Krasna (województwo świętokrzyskie)

wieś w województwie świętokrzyskim

Krasnawieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Stąporków[4][6].

Krasna
wieś
Ilustracja
Kościół w Krasnej
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

konecki

Gmina

Stąporków

Liczba ludności (2020)

205[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

26-220[3]

Tablice rejestracyjne

TKN

SIMC

0271911[4]

Położenie na mapie gminy Stąporków
Mapa konturowa gminy Stąporków, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Krasna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Krasna”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Krasna”
Położenie na mapie powiatu koneckiego
Mapa konturowa powiatu koneckiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Krasna”
Ziemia51°04′36″N 20°32′45″E/51,076667 20,545833[1]

W Królestwie Polskim istniała gmina Krasna. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Krasna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Przez miejscowość przepływa niewielka rzeka Krasna dopływ Czarnej.

Przez wieś przechodzi żółty szlak turystyczny z Końskich do Serbinowa oraz zielony szlak rowerowy z Sielpii Wielkiej do Błotnicy.

Wieś jes siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Barbary[7].

Historia edytuj

Krasna – w wieku XIX wieś i osada fabryczna w powiecie kieleckim, gminie i parafii Mniów. Leży na granicy powiatu koneckiego, o kilka wiorst na płn.-wschód. od Mniowa, stacji pocztowej na trakcie piotrkowsko-kieleckim, z którym łączy Krasnę droga bita[8].

Wieś należała do Zagłębia staropolskiego. W drugiej połowie XIX wieku wieś leżała w powiecie opoczyńskim w zaborze rosyjskim.

Dawniej znajdowały się w niej znacznej wielkości zakłady żelazne, którym początek dał w XVIII w. brat króla polskiego Stanisława Augusta książę podkomorzy Andrzej Poniatowski. Pod koniec XVIII wieku wzniósł on w miejscowości wielki piec do wytapiania żelaza. Piec ten uległ zniszczeniu, ale został odrestaurowany przez Ewansa dzierżawiącego zakład. Od 1808 poczynił w nim liczne inwestycje m.in. zainstalował pierwszą w Polsce maszynę parową zbudowaną w Gliwicach, która służyła do poruszania skrzynkowych miechów żelaznych. Fabryka była jednak równolegle zasilana jeszcze kołami wodnymi. Nowe koło średnicy 20 stóp zainstalowane zostało równolegle z maszyną parową[9].

W 1829 piec spłonął ponownie i ponownie został odremontowany przez Ewansa. Według Encyklopedii Orgelbranda dawał on 15000 cetnarów surówki hutniczej rocznie. W 1840 wystawiono drugi wielki piec ze wspólną glichtą obsługiwaną maszyną parową o sile 18 koni. Produkcja surówki używana była głównie do produkcji odlewów[9]. Ulepszenia i rozszerzenie fabryk było dziełem Ewansa, znanego w Warszawie założyciela fabryki maszyn i narzędzi rolniczych. Obok wielkich pieców powstały kuźnice fryszerki, które produkowały do 25000 cetnarów kutego żelaza. W 1860 zakłady te dzierżawił Bearth, który zmarł w 1860[9].

Wyroby miały zbyt w Warszawie, Końskich i Szydłowcu. Surowiec zaś sprzedawano do fabryk w guberni radomskiej. Jeden pud odlewów ma wówczas wartość 1 rubla srebrnego i 15 kopiejek, natomiast surowca – 80 kopiejek. W 1873 r. wyrobiono 54650 pudów surowca i 13780 odlewów wartości 59567 rubli srebrnych. W r. 1875 – 43575 pudów surowca i 63200 pudów kutego żelaza.

Podporę rozwoju fabryk stanowiły pokłady węgla, których eksploatację rozpoczęto w latach 70. XIX wieku. W 1878 wydobyto 30000 pudów węgla. Pokład ten odkryty w 1872 r. znajdował się przy szosie kielecko-piotrkowskiej między Krasną i Serbinowem.

Od r. 1862 jest w Krasnej kaplica katolicka[8].

Zmodernizowane piece pracowały do: 1905 (wielki piec) i 1928 (odlewnia). Do dziś zachowały się: budynek odlewni, ujęcie wody i kryty kanał odpływowy.

Według spisu powszechnego z roku 1921 we wsi Krasna było 50 domów i 222 mieszkańców, w folwarku Krasna 3 domy i 29 mieszkańców[10].

Po przełamaniu oporu wojsk polskich, żołnierze Wehrmachtu wkraczając do wsi dopuścili się mordów na ludności cywilnej. Ogólnie zamordowano 27 osób, w tym 19 mieszkańców wsi Komorów. Na szosie Krasna–Mniów zamordowano trzech polskich żołnierzy wziętych do niewoli[11].

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 61351
  2. Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 7-8 [dostęp 2022-04-06]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 614 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-05].
  5. Sołectwo Krasna. bip.staporkow.pl. [dostęp 2015-04-05].
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 15 lutego 2013. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-03-20]. 
  7. Opis parafii na stronie diecezji
  8. a b Krasna (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 619.3.)
  9. a b c Praca zbiorowa 1864 ↓, s. 3.
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. Województwo kieleckie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2015-04-08].
  11. Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1981, s. 106-107.

Bibliografia edytuj

  • Praca zbiorowa: Encyklopedia Powszechna, t. XVI Krasiń.-Libelt, hasło "Krasna". Warszawa: Nakład, druk i własność S. Orgelbranda, 1864, s. 3.