von der Leyen została zaproponowana Parlamentowi Europejskiemu jako kandydatka na Przewodniczącą Komisji Europejskiej 3 lipca 2019, po 3-dniowych negocjacjach podczas posiedzenia Rady Europejskiej[6].

16 lipca 2019 Parlament Europejski przyjął kandydaturę von der Leyen i powierzył jej misję utworzenia następnej Komisji Europejskiej. Ursulę von der Leyen poparło 383 europosłów[7][8]. Po raz pierwszy w historii na stanowisku Przewodniczącego Komisji Europejskiej znalazła się kobieta[8].

Wybór komisarzy edytuj

Jeszcze przed głosowaniem von der Leyen ogłosiła, że urzędujący Pierwszy Wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej Frans Timmermans obejmie to samo stanowisko w utworzonej przez niej komisji. Zobowiązała się również do powołania na stanowisko wiceprzewodniczącej Margrethe Vestager z Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy.

Ursula von der Leyen wystąpiła z apelem do krajów członkowskich, żeby każdy z nich nominował dwóch kandydatów do Komisji Europejskiej, kobietę i mężczyznę. Tylko António Costa z Portugalii i Viorica Dăncilă z Rumunii postąpili zgodnie z wolą Przewodniczącej elekt.

Opóźnienie edytuj

W październiku 2019 Parlament Europejski odrzucił kandydatury komisarzy zaproponowanych przez Francję, Węgry i Rumunię[9]. Spowodowało to, że Komisja Jean-Claude’a Junckera od 1 listopada pełniła obowiązki Komisji Europejskiej, pomimo oficjalnego zakończenia swojej kadencji.

27 listopada 2019 Parlament Europejski przy 461 głosach za, 157 przeciw i 89 wstrzymujących się zaaprobował nową Komisję Europejską[1][2][10].

Skład komisji edytuj

Komisarz Partia Państwo członkowskie[a] Przypisy
von der Leyen, UrsulaUrsula von der Leyen Europejska Partia Ludowa   Niemcy [11][12]
Wopke Hoekstra

Timmermans, FransFrans Timmermans

Bezpartyjny (Hoekstra)

Partia Europejskich Socjalistów (Timmermans)

  Holandia [11][12]
Vestager, MargretheMargrethe Vestager Odnówmy Europę   Dania [11][12][13][14]
Dombrovskis, ValdisValdis Dombrovskis Europejska Partia Ludowa   Łotwa [11][12][15]
Borrell, JosepJosep Borrell Partia Europejskich Socjalistów   Hiszpania [11][12]
Šefčovič, MarošMaroš Šefčovič Partia Europejskich Socjalistów   Słowacja [11][12]
Jourová, VěraVěra Jourová Odnówmy Europę   Czechy [12][16][14]
Šuica, DubravkaDubravka Šuica Europejska Partia Ludowa   Chorwacja [12][17]
Schinas, MargaritisMargaritis Schinas Europejska Partia Ludowa   Grecja [12][18][19]
Hahn, JohannesJohannes Hahn Europejska Partia Ludowa   Austria [12][20][21]
Mairead McGuinness

Hogan, PhilPhil Hogan

Europejska Partia Ludowa   Irlandia [11][22]
Iliana Iwanowa,

Gabriel, MarijaMarija Gabriel

Europejska Partia Ludowa   Bułgaria [11][12][23]
Schmit, NicolasNicolas Schmit Partia Europejskich Socjalistów   Luksemburg [11][12]
Gentiloni, PaoloPaolo Gentiloni Partia Europejskich Socjalistów   Włochy [12][24]
Wojciechowski, JanuszJanusz Wojciechowski Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy   Polska [12][25]
Ferreira, ElisaElisa Ferreira Partia Europejskich Socjalistów   Portugalia [12][26][27]
Várhelyi, OlivérOlivér Várhelyi Europejska Partia Ludowa (członkostwo zawieszone)   Węgry [11][12]
Kiriakidu, StelaStela Kiriakidu Europejska Partia Ludowa   Cypr [12][28]
Reynders, DidierDidier Reynders Odnówmy Europę   Belgia [12][29][14]
Vălean, AdinaAdina Vălean Europejska Partia Ludowa   Rumunia [12][30]
Dalli, HelenaHelena Dalli Partia Europejskich Socjalistów   Malta [12][31]
Breton, ThierryThierry Breton Odnówmy Europę   Francja [12][32][14]
Johansson, YlvaYlva Johansson Partia Europejskich Socjalistów   Szwecja [12][33]
Lenarčič, JanezJanez Lenarčič Odnówmy Europę   Słowenia [12][34][35][14]
Urpilainen, JuttaJutta Urpilainen Partia Europejskich Socjalistów   Finlandia [12][36][37]
Simson, KadriKadri Simson Odnówmy Europę   Estonia [12][38][39][14]
Sinkevičius, VirginijusVirginijus Sinkevičius niezależny   Litwa [12][40]

Wielka Brytania edytuj

Premier Wielkiej Brytanii Boris Johnson nie nominował komisarza reprezentującego Wielkiej Brytanii. Jest to pierwszy tego typu przypadek w historii Komisji Europejskiej. Pomimo wielokrotnych wezwań ze strony von der Leyen, Boris Johnson odmówił wyznaczenia komisarza. Swoją odmowę uzasadnił nadchodzącym opuszczeniem Unii Europejskiej przez Wielką Brytanię oraz zbliżającymi się wyborami parlamentarnymi[41]. W prasie pojawiły się obawy, że Komisja Europejska nie będzie mogła funkcjonować bez przedstawiciela jednego z państw członkowskich, a jej decyzje nie będą prawomocne. Von der Leyen zleciła audyt sytuacji prawnej, który ma na celu wyjaśnić zawiłość tego kryzysu[41][42].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Wielka Brytania nie zaproponowała swojego kandydata.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Parliament elects the von der Leyen Commission [online], europarl.europa.eu, 27 listopada 2019 [dostęp 2019-11-27] (ang.).
  2. ↑ a b Jest decyzja europarlamentu w sprawie komisji Ursuli von der Leyen [online], fakty.interia.pl [dostęp 2019-11-27] (pol.).
  3. ↑ Weber won’t be next European Commission president: report [online], dw.com [dostęp 2019-11-27] (ang.).
  4. ↑ Timmermans kandydatem na szefa KE? Gorący szczyt w Brukseli! [online], wpolityce.pl [dostęp 2019-11-27].
  5. ↑ Frans Timmermans rozczarowany, że nie został szefem Komisji Europejskiej – ludzie [online], wnp.pl [dostęp 2019-11-27] (pol.).
  6. ↑ Konserwatywna feministka. Kim jest Ursula von der Leyen? [online], Newsweek.pl [dostęp 2019-11-27] (pol.).
  7. ↑ MEPs elect first female EU Commission president [online], 16 lipca 2019 [dostęp 2019-11-27] (ang.).
  8. ↑ a b Parliament elects Ursula von der Leyen as first female Commission President [online], europarl.europa.eu, 16 lipca 2019 [dostęp 2019-11-27] (ang.).
  9. ↑ Silvia Amaro, The new EU leadership is in limbo after lawmakers reject three new members [online], CNBC, 1 listopada 2019 [dostęp 2019-11-27] (ang.).
  10. ↑ Press corner [online], European Commission – European Commission [dostęp 2019-11-27] (ang.).
  11. ↑ a b c d e f g h i j Lili Bayer, Von der Leyen reveals picks for European Commission [online], Politico, 11 lipca 2019 [dostęp 2019-11-27].
  12. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z Commissioners-designate [online], European Commission – European Commission [dostęp 2019-11-27] (ang.).
  13. ↑ Mikkel Danielsen, Thomas Aagaard, Kommende kommissionsformand løfter sløret: Her er Vestagers nye job [online], Berlingske.dk, 10 września 2019 [dostęp 2019-11-27] (duń.).
  14. ↑ a b c d e f Our family in Europe [online], Renew Europe [dostęp 2023-01-27] (ang.).
  15. ↑ Nomination of Valdis Dombrovskis.
  16. ↑ EURACTIV Network, France eyes Selmayr’s post to balance German Commission presidency [online], euractiv.com, 18 lipca 2019 [dostęp 2019-11-27] (ang.).
  17. ↑ Plenković predlaže Sanadera za tajnika HDZ-a, Šuicu za EK [online], Hrvatska radiotelevizija [dostęp 2019-11-27].
  18. ↑ Lili Bayer, Commission spokesperson nominated as next Greek European commissioner [online], Politico, 18 lipca 2019 [dostęp 2019-11-27].
  19. ↑ Nomination of Margaritis Schinas.
  20. ↑ Bundeskanzlerin Bierlein zur Nominierung von Johannes Hahn als EU-Kommissar – Bundeskanzleramt Österreich [online], bundeskanzleramt.gv.at [dostęp 2019-11-27].
  21. ↑ Nomination of Johannes Hahn.
  22. ↑ Nomination of Phil Hogan.
  23. ↑ Nomination of Marija Gabriel.
  24. ↑ Il giorno di Gentiloni, i ruoli Ue in mano al Partito democratico [online], Il Fatto Quotidiano [dostęp 2019-11-27] (wł.).
  25. ↑ Agriculture commission seat almost sure for Poland – gov’t spokesperson [online], thefirstnews.com [dostęp 2019-11-27] (ang.).
  26. ↑ Rita Siza, Costa propõe Pedro Marques ou Elisa Ferreira para comissário europeu [online], PÚBLICO [dostęp 2019-11-27] (port.).
  27. ↑ Costa escolhe Elisa Ferreira para Comissária Europeia [online], Jornal Expresso [dostęp 2019-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-07] (port.).
  28. ↑ Nomination of Stela Kiriakidu.
  29. ↑ Commissaire européen: Didier Reynders est annoncé [online], Le Soir, 19 sierpnia 2019 [dostęp 2019-11-27] (fr.).
  30. ↑ Adina Valean approved as Romania’s European Commissioner [online], euronews, 6 listopada 2019 [dostęp 2019-11-27] (ang.).
  31. ↑ STATEMENT BY THE GOVERNMENT OF MALTA: The Prime Minister nominates Dr Helena Dalli as member of the European Commission [online], gov.mt [dostęp 2019-11-27] (ang.).
  32. ↑ Sylvie Goulard proposée par la France pour être commissaire européenne [online], 28 sierpnia 2019 [dostęp 2019-11-27] (fr.).
  33. ↑ TT, Ylva Johansson föreslås bli ny EU-kommissionär [online], 8 sierpnia 2019 [dostęp 2019-11-27] (szw.).
  34. ↑ Urad vlade Republike Slovenije, Vlada o predlogu kandidata za člana Evropske komisije in ustanovitvi Slovenske hiše v Bruslju [online], Portal GOV.SI [dostęp 2019-11-27] (słoweń.).
  35. ↑ Nomination of Janez Lenarčič.
  36. ↑ Finnish Government nominated Jutta Urpilainen as candidate for EU Commissioner [online], Valtioneuvosto [dostęp 2019-11-27] (ang.).
  37. ↑ Nomination of Jutta Urpilainen.
  38. ↑ The Government approved the proposal to submit Kadri Simson as the candidate for European Commissioner [online], Government of the Republic of Estonia [dostęp 2019-11-27] (ang.).
  39. ↑ Nomination of Kadri Simson.
  40. ↑ David M. Herszenhorn, Lithuania puts forward economy minister for European Commission [online], Politico, 7 sierpnia 2019 [dostęp 2019-11-27].
  41. ↑ a b Joe Barnes, Brussels Correspondent, EU’s Brexit crisis: VDL’s lawyers scramble for loophole to block Boris’ commissioner [online], Express.co.uk, 29 października 2019 [dostęp 2019-11-27] (ang.).
  42. ↑ Philip Oltermann, Ursula von der Leyen: hard Brexit would be massive blow for both sides, „The Guardian”, 18 lipca 2019, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-11-27] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Komisja_Ursuli_von_der_Leyen&oldid=72305705”